Ep3 : ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน

1864 Words

Sun Say....... “ ล็อคประตูด้วยค่ะ “ เธอกำลังเข้าหาผมงั้นหรอ ไม่ใช่หรอก มันไม่ใช่ตัวเธอ แต่เข้ามาด่าผม อันนี้อะไม่แน่ “ พี่ซัน !! “ “ วะ..ว่า “ ด่าชัวร์ “ พี่ช่วยทำอะไรซักอย่าง ให้ลูน่าเลิกหวังในตัวพี่ได้ไหม นั่นหลานสาวพี่เลยนะ “ นั่นไง “ ให้พี่ทำยังไง พี่ก็เต็มที่แล้ว พี่ไม่เคยเล่นด้วยกับลูน่าสักหน่อย เธอก็เห็น เธอก็รู้ว่าพี่รักผู้หญิงคนเดียว มา 23 ปีแล้ว “ “ อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม ฉันแต่งงานแล้วนะ “ ผมเดินเข้าไปจับมือเธอ เสืออะ มันไม่เคยทิ้งลายหรอกนะ “ พี่อะ รักลูน่าเหมือนลูก เธอก็เห็น พี่มองลูน่าเป็นเหมือนลูกพี่นั่นแหละ “ ยอมให้จับมือด้วยแฮะ หรืออาจจะยังไม่รู้ตัว “ แต่ลูน่าไม่ได้คิดกับพี่แบบนั้น รักหลานมันจริง ช่วยหน่อยเถอะค่ะ ช่วยทำให้มันตัดใจที ถือว่าฉันขอ ฉันห่วงลูก กลัวมันจะเจ็บ กลัวมันจะทำให้ไรที่เกินกว่าพี่จะควบคุม “ เธอดูกลุ้มใจเรื่องนี้มากเลย แต่ผมเข้าใจเธอนะ “ อะๆ พี่สัญญา พี่จะทำให้หลานตัดใจให้ได้ แต่ถ้าพี่ทำได้ เธอต้องมีรางวัลให้พี่บ้างนะ พี่มาหาเธอแบบนี้มา 20 ปีแล้วนะ ไม่ใจอ่อนให้พี่บ้างหรอ “ “ เราหมดวัยนั้นไปแล้วค่ะ อีกอย่างอย่าทำให้ฉันผิดต่อสามี ต่อลูก ต่อคุณปู่เลย “ “ ซี ไอ้นนท์มาตายมา 5 ปี แล้วนะ เมื่อไหร่เธอจะเข้าใจสักที “ ชิบหายละ เผลออารมณ์ขึ้นใส่เธอ อ่าาาาาาา โดนด่าสวนแน่ๆ แทนที่มันจะดีมันกลับแย่ เวรเอ้ย “ จะให้ลืมยังไง เค้าเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน แต่พี่ไม่ใช่ “ นั่นไงกู พลาดเอง เธอสะบัดมือผมออก แล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องไปเลย ผมนี่มันงี่เง่าจริงๆ อุตส่าห์ได้โอกาสขนาดนี้ กอดสักทีก็ดีหรอก แต่จะทำยังไงเธอรักสามีเธอขนาดนี้ ผู้ชายที่ดีที่สุดงั้นหรอ แค่รักอย่างเดียวคงไม่พอสินะ ต้องดีด้วย จะเป็นคนดียังไง ทุกวันนี้ก็ดีสุดละ ไม่เคยนอกใจเธอเลยนะ แต่นอกกายก็ต้องมีตามภาษาผู้ชาย เช้าวันต่อมา “ ลุงซันข๋า ยามเช้าที่นี่อากาศดีนะคะ “ “ ค่ะ “ จะปฏิเสธรอยยิ้มนั้นยังไง ผมรักเธอเหมือนลูกจริงๆ แต่จะทำให้เธอร้องไห้ ก็น่าสงสารไป “ ลุงซันข๋า เราไปเดินเล่นตรงนู้นนนนนอกันไหมคะ “ “ ลุงว่าหนูไปเก็บของ เตรียมตัวกลับกรุงเทพดีกว่า “ ผมจิบกาแฟของผมต่อ แต่ก็แอบชำเลืองมองคนที่ผิดหวังเล็กน้อย น่าสงสารจริงๆ หน้ามุ้ยเชียว ขอโทษนะหลานรัก แต่แม่เธอขอลุงมา “ เดี๋ยวนี้ลุงใจร้ายกับฉันมากไปไหมคะ ลุงซันที่เคยแสนดีหายไปไหน “ พอเธอพูดจบเธอหันหลังสะบัดบ๊อบออกไปทันที นั่นไง งอนไปซะแล้ว เฮ้อออออออ “ ลุงซัน “ เสียงเรียกที่คุ้นหูทำให้ผมต้องขานรับ หนุ่มน้อยผู้เป็นหลานชาย “ ไง หลานชาย “ “ เลิกจีบแม่ผมได้ไหม ถ้าลูน่ามันรู้ ลุงคิดว่าบ้านผมจะแตกไหม “ “ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย “ “ ผมได้ยินที่ลุงคุยกับแม่ในห้อง “ “ ลุงเข้าใจ แต่แกต้องเข้าใจลุงด้วยนะ ลุงไม่ได้คิดอะไรกับพี่สาวแกเลย สักนิดเดียว ลุงนี่โคตรชัดเจนแล้ว นี่คุยกันแบบแมนๆเลย “ “ ลุงไม่เหมาะสมกับแม่หรอก ลุงมันอ่อนแอเกินไป ทำอะไรก็ไม่เป็น เจ้าชู้ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง “ พอพูดจบ มูนก็เดินไปเลย เหอะๆๆ ฉันยังเป็นลุงแกอยู่ไหมวะ อ่อนแอหรอ ฉันเป็นนักธุรกิจนะ จะให้แข็งแรงเหมือนกรรมกรรึไง ทำอะไรก็ไม่เป็นงั้นหรอ แล้วต้องทำอะไร เดินลงไปในไร่ที่มีแต่แมลงนั่นอะหรอ ไม่นะ แต่ซีก็เป็นผู้หญิง แถมทำงานในไร่ทุกวัน หรือเราต้องลงทุนจีบหญิงตอนแก่จริงๆ ผู้หญิงคนอื่น ซื้อกระเป๋าให้ก็ตกได้แล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้ ยากที่สุดแล้ว มันไม่ใช่แบบสมัยที่จะแซวนู่นนี่นั่นให้เขิน 54 แล้วนะ อายุขนาดนี้ แถมอดีตเคยทำไม่ดีไว้กับเธออีก ยากบอกเลย งานนี้ยาก อีกด้าน Tiger Say....... “ แกจะตามเมียแกมาแบบนี้ทุกทีไม่ได้นะ “ “ หมาแถวนี้มันเยอะ เจอกันนานๆที ยังเลียจนแขนเปียก “ “ เดี๋ยวนี้ปากคอเราะร้าย “ “ พอทั้งคู่ค่ะ ไม่งั้นฉันจะไล่กลับไปให้หมด “ นี่แหละม๊าผม พูดคำเดียวเงียบทั้งกอง ผมเข้าใจว่าลุงคิมกับป๊าสนิทกันมานาน แต่ทำไมป๊าต้องยอมให้เค้ามาแซวเมียตัวเองอยู่ได้ “ เจ้าข๋าถ่ายรูปสวยนะเนี่ย “ “ คุณน้าชมเกินไปค่ะ หนูเรียนทางนี้มา นี่ก็เป็นการหาประสบการณ์ เพราะเป็นผู้หญิงเลยรู้ด้วยละมั้งคะ ว่าควรจะถ่ายเสื้อผ้าผู้หญิงยังไงให้สวย “ ม๊าค่อนข้างชอบเจ้าข๋ามาก เผลอๆจะมากกว่าผมที่เป็นลูกด้วยซ้ำ มีขนม มีของติดไม้ติดมือมาฝากทุกครั้ง “ อะ เจ้าข๋าออกให้ยุทธมันมาถ่ายต่อ ไปวิ่งเล่นก่อนไป เราจะได้กลับพร้อมกัน “ “ พ่อคะ หนูไม่ใช่เด็กแล้วนะ “ “ งั้นเจ้าข๋ามานี่เลย มากินเค้กที่น้าซื้อมาดีกว่า ไม่เจอกันตั้งนานสวยขึ้นนะเนี่ย “ “ เกรงใจจังเลยค่ะ เจ้าข๋าขอสองเลยนะคะ “ ผมอดไม่ได้ที่จะแทรกกลางระหว่างทั้งคู่ ไม่ชอบความที่ม๊าเอาอกเอาใจเกินหน้าเกินตา “ ม๊า เค้กสตรอว์เบอร์รี่ป๊าเค้าชอบไม่ใช่หรอ ให้เจ้าข๋าหมดแล้วของป๊าอะ “ ยัยเจ้าข๋าพยายามผลักกล่องเค้กออกเพราะได้ยินว่าป๊าของผมชอบ เค้กสตรอว์เบอร์รี่ที่เธอตั้งใจจะหยิบออกมาจากกล่อง “ ป๊าแกไม่ได้ชอบกินเค้ก ป๊าแกชอบกินสตรอว์เบอร์รี่บนเค้ก แล้วช่วยหันไปดูนิส ว่าม๊าซื้อสตรอว์เบอร์รี่มาเป็นกิโลเลย อยู่บนโต๊ะ เจ้าข๋ากินได้เลยนะ อย่าสนใจเด็กขี้อิจฉาเลย “ หึหึ ให้ตายเถอะ เป็นการมาทำงานที่หัวร้อนสุดๆ ผมนั่งลงบนเก้าอี้ก็ที่อยู่ตรงข้ามกับเธอ แล้วมองดูเธอนั่งกินเค้กสบายใจ “ เน่ ยัยทอม เรื่องพี่ลูน่าว่าไง “ “ นายก็ไปจีบเองดิ แล้วอีกอย่างฉันไม่ใช่ทอม แล้วฉันก็มีหนุ่มมาจีบเยอะแยะ “ “ ฮ่าๆ พวกนั้นชอบของแปลกอะเดะ “ “ เด็กขี้อิจฉา “ เธอล้อเลียนคำที่ม๊าเรียกผม ให้ตายเถอะ ยัยนี่มัน มัน!! “ โห มินิทรู้ใจพ่อจัง ซื้อสตรอว์เบอร์รี่มาด้วย “ ลุงคิมเดินมาถึงก็เปิดถุงสตรอว์เบอร์รี่หน้าตาเฉย “ ลุงครับ นี่ของป๊าผม “ “ แล้วไง ของป๊าแก ฉันจะกินอะ “ พอพูดจบเค้าหัวหัวเราะออกมา ผมไม่โอเคอย่างแรง ทำไมต้องยอมเค้าขนาดนี้ ช่างภาพในกรุงเทพมีเยอะแยะ “ รู้ไหมไอ้เสือ แกกับป๊าแก เหมือนกันยังไง “ ผมมองหน้าคนที่พูด ด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจ ในสิ่งที่ลุงคิมกำลังจะพูด “ พวกแกสองคน แกล้งสนุกไง สำนึกบุญคุณไว้ไอ้เสือ ไม่ได้ฉันอะ แกไม่ได้เกิดหรอกไอ้หนู “ ลุงคิมหยิบสตรอว์เบอร์รี่แล้วหัวเราะออกไปอย่างมีความสุข ที่แกล้งจนหน้าผมเสียอาการได้แบบนี้ “ พ่อเธอหมายความว่าไง “ “ สงสัยเหมือนกันใช่มะ ว่าทำไมพวกเค้าถึงเป็นแบบนี้ “ สีหน้าของหญิงสาว ดูสงสัยไม่ต่างจากผม ความสัมพันธ์ของพวกเค้ามันเป็นยังไงกันนะ ผมกับเจ้าข๋ามองหน้ากัน ด้วยความสงสัย “ ฉันจะกินเค้กสตรอว์เบอร์รี่ “ ผมต้องรีบท้วงทันที เมื่อเจ้าข๋ากำลังจะเอาเค้กชิ้นที่ผมเล็งไป “ แต่ฉันจองก่อนนะ “ “ แต่ฉันจะกินไง ตอนนี้ป๊าฉันจ้างงานพ่อเธออยู่นะ เธอทำกับลูกค้าแบบนี้ได้ไง “ “ เผด็จการว่ะ เธอยอมคืนเค้กสตรอว์เบอร์รี่ชิ้นนั้นให้ผมแต่โดยดี ก็แค่เนี้ย “ เป็นแบบนี้ก็ดี ฉันเบื่อหน้าขี้เก๊กของนายเต็มทนแล้ว รู้ไหมว่านายอยู่กับคนอื่น นายจะดึงหน้าแบบนี้ “ เจ้าข๋าทำหน้าล้อเลียนผมอีกครั้ง ผมทำแบบนั้นที่ไหน ผมหล่อกว่านั้นตั้งเยอะ “ ทำแบบนั้นจริงหรอ ฮ่ะๆๆ ฉันว่าฉันหล่อกว่านั้นนะ “ “ โคตรหลงตัวเองเลยอะ ฮ่าๆ “ “ บอกลูกชายแก ห่างๆลูกสาวฉันเลย “ เสียงหัวเราะของทั้งคู่ทำให้คนกวนๆ เกิดไม่ตลกขึ้นมา “ มีพ่อตาแบบนี้ ผมก็ไม่เอาหรอก แม้หนูเจ้าข๋าจะน่ารักก็เถอะ “ “ ลูกแกมันร้าย ไปเลยไปจัดการเลย ไม่งั้นไม่ถ่ายมันแล้วงาน “ “ อย่ามาทำเป็นเด็กได้ไหม พี่ 50 แล้วนะ “ หญิงสาวเอ็ดขึ้น “ ตอนป๊าเธอหวงเธอ พี่ไม่เข้าใจ ตอนนี้พี่เข้าใจแล้ว แล้วจะไม่ให้ใครมาเต๊าะลูกสาวพี่แน่ๆๆ “ “ ไทเกอร์ ห่างๆลูกสาวเค้าหน่อย พ่อเค้างอแง แล้ว “ “ ม๊านายบอกให้ห่างฉันหรอ “ เสียงแว่วๆที่ดังมา ทำให้เจ้าข๋าย้ำถามผมอีกครั้ง “ ลุงคิมงอแง ฮ่ะๆๆๆ ตลกอะ แบบนี้ก็ได้หรอ เหมือนได้เอาคืนพ่อเธอเลย แบบนี้เรายิ่งต้องสนิทกันปะ “ นี่ไง เห็นทางเอาคืนพ่อเธอแล้ว ที่แท้ก็โคตรหวงลูกสาวเลย แบบนี้นิเองยัยนี่ถึงไม่เคยมีแฟนซะที เพราะว่าเราเจอกันมาตั้งแต่เด็กมันเลยทำให้ผมเป็นตัวเองกว่าที่เคยเป็น พอถ่ายงานเสร็จ เราก็ต่างเก็บของเพื่อจะกลับ ผมเลยไม่ลืมที่จะเอาคืนคนขี้แกล้ง ที่แกล้งเรามาแสนนาน “ ลุงคิมผมมาลาครับ เจ้าข๋าเราเจอกันที่ ม. นะ “ ไม่พอผมเลยเอามือเพื่อจะลูบผมของเจ้าข๋า ในช่วงที่เธอไม่รู้ตัวเพราะหันหลังให้ผมอยู่ แต่โดนพ่อเธอจับมือผมเอาไว้ซะก่อน “ อย่ามาแตะลูกสาวฉัน “ “ ผมว่าลุงก็แกล้งสนุกนะ อ่อ นอกจากผมจะเป็นลูกป๊า ผมยังเป็นลูกม๊าด้วยนะ “ สายตาที่มองผม เบิกโพลงขึ้น ผมเลยยิ้มมุมปาก “ แล้วไง!! “ “ ลุงรู้ใช่ไหม ว่าคนขี้แกล้ง ต้องโดนเอาคืนเป็นสองเท่า “ ผมมองกลับแบบกวนๆ แล้วเดินตามป๊ากับม๊าไปทันที “ ต่อไปอย่าไปใกล้มันเลยนะ บังอาจมากระตุกหนวดเสือ เอาคำของฉันมาเอาคืนฉันงั้นหรอ “ หนุ่มใหญ่ห้าสิบ โกรธจนควันออกหู “ พ่อเป็นแบบนี้ไง เค้าถึงอยากแกล้ง “

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more