อยู่ไหนนะ แผ่นที่ 1 ฉันไล่หาที่ชั้นหนังสือ ที่ฉันเคยเจอเป็นที่แรก แต่ตอนนี้มันไม่เจอทั้งสองแผ่นเลย โอ้ยยยย สงสัยลุงซันจะเก็บไปแล้ว เอาไปซ้อนไว้ที่ไหนนะ จนฉันชำเรืองไปเห็นตู้ข้างเตียง หรืออยู่ในนี้ แต่พอเปิดออกมาดู ก็เจอเพียงกล่องแหวนที่มีแหวนแต่งงานใส่อยู่ข้างใน แต่ของผู้ชายลุงซันยังใส่อยู่นี่หน่า แสดงว่าเค้าไม่ได้หนีไป แต่ไปโดยตั้งใจ
ตอนนี้ตัวเองเหมือนนักสืบเข้าไปทุกที แหวนวงนี้ ฉันน่าจะใส่ได้พอดี รูปพรรณสัณฐานน่าจะพอๆกับฉัน หลักฐานเดียวที่ฉันมีมันหายไปแล้ว เอายังไงต่อดี
ฉันเดินออกห้องของลุงซันด้วยใจที่ห่อเหี่ยว จนผ่านห้องแขกที่ลุงซันสั่งปิดตายเอาไว้ ฉันไม่เคยตั้งคำถามเลย ว่าทำไมห้องนี้ต้องปิดตาย แต่พอวิญญาณนักสืบเข้าร่าง ความอยากรู้มันเคยทำให้ฉันตั้งคำถาม ใครจะมีกุญแจบ้างนะ
“ มาด้อมๆมองๆอะไร “
ลุงซัน!!!! ไหนบอกกลับดึกไง
“ เปล่าค่ะ หนูกำลังหาพี่ต้นกล้าอยู่ ลุงซันเห็นบ้างไหมคะ “ ต้องโกหกอีกแล้ว งื้ออออออ ทำไมรีบมาขนาดนี้
“ เจอกำลังอ่านหนังสืออยู่ข้างล่าง “
“ ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะคะ ปกติถ้าไปเที่ยวกลับเกือบเช้าทุกที “
“ ลุงเลิกแล้ว ฝากบอกแม่ด้วย เลิกแล้ว เลิกจริงๆ แม่เธอจะได้เลิกด่าลุงซะที โดนหาว่าอีกไม่นานเดี๋ยวก็ติดโรคแล้วมันจี๊ด “
“ ค่ะ งั้นหนูไปเก็บของ เตรียมขึ้นเชียงใหม่พรุ่งนี้ดีกว่า “
ฉันรีบปลีกตัวออกมาทันที นึกว่าจะไม่รอดแล้วสิ เฮ้อออ!!!! ฉันรีบเดินกลับเข้ามาในห้องของตัวเอง เพราะกลัวลุงซันจะถามอะไรมากกว่านี้ กลัวจะพูดอะไรออกไปให้ลุงซันจะจับได้ว่าฉันไปทำอะไรมา
ฉันจัดกระเป๋าเสื้อผ้า พอเก็บของเสร็จ ฉันก็เดินลงมาหาพี่ต้นกล้าข้างล่าง ไม่เห็นมีเลย สงสัยอยู่ในห้องรึเปล่า ฉันเลยเปิดเข้าไปในห้อง เพราะอยากจะระบายเรื่องในใจ ใจจะขาดอยู่แล้ว
“ เอ้ยยยย เข้ามาทำไมไม่เคาะ “
ภาพด้านหน้าที่เห็นทำเอาฉันต้องรีบเอามือปิดตาตัวเองไว้ ภาพของชายหนุ่มที่นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว
“ ขอโทษค่ะ “
“ ช่างมันเถอะ มันก็ไม่ได้เห็นอะไรไม่ดีนิ แค่นี้เด็กๆก็เห็นออกบ่อยไป “
ไม่ปกติ มันคือความชมพูของหัวนม เอ้ย!! ไม่ใช่ฉันกำลังโฟกัสอะไรอยู่เนี่ย ฉันหันหลังให้พี่ต้นกล้าใส่เสื้อผ้าให้เสร็จ
“ เสร็จแล้ว มีอะไร ปกติก็ไม่เห็นอาย อยู่ดีก็มาอาย แปลกคน “
“ ผู้ชายแก้ผ้า ก็ต้องอายมะ “
“ แก้ที่ไหน อีกอย่างใครจะไปรู้ว่าเธอจะเข้ามา “
“ ฉันไม่เถียงละ พี่พอจะรู้ไหม ว่าใครมีกุญแจห้องที่ลุงซันสั่งปิดตายไว้บ้าง “
“ พี่จะไปรู้ได้ยังไง เธออะควรจะไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้เราจะไปบินไปเชียงใหม่กันแต่เช้า เข้าใจ๊ “
