บทที่ 22 ความจริงที่ไม่อาจทำให้แยกจากกันได้

3236 Words

หลังจากที่พิมพ์ข้อความไปหาน้องสาวของสุชาวดีที่เป็นหมอเสร็จแล้ว แพรวพรรณก็ขับรถกลับบ้านของตัวเอง กลับไปถึงบ้านก็พบว่าอชิระวัตรเปิดไฟสว่างทั้งบ้านแล้วนั่งรอแพรวพรรณอยู่ในห้องโถงของบ้าน "แพรว แพรวไปไหนมา พี่โทรไปทำไมถึงไม่รับสายพี่" อชิระวัตรพูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงฟังดูเป็นห่วงแพรวพรรณ "แพรวจะไปไหนมันก็เรื่องของแพรวนะ พี่พูดเองว่ายังไงเราก็คุยกันไม่รู้เรื่อง" แพรวพรรณพูดเสียงเย็นใส่อชิระวัตร "พี่บอกแม่ว่าเราทะเลาะกัน แม่พี่โทรหาแพรวหรือเปล่า" "โทร แพรวบอกไปแล้วว่าเราทะเลาะกันเรื่องอะไร" "อือ แล้วแม่พี่เขาว่ายังไงบ้าง" "แล้วพี่คิดว่าแม่พี่จะว่ายังไงได้ พี่นอกใจแพรว แม่พี่จะมาว่ายังไงกับแพรวได้ละคะ" "พี่รู้แล้ว รู้ว่าพี่ผิด" "แพรวไม่อยากฟังคำคำนี้ซ้ำๆ ค่ะ ถ้ารู้ว่าผิดทำไมถึงทำผิดซ้ำๆ พี่คิดว่าแพรวเป็นคนอยู่หรือเปล่า หรือคิดว่าแพรวเป็นควาย พูดออกมาเลยจะเอายังไง ไหนบอกว่าจะเลิกกับมันเด็ดขา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD