Love me again

7

Amanda

BEAUTIFUL. Amazing. Those were the words that popped out on my mind as I look this old but sophisticated mansion.

A two-storied, old-bricked house with a touch of Mediterranean and modern features situated on the heart of the city. Napapalibutan ito ng malawak na hardin ang buong kabuoan nito ay napapaliguan ng mga magagandang bulaklak, sa gitna naman nito ay ang isang malaking fishpond. God. They are must be really, really rich para mag karoon ng ganitong klaseng bahay! Walang sinabi ang bahay namin sa Cebu dahil halos kalahati lamang ito ng bahay namin.

Inalalayan ako ni Jake papasok pero mas lalo lamang akong namangha sa nakita ko ng nakapasok kami sa loob ng kabahayan. Halos antique lahat ng mga gamit! Magmula sa muebles, crystal and porcelain vase, sa chandelier, para tuloy akong bumalik sa medieval period. Naaalala ko pa noon nung nag aral pa ako ng fashion design. Pinag aralan din namin lahat ng custom traditions and outfits ng mga iba't ibang panahon. Nakaka-inspire mag-design ng mga damit kung ganto ka-grande ang makikita mong tanawin. Nakakalula ang gantong karangyaan.

"Welcome Home, Hija." Sinalubong kami ni Mrs. Margarita dela Vega – ang mama ni Jake. She hugged and kissed me with warmth and tenderness. Nahihiya ako pero dahil sa napaka laking ngiti niyang pag salubong sa akin pinaunlakan ko na siya. She seems harmless.

"S-salamat po ma'am." ginantihan ko na din ng mahigpit na yakap ang doña. She smiled. Nakatulong yon para lalo siyang mag mukhang bata. I think she's in her early 50's.

"Tshh! Cut the formality, Hija. You used to call me Mama. Nasaan na yon? Maybe you should avoid being hospitalized—"

"Tell It to Dan, Ma." Jake cut her mom. "Kahit nga ako ayaw niyang palapitin kay Jen noon." himig pag susumbong ni Jake sa ina.

Napapikit na lang ako habang nagku-kuwentuhan sila. Sinadya kasi talaga ni Dan ang lahat. Hindi siya pumayag na may bumibisita sa akin, even Jake. Itinuro niya ang lahat ng tungkol kay Jen, mga bagay na nakalimutan ko simula ng bumalik ang memorya ko. The way Jen, acts, her fave food, important events, etcetera. Every information about Jake and his family. Para hindi sila mag hinala sa akin. Planado na ni Dan ang lahat. Dan's the mastermind and I'm the accessory to the crime.

"Para namang hindi ka na nasanay diyan sa kapatid mo, Jacob. He just wants Jen to get fully recovered." His mom chuckled, "C'mon Jen, I bet you're hungry. I cooked chicken adobo and lasagna diba it's your fave." She said that as an affirmation while she ushered me through the dining room.

"Y-yes. Thank you po." I smiled shyly.

It's Jen's favorites, not mine. Pagpo-protesta ng kalooban ko.

Masarap ang mga pagkain. At dahil sa ako ay buntis, nagustuhan ko ang mga niluto ng mama ni Jake lalo na yung lasagna. Mabuti nga at hindi ako pihikan sa pag-lilihi. After that dinner, inasikaso muna ng mama niya ang kumedor. While Jake is at the library. Ipinadala kasi ng secretary niya sa mansion ang mga dapat na pipirmahang papeles niya. Hindi namin nakasabay sa hapunan si Don Roberto dahil nasa bussiness trip into sa Thailand.

Lumabas muna ako para mag pahangin. Dito sa hardin ako nakatagpo ng katahimikan. Katahimikan para mag isip. Masarap kausap ang mama ni Jake. Namiss ko tuloy ang mommy ko. She's the kind of mother everyone wants to have.

I smirked and a spang of jealousy hits me. Makailang beses akong huminga ng malalim para humupa ang emosyon ko na gustong kumawala. Pero nag uunahan ng tumulo ang aking mga luha.

"I envy you, Jen. You have the life that I wanted to have." I smiled as I wiped my tears.

I took a deep breath. I wished that my life isn't that complicated. Kaso hindi na mangyayari iyon, Jen. Sana maintindihan mo kung bakit ko ito nagawa. Hindi ko gustong angkinin ang kung anong meron ka at ang pag mamahal nila sa iyo. Gusto ko lang malaman mo na iisa ang layunin natin. At iyon ay ang protektahan ang mga taong pinapahalagahan natin.

Maybe God has His reason and by that time comes na alam ko na kung bakit, sana buo pa rin ako.

Halos isang buwan na din ang lumipas simula ng dumating ako dito sa mansion bilang si Jenny.

Isang buwan na rin akong nag papanggap! Kaso papano pa sa mga susunod na buwan? Maganda ang pag-trato sa akin ng mama ni Jake. Excited na excited na nga siya sa paglabas ng unang apo niya - even Don Roberto Dela Vega, ang papa ni Jake ay nag no-novena pa ata na sana lalaki ang maging unang apo niya.

Nakakalungkot lang isipin. Hindi ko inaasahan na ganito sila kabait sa akin. Hindi sana ako nakokonsensya ng ganito.

Si Dan naman, though sa sarili niyang condo unit nito siya nakatira, He always pay me a visit, feeding me more informations regarding Jen. Nakakatawang isipin na sa pag sisinungaling pa kami magiging malapit sa isa't-isa. Hindi naman daw kasi kami close noon. Hindi ko naman alam kung bakit.

At si Jake? He never failed to please me. Awkward na nga ang feeling kasi palagi siyang nasa aking tabi. After ng trabaho niya uuwi na agad siya sa bahay. Minsan nga dito na niya sa mansion tinatapos yung iba pa niyang trabaho. Parang take-home assignment lang diba? And I appreciate the efforts he's showing me. Really.

Nakagawian ko na din na ako ang ng aayos ng gamit niya bago pumasok sa opisina. Nasanay na din siya na ako ang pumipili ng isusuot niya mag mula sa ipa-partner niyang longsleeves sa pantalon niya hanggang pati sa necktie niya. Of course, fashion designer ata ito. At siya ang life-size manequin ko.

When it comes to sleeping terms, we're in the same room. I can't complain. I am Jenny, right?  We even shared kisses. But when we reach to the point that we are so drowned with our emotions, ako na ang kusang pumuputol. I don't want to commit another mistake.

Mistakes of falling in love with him.

"Hi gorgeous," as he whispered to my ear na ikinagulat ko. He snaked his arms around me. He was now back-hugging me. Ramdam ko ang mainit niyang hininga sa batok ko. Feeling ko napapaso ako.

"H-Hey." iyon lang ang kaya kong sabihin ng pisilin ko ang kamay na nakayakap sa akin saka pa niya lalong isiniksik ang mukha niya sa likuran ko planting soft kisses in my temple..my cheek..my ear..my neck..

"Bakit nami-miss pa rin kita kahit araw-araw naman kitang nakikita?" bulong na tanong nito. I don't know if that question implies for me or to him because he is still kissing me at wala akong magawa kundi ang ipaubaya iyon sa kanya. Iba't-ibang emosyon ang binubuhay ni Jake sa pagkatao ko na hindi ko kayang ipaliwanag.

"Arrgh!"  God! It feels great. Erratic na ang pintig ng puso ko at tambol ito ng tambol. He tilted my face towards his so that he can kiss me. Gently at first, I moan and he takes that as an opportunity as he delved his tongue inside my mouth. Thrusting, tasting my hands has its own mind placing it on to his nape to make his kiss deeper.

"Okay. I'd better stop or else we'll end up in our bedroom." his voice was a strain. We are gasping for air as our lips parted. Napatango na lang ako habang habol ko pa rin ang pag hinga. I blushed as I licked and bit my lip. Then I heard him groaned.

"Stop licking and biting you lip woman, or I swear, I will rip your clothes off and make love to you right here, right now," he said teasingly but I can see how much control he needed for him not to do that.

I blushed. Whenever Jake tells me how much he loves me I feel like I'm the most beautiful woman on Earth. I feel loved, beautiful, and wild at the same time. At si Jake lang ang nakabuhay ng mga ganong pakiramdam na iyon sa akin.

But this feelings was so wrong. Una sa lahat hindi ako siya. Hindi ako si Jenny. Marahil parehas man kami ng mukha, natutunan ko man at napag aralan ang bawat kilos niya, but I can't be her.

Jake loves Jenny. Not me.

He leveled his face on my tummy. My baby bump is starting now to show. "Baby, wag mo masiyadong pahihirapan ang mommy mo ha?" he always talks like that to our child na parang pinakikingan siya nito.

"Ouch!" nalukot ang mukha ko at agad naming andiyan si Jake sa tabi ko.

"Bakit babe? Anong masakit sayo?" taranta niyang tanong sakin habang hindi niya alam kung san niya ako hahawakan to comfort me.

"J-Jake, I felt the baby move!" maluha-luha kong sabi.

"Talaga!" maningning ang mga mata nitong sabi. Tumango ako sa kanya, "I bet it's a boy with a kick like that!" pag mamalaki niya sa akin. Hinalikan pa niya ulit ang tiyan ko at sana, sana lang sa pag yaon ng mga araw matutunan niya rin mahalin ang bagong ako. Alang-alang sa pamilya namin. Sa magiging anak namin. This new beginning was the best gift I've ever had.

"Kelan nga pala ang next check-up mo, babe para masamahan kita?" he said while caressing my tummy.

"Ahm, according to my ob-gyn next month pa daw, kasi I was on my 18-20th weeks that time at puwede na rin daw malaman ang gender ng baby through an ultrasound." explain ko sa kanya.

"Really!" namimilog ang mga mata niya sa sobrang kasiyahan. "Ok, I wouldn't miss it for the world. I Promised! Then we can go shop for the baby's things since malalaman na natin if it's a boy or a girl." he amusement said. I smiled. Hindi mahirap mahalin ang isang katulad ni Jake.

"Of course, it's ok." as I cupped his face as we looked our gaze. He may be harsh, cold, and short-tempered man to other people pero nararamdaman ko kung paano mag mahal ang isang katulad niya.

And I think I'm falling in love to him. All over again.

"J-Jake... thank you for e-everything.." papiyok na ang boses ko habang pinipigil ko ang emosyon ko. I know that once, I felt loved by my parents. But this kind of love? Only Jake can give me this, this kind of love I had never had experienced since.

"Shhhh.. I'm the one who's thanking you, Love. Thank you for giving me a child. Thank you for coming into my life..." He gathered me through his arms and kissed my forehead.

"I love you so much, Jen."

In his arms I know, I am safe. I shook all of my fears and doubts. I closed my eyes as my tears starting to fall. Masakit. Parang sinasaksak ng paulit-ulit ang puso ko.

Damn these hormones!

I love you too, Jake. So much! I know it is not right. Because if you found out who I am. Who I really am, alam kong kamumuhian mo ako.

Patawarin mo ako Jake, hindi ko sinasadya na mamahalin pala kita. I thought I can guard my heart for falling from you. Pangako, po-protektahan kita. Ikaw at ang baby natin. Even if it means that I have to lie.

NAGING busy si Jake nitong mga nagdaang araw. Kaliwa't kanan ang mga meetings niya at kung minsan naman ay late na siya nakakauwi kaya hindi na siya nakakapag dinner sa mansion. Tapos maaga din siyang umaalis sa umaga.