พี่ไม่อยากรู้เลยรึไง ว่าทำไมลุงซันต้องปิดตายห้องนั้นไว้ด้วย ในห้องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่กันแน่
“ ฉันอยากจะรู้เรื่องเกี่ยวกับภรรยาเก่าของลุงซัน “
ฉันมองตาคนตรงหน้า เรามองตากันมาตั้งแต่เด็ก แต่ทำไมความรู้สึกตอนนี้มันถึงเปลี่ยนไป ฉันกำลังเป็นบ้าอะไรไปเนี่ย
“ แม้ถ้ารู้ จะทำให้เจ็บงั้นหรอ พี่ไม่รู้จะช่วยเธอยังไง แต่ถ้าเธอจะต้องเจ็บปวด พี่จะไม่ทำ “
“ ถึงพี่จะพูดแบบนั้น แต่ฉันก็อยากรู้อยู่ดี “ ฉันไม่อาจจะละสายตาจากคนตรงหน้าได้เลย
ทำไมวันนี้โดนพี่ต้นกล้าช็อตบ่อยจังเลย กำลังเป็นอะไรเนี่ย ฉันสะบัดหน้าน้อยๆก่อนจะ เดินออกจากห้องของพี่ต้นกล้าทันที
ลูน่า พี่ต้นกล้าเค้ามีเจ้าของหัวใจแล้ว รู้ไว้ด้วย เธอมันเป็นแค่น้องสาว อย่าไปแทรกกลางเค้าสิ ไป ไปนอน พรุ่งนี้กลับเชียงใหม่ ไปพักใจที่กำลังว้าวุ่น สักหน่อย
Sun Say.......
เรามาถึงไร่ที่เชียงใหม่กันตอนช่วงก่อนเที่ยง แต่ต้องแปลกใจที่เป็นรถที่ไม่คุ้นตาของใครคนนึงจอดอยู่ที่หน้าบ้านคุณปู่ เธอซื้อรถใหม่หรอ ไม่ใช่หรอก แบบซีคงไม่ซื้อรถใหม่แน่ๆ
พอมาถึงซีไม่มารอรับเราเหมือนทุกที แต่กลับเป็นหลานชายตัวดีของผมแทน
“ แม่มีแขก ผมเลยต้องมารับลุงแทน “
“ แขก?? ใคร?? “
“ ผู้ชาย เค้ากำลังจีบแม่ด้วย แล้วผมก็มองแล้วว่าเค้าโอเค แล้วลุงอะโอเคเปล่า “
จีบ!!! ใครวะ ผมจะตอบอะไรได้ ลูน่าก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ แม้จะร้อนใจ แต่ผมไม่ใช่วัยรุ่นอีกแล้ว จะให้ผมวิ่งไปลากเธอออกมาคงไม่ได้ ผมเลยทำนิ่งไว้แล้วเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้อง ลูน่าเองก็คงเอากระเป๋าไปเก็บเหมือนกัน ผมรอจังหวะที่ลูน่าเดินออกไป เพื่อถามมูนถึงข้อมูลผู้ชายคนนั้น
“ เศรษฐีผ้าไหม เค้าถูกใจแม่ เจอกันที่งานศูนย์ศิลปชีพ “
“ แกยอมให้เค้ามาจีบแม่แกได้ไง “
“ ทำไมจะไม่ได้ ผมยังยอมให้ลุงจีบได้ตั้ง 5 ปี แถมยังทำตัวไม่ได้เรื่องอีก “ มูนทำหน้าแหยใส่ผม
“ เห็นแบบนี้ลุงกำลังทำตัวเป็นคนดีอยู่นะ เลิกเที่ยวแล้วด้วย “
“ แล้วไงครับ ป่านนี้ลุงยังไม่ตามแม่ไปเลย บอกเลยนะ ผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีและรวยมาก อยู่ศาลาตากอากาศ “
พอรู้สถานที่เท่านั้นแหละ ผมรีบเดินไปทันที โดยมีมูนเดินตามมาด้วย จะมีใครมาหล่อกว่าฉันอีก ถึงจะแก่แต่สาวที่ไหนก็เรียกพี่นะจะบอกให้ แต่พอไปเจอเข้าจริงๆ กลับเห็นซีพูดคุยหัวเราะอย่างเป็นธรรมชาติ มันทำเอาผมเริ่มฟ่อ เพราะเรื่องของผมกับเธอ ถ้าจะเริ่มใหม่ คงจะต้องเริ่มจากติดลบเลย
