ณิชาตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ผ้าขนหนูที่พันร่างกายก็ช่างเล็ก การก้าวขาของเธออาจจะเปิดเผยสิ่งหวงแหน สีผิวที่ขาวสว่างตอนนี้มันแดงลามไปทั้งตัว ใบหน้าเธอร้อนจนแทบจะระเบิด
อะแอ้ม เสียงไอของภีมะดังขึ้น เขาหันกลับไปทางหน้าจอทีวีขนาดใหญ่ทันที “เดี๋ยว...เรา...ต้องออกไปข้างนอก” เสียงเอ่ยที่ไม่มีความหนักแน่นเลยสักนิด
“ไปไหน” ณิชาพยายามเค้นเสียงให้เป็นปกติ ทั้งๆที่เธออยากจะร้องให้ลั่น แต่เธอไม่อาจลืมได้ว่าเขาและเธอคือสามีภรรยาตามกฎหมายแล้ว
“วัดตัวตัดชุด”
“ก็ไหนว่าจะมาวัดที่นี่ไม่ใช่เหรอ...”
“ฉันเปลี่ยนใจ” ภีมะหันหลังพูดคุยกับณิชา เพราะเขารู้สึกได้ว่า ณิชาไม่กล้าขยับ สาบานเลยตอนนั้นเขาไม่กล้าปฎิเสธตัวเองว่าเขาเห็นมากกว่าที่เห็นในตอนนี้ ตอนเธอเดินออกมาจากประตูห้องน้ำ ภาพทุกอย่างที่เขาเห็นเมื่อสักครู่ มันส่งผลต่อร่างกายเขาอย่างมาก เป็นเรื่องที่เกิดคาดหมายจริงๆ
“อ่อ ค่ะ ถ้างั้นคุณออกไปก่อนได้มั้ย” พรึ่
