"พอเถอะซิน"ทันทีที่ซินเดินมานั่งลงข้างนิก นิกก็เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางปกติ
"พออะไรของนาย"ซินที่ได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นก็รีบหันหน้าไปเอ่ยถามนิกด้วยสีหน้าท่าทางที่หงุดหงิดไม่หาย
"ก่อนที่ความเป็นเพื่อนจะไม่เหลือนะซิน"เป็นเสียงของอาร์ตที่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเพราะพวกเขาทั้ง 4 คนเป็นเพื่อนกันมานาน ถ้าเสียเพื่อนจริงๆมันก็เหมือนความทรงจำดีๆบางช่วงหายไป
"พวกนายจะไปเข้าใจอะไร ฉันรักของฉันมาตั้งนาน ทำไมไม่เป็นฉัน"ซินยังคงควบคุมสติของตัวเองไม่ได้ และยังคงเอาแต่ใจตัวเองไม่หยุด จนนิกกับอาร์ตที่ได้ยินถึงกับต้องมองหน้ากันอย่างปลดปลง เพราะคำที่พวกเขาพูดเตือนเพื่อนสาวไปนั้นก็ไม่มีค่าอะไรอยู่แล้ว
"ทำไมพวกฉันจะดูไม่ออกวะ แต่ความคิดของเธอกับไอ้นายมันต่างกัน มองตาเดียวก็รู้ว่าไอ้นายมันคิดกับเธอในสถานะเพื่อน..."นิกเอ่ยเตือนเพื่อนสาวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะรีบหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แต่ทว่า...
"พว