“ ยังไง กลัวใช่ไหม ให้ผมซ้อมเรียกเค้าว่าพ่อเลยไหม “
“ ไอ้มูนแกนี่มัน!!! “
ไอ้หลานเวร เอาไงดี ผมเก๊กหน้าแล้วเดินเข้าไปแบบมีมาดนิดๆ ประหนึ่งว่าผมกำลังเข้าไปเจอลูกค้า เพื่อทำธุรกิจ แค่รวยอะ ฉันก็รวยโว้ย
“ พี่ซัน มานี่สิคะ ฉันแนะนำให้รู้จัก คนนี้ชื่อคุณชินค่ะ “
“ ยินดีที่ได้รู้จักครับ “
“ ยินดีเช่นกัน เรากำลังคุยกันเรื่องที่คุณซีคิดจะทำรีสอร์ตที่นี่ ผมดูแล้วก็รู้สึกน่าสนใจไม่น้อย “
“ ค่ะ ใช่ไหมล่ะคะ “
เพิ่งรู้จัก คุยเรื่องนี้กับมันแล้วหรอ
“ ถ้าคุณซีสนใจหุ้นส่วน ผม.... “
“ คงไม่ต้องหรอกครับ ให้เป็นเรื่องของครอบครัวผมดีกว่า “
ซีแอบหยิกขาผมอย่างแรง ที่ผมเสียมารยาทกับแขกของเธอ ผมดูก็รู้แล้ว ว่าไอ้นี่มันต้องการอะไร ตอนนี้เธอเป็นแม่ม้าย ที่ใครทั้งเชียงใหม่ก็อยากแต่งงานด้วยเชื่อผมเถอะ เพราะสมบัติมากมายที่ตอนนี้เธอถือครองอยู่ ก็เป็นเหมือนตัวล่อภัยชั้นดีมาให้เธอเลย
“ ขอโทษครับ ที่ผมต้องพูดตรงๆ แต่ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ควรทำในครอบครัว “
“ นั่นนะสิครับ ถ้างั้นวันนี้คนนอกอย่างผม คงต้องขอตัวก่อน ไว้ผมจะแวะมาเยี่ยมใหม่นะครับ แล้วก็ที่นี่สวยมาก “
“ ให้ฉันไปส่งนะคะ “
ทำไมต้องไปส่งด้วย มันเดินไปเองไม่เป็นรึไง

Chin
“ มูน แกต้องดูแลแม่ดีๆรู้ไหม “
“ ในที่นี้ ไม่มีใครน่ากลัวเกินลุงอีกแล้ว “
สรุปแกอยู่ข้างไหนวะ เมื่อกี้ยังอยู่ข้างฉันอยู่เลย แต่แบบนี้ก็สบายใจ อย่างน้อยผมก็มีหลานเป็นปราการด่านแรก แต่ถึงอย่างงั้น มูนมันก็ไม่ได้ชอบผมสักเท่าไหร่หรอก
ไม่นาน ซีก็เดินกลับมาแหวกอกของผม ที่ผมไล่แขกเธอ
“ พี่พูดแบบนี้เสียมารยาทมากเลยนะ “
“ เธอไม่รู้ไง สิ่งที่เธอมี มันกำลังดึงคนไม่ดีเข้ามาหาเธอ “
“ คนที่ไม่ดีที่สุดของฉัน ก็พี่เนี่ยแหละ “
ผมหันไปมองหลานชาย ที่ดูไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่แม่ตัวเองกำลังพูดออกมา
“ ตอนนี้พี่กำลังพยายามเป็นคนดีอยู่นะ พี่เลิกเที่ยวแล้วด้วย “
“ แล้วมาบอกฉันทำไม “
“ ก็บอกไว้ก่อน อย่าให้ต้องพูดเยอะเลย อายหลานมัน “ ผมมองตาเธอที่ตอนนี้ทำตาดุ จนคิ้วขมวดเป็นปม
“ ไปมูน ไปกับแม่ ทิ้งคนเพ้อเจ้อไว้คนเดียว “
ตอนนี้ผมกลายเป็นคนเพ้อเจ้อไปแล้วหรอ อื้ม
นนท์ คราวนี้แกต้องคืนของๆฉันซะทีนะ ซียังต้องการคนดูแลอยู่ แล้วฉันก็ขอเป็นคนๆนั้น ฉันสัญญาจะไม่มีวันทำให้ซีเสียใจอีกเลย พี่สาบานเลย
ผมเดินกลับมาที่บ้าน ก็เห็นเธอนั่งคุยกับต้นกล้า โดยที่เธอนั่งบนเก้าอี้ โดยมีต้นกล้านั่งอยู่ที่พื้น ใครก็คงดูออก ว่าเธอเอ็นดูต้นกล้ามากกว่าใคร ถึงขั้นกับส่งเรียน เลี้ยงไม่ต่างจากลูกตัวเองเลย แต่ก็เถียงไม่ได้เลย ว่าต้นกล้าเป็นเด็กดีจริงๆ ช่วยผมดูแลลูน่าได้เยอะมากๆ
