ปึก!!! เสียงประตูห้องทำงานเปิดกว้างขึ้นอย่างแรงตามแรงผลักของณรงค์ “นี่คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร อยากทำอะไรก็ทำ” ภีมะเงยหน้าจากโต๊ะทำงานมองผู้บุกรุก สงสัยเขาคงต้องไล่หน่วยรักษาความปลอดภัยของที่นี่ออกทั้งหมดแล้ว
“คุณพ่อครับ บุกรุกนะครับ”
“เอาลูกสาวฉันกลับมานะ”
“ลูกสาวคุณตอนนี้เธอเป็นของสมบัตินรารัตน์แล้วนะครับ...และอีกอย่างสิ่งที่คุณพูดผมไม่เข้าใจสักนิด”
“นี่นายจะปฎิเสธว่าไม่ได้ส่งคนมาจับตัวลูกสาวฉันไปอย่างงั้น เหรอ”
“อะไรนะ!”
“ลูกสาวฉัน ณิชาถูกคนจับตัวไปแล้ว” ภีมะลุกจากเก้าอี้ทันที คราวนี้ไม่ใช่เขา เขามีความจำเป็นอะไรอีกที่จะต้องทำแบบนั้น
ผลั่ก! “คุณภีม” รัสเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว “คุณเหนือสมุทรถูกจับตัวไปแล้วครับ” ภีมะกัดกรามแน่น “คุณลัดลดาถูกนำส่งโรงพยาบาลแล้วครับ”
“เธอเป็นอะไรมากมั้ย”
“ไม่ครับ เธอไม่ได้ถูกทำร้ายครับ แค่ตกใจมากไปครับ”
“ณิชาหายไป”
“อะไรนะครับ!” รัสหันไปมองณรงค์