Nakasanayan ko ng mag lagi ditto sa hardin, maganda ang sikat ng araw habang napaliligiran ako ng iba't ibang uri ng bulaklak. Masarap din sa pandinig ang lagaslas ng fountain malapit sa may fishpond na di kalayuan sa puwesto ko. Hawak ko ang aking sketch pad. Inspire akong mag drawing ngayon.

Actually marami na din akong naiguhit. Mula sa mga ibat-ibang desenyo ng mga damit hanggang sa mga landscapes. Nature makes me calm and more at peace. Ilang buwan na rin ang nakakaraan ng manumbalik ang alaala ko at sa pag guhit ko lang nailalabas ang lahat ng mga saloobin ko. Tuwa, takot, pag ibig. How I wished that my memories never come back. Masaya siguro ako sa tatlong taon na wala akong pinangangambahan sa buhay ko.

"Wow! Marunong ka pa lang mag drawing?"

"Ay! Kabayo!" impit akong napasigaw dahil sa gulat. Pagtingin ko, it's Cassie. My so-called 'BFF' "C-Cassie? A-anung ginagawa mo dito?" hindi pa man ako nakahuma sa pag kagulat dahil sa pag dating niya ay bigla naman niya akong niyakap ng mahigpit. Base sa nalaman ko. She's not Jenny's friend. Naging kaibigan ko siya sa Davao nung my amnesia pa ako. She's a freelance model. Dati siyang naka base sa Canada, bumalik siya dito sa Pilipinas to accomplished something.

"Hey! Mukha ba akong kabayo?" kunot noong sabi ni Cassie sa akin matapos niya akong pawalan sa yakap niya.

"It's just an expression, Cass. Ikaw naman kasi bakit ka nang gugulat?" ngumuso ako saka inayos yung nalaglag kong sketch pad.

"Ang seryoso mo kasi diyan sa ginagawa mo, friend. Patingin nga!" then she snatched my sketch pad.

"H-hey! Give it back to me!" hiyaw kong utos sa kanya but to my dismay she didn't even bother. Napasimangot na lang ako ng tuluyan dahil sa pangingialam niya. I saw her scan the pages.

"It's beautiful huh!? Marunong ka pa lang mag drawing? I thought you're a math geek dahil CPA ka." as she continuously scans my sketches. Bigla ang pag kalat ng kaba sa katawan ko.

Oh my God! Oo nga pala. Certified Public Accountant si Jenny and me doing this kind of stuff makes people gossip. Curios, like Cassie. Ang tanga tanga ko, bakit hindi ko agad naisip yun! Anong alibi ngayon ang sasabihin ko? Baka mabuko ako.

"A-aaa. Eh.. porke't ba accountant hindi na puwedeng mag drawing?" palusot ko but it really feels awkward. Halata naman kasing nag sisinungaling ako. "Look at this drawing of yours Jen." habang itinuturo niya sa akin ang isang design kong damit, "It's beautiful! Puwede ka pa lang maging FASHION DESIGNER! Ang ganda ng style ah! Alam mo, karirin mo na 'to then I can be your model.." sabay kindat sa akin. Nasamid ako sa sarili kong laway.

"A-ano ka ba Cassie. H-hobbies ko lang ang mag drawing!" sabay hablot sa kanya ng sketch pad ko.

"Jen, are you alright? You're shaking." nakita ko na lang ang sarili kong mga kamay na talagang nanginginig.

"A-ahm, nothing. G-ganito siguro talaga kapag buntis. Hormones." Nauubusan na ako ng palusot dito sa babaeng to! "T-teka, nag meryenda ka na ba? Ipaghahanda kita ng sandwich diyan ka muna ha." tumayo na ako at hindi ko na hinintay na makapag salita pa ulit siya. Baka kung anu pa ang mapansin niyang kakaiba sa akin lalo ko pang ikapahamak.