“ จบแล้ว จะกลับมาเลยไหม แต่ฉันอยากให้พ่อกล้าดูแลน้องอีกสักปีนะลูก “
“ ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเลยครับ “
“ ฉันไม่ไว้ใจตาแก่ตัณหากลับ ที่ชอบคั่วสาวๆรุ่นลูก “
ยืนเฉยๆ ก็ยังโดน เธอจะจงเกลียดจงชังอะไรผมนักหนา
“ เดี๋ยวนี้คุณซันเลิกเที่ยวแล้วครับ กลับบ้านไวทุกวันเลย “
ต้นกล้า ทำดีมาก ซีเงยหน้าขึ้นมามองผม ผมเลยยิ้มกลับไปให้เธอ ผมทำได้จริงๆ
“ ดูไว้เถอะลูก งูมันเคยเลื้อย จะให้มันเดินมันคงทำไม่ได้ “
โอ้ยยยย โดนทุกดอก
“ แม่คะ หนูเดินหาซะทั่วเลย มาคุยกับพี่กล้าอยู่นี่นิเอง คุยเรื่องอะไรกันอยู่คะ หนูคุยด้วยคน “
“ แม่กำลังถามพี่ต้นกล้า ปีนี้จบแล้ว จะกลับมาบ้านเราเลยไหม “
“ กลับเลยหรอคะ หนูนึกว่าแม่จะรอให้กลับพร้อมหนูซะอีก “
แววตาเด็กน้อยตรงหน้านั้น กำลังมองผู้ชายใกล้ตัวของเธอเปลี่ยนไป แม้จะเล็กน้อย แต่ผมก็พอดูออก ว่ามันกำลังมีอะไรที่ค่อยๆ เปลี่ยนไป แล้วผมว่าซีก็คงดูออก เพราะดูจากรอยยิ้มของเธอ เธอคงพอใจกับความเปลี่ยนแปลงนี้ไม่น้อย
“ แม่คุยกับพี่ไปก่อนนะ ผมมีเรื่องจะปรึกษาลุงซันเรื่องไวน์ของเราหน่อย “ มูนเดินเข้ามาหาผม มีอะไรอีกอะ เฮ้อออออ
ผมเดินตามหลานชาย เข้ามาในโรงไวน์ ที่แสนจะห่างจากตัวบ้านแสนไกล แล้วเราเดิน ผมไม่ได้อายุ 20 ไกลขนาดนี้ เล่นเอาแทบหมดแรงเลยเหมือนกัน
“ แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว ตอนพ่อผมอยู่นะ เดินสบายเลย “
นั่นมันพ่อแกไม่ใช่ฉัน แฮ่กๆ แค่เดินมันอาจจะไม่เหนื่อย แต่มันขึ้นเนินนะโว้ย
“ อ่อนแอแบบนี้ จะดูแลแม่ผมยังไง “
“ แกหมายความว่ายังไง “
“ ผมไม่ชอบไอ้ชินอะไรนักหรอก มันดูเจ้าเล่ห์ “
ดีใจจัง มีหลานฉลาด
“ แล้วฉันดีพอแล้วรึไง “
“ ไม่เลย ไม่มีอะไรดีซักอย่าง แต่อย่างน้อยก็เลิกเจ้าชู้ สำหรับผู้หญิงคนอื่น เค้าอาจจะมองว่าลุงดี แต่สำหรับผม ลุงไม่มีอะไรสู่พ่อผมได้เลย แต่พ่อผมคงอยากจะคืนแม่ให้ลุงมากกว่าไอ้คุณชินอะไรนั่น “
“ แกรู้ “
“ ผมรู้...แม่ผมเล่าให้ฟังหมดแล้ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง อาจจะไม่ได้ละเอียด แต่ก็พอเข้าใจได้ “
พอเข้าใจได้งั้นหรอ ที่ด่าฉันบ่อยๆนี่ติเพื่อก่องั้นหรอ นอกแกจะเหมือนพ่อ แกยังเหมือนปู่ด้วย
“ เอาเถอะ เอาเป็นว่าฉันเข้าใจแล้ว ฉันควรทำอะไรที่มันดีกว่าที่เป็นสินะ ฉันควรเป็นฉันได้แล้วสินะ “
ผมยืดตัวขึ้น ผมคิดแต่จะง้อเธอมากเกินไปสินะ
“ ขอบใจ ที่ให้โอกาส “
“ เรียกว่าคืนโอกาสดีกว่าครับ “ ชายหนุ่มตรงหน้า ยิ้มกวนๆออกมา