Ep.8 : รู้สึก

1970 Words

อยากรู้มากกว่านี้ แต่วันนี้มันไม่ทันแล้ว มันทำให้ฉันต้องรีบเก็บทุกอย่างเข้าที่ เพื่อที่จะรีบออกมาจากห้อง ก่อนที่ลุงซันจะกลับมา คาใจ ข้องใจ อยากรู้มากกว่าเดิมอีก รักกันมากแล้วทำไมเลิกกันทำไมต้องทิ้งลุงซันไป ทำไมล่ะ ไม่เห็นเข้าใจเลย ฉันเดินออกมาจากห้อง แล้วเดินกลับห้องของตัวเองในความรู้สึกที่หลากหลาย ทำยังไง ถึงจะรู้มากกว่านี้ เสียงผู้หญิงคนนั้นคุ้นจังเลย ดูผู้หญิงคนนั้นรักลุงซันมากเลยนะ ทำไมถึงทิ้งไปล่ะ โอ้ยยยยยยยย!!!!!! จะถามจากใครได้มั่งเนี่ย ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!! ฉันเดินออกมาเปิดประตูให้คนที่มาเคาะ “ ป่วยหรอเราอะ “ “ ค่ะ รู้สึกปวดหัวมากๆเลย “ ฉันเดินกลับมานอนที่เตียงโดยมีคนที่เป็นลุงเดินตามมานั่งข้างๆ ต้องแกล้งป่วยเพราะความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองแท้ๆ “ กินยารึยัง “ ลุงซันลูบหัวของฉันด้วยความเอ็นดู “ ยังเลยค่ะ แต่เดี๋ยวก็คงหาย “ นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ลุงซันไม่ได้ลูบหัวฉันแบบนี้ ปกติจะเป็นพี่ต้นกล้าเป็นคนทำให้ “ รีบหาย วันหยุดเราจะได้ไปหาแม่เธอกัน “ “ ไม่เบื่อหรอคะ ไปมา 20 กว่าปีแล้วนะคะ “ จู่ๆคนยิ้มยากอย่างลุงซันก็ยิ้มออกมา ก่อนจะส่ายหัวน้อยๆ “ ลุงให้เธอพักผ่อนดีกว่า อยากได้อะไรไหม ลุงจะให้คนเอาขึ้นมาให้ “ ลุงซันลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ “ ขอข้าวได้ไหมคะ หนูหิวพอจะกินช้างได้ทั้งตัวเลย “ “ งั้นสักกะลามังเลยดีไหม “ ลุงซันพูดพร้อมกับเดินออกจากห้องไป การโกหกไม่สนุกเลยแฮะ ยิ่งต้องโกหกลุงซันด้วยแล้ว รู้สึกผิดจัง แต่ความอยากรู้มันเพิ่มมากขึ้นอีก จนไม่อาจจะหยุดตัวเองได้แล้ว ไม่นานพี่ต้นกล้าก็ยกข้าวขึ้นมาที่ห้อง คนอื่นเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นพี่ต้นกล้าด้วยนะ “ คนป่วย กินข้าว คุณซันบอกเธอหิวมาก “ “ ไม่หิวค่ะ พอพี่เป็นคนยกขึ้นมา ฉันเลยอิ่ม “ “ โกรธอะไร “ โครกกกกกกก จ๊อกกกกกกก~* เสียงท้องร้องที่ดังจนคนที่ยกถาดอาหารมาต้องตาโต และหัวเราะออกมาเบาๆ “ ที่โกรธคงจะไม่ใช่โกรธพี่ละ สงสัยจะโมโหหิว “ น่าอายชะมัดเป็นผู้หญิงอะไรท้องร้องดังอย่างกับฟ้าผ่า “ พี่เอาถาดอาหารไว้ที่โต๊ะนี้นะ รีบกินล่ะ เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ “ “ จะมาห่วงฉันทำไม ไปห่วงคนในใจพี่นู่น “ “ งั้นหรอ...แต่ที่จริงพี่ก็ห่วงเค้าอยู่ตลอดแหละ “ พี่ต้นกล้าพูดพร้อมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะเดินออกจากห้องของฉันไป โอ้ยยยย!!! หงุดหงิดกับไอ้ท่าทีนั้นของพี่ต้นกล้าจริงๆ โมโห โมโหหิว กินมันให้หมดไปเลย กินให้อ้วนกันไปข้างนึงเลย อร่อยอะ สงสัยจะหิวมากนะเราเนี่ย ฉันนั่งนึกถึงชื่อของซีดีแผ่นนั้น ฮานีมูนกระบี่ 2 แสดงว่ามันยังมีแผ่นที่ 1 สิ แต่มันอยู่ไหนนะ นั่งคิดความเป็นไปได้ถึงเสียงนั้น เสียงเหมือนแม่รึเปล่านะ บ้า!!! พ่อกับแม่เรารักกันจะตาย ขนาดพ่อไม่อยู่แล้ว แต่ยังไม่ยอมแต่งงานใหม่เลย ปึง ~* เสียงปิดประตูของใครคนนึงทำเอาฉันต้องตกใจ “ กินเสร็จยัง พี่จะเอาไปเก็บ เคาะห้องตั้งนาน นึกว่าเป็นอะไร “ “ ฉันเอาไปเก็บเองก็ได้ “ “ พี่ต้องขึ้นมาลูบหัว เด็กที่หลับเองไม่ได้ด้วย “ เดี๋ยวนี้ฉันหัดหลับเองโดยไม่มีพี่แล้วย่ะ แต่มาทำให้แบบนี้ก็โอเค ฉันมองคนตรงหน้า ก่อนจะเดินมานอนที่เตียง “ พี่อะไม่เคยมีแฟนระวังโดนเค้าหลอกนะ พาผู้หญิงคนนั้นมารู้จักฉันหน่อยสิ จะได้ช่วยกันดูไง ว่าเค้าเป็นคนดีรึเปล่า ฉันไม่อยากให้พี่เสียใจนะ “ “ จะเอาอะไรมาช่วยพี่ดู ตัวเองก็ไม่เคยมีแฟน “ เออว่ะ !!! เราก็ไม่เคยมีแฟนนิหว่า “ แบบนี้ไง เรายิ่งต้องช่วยกันดู “ ฉันเขยิบให้พี่ต้นกล้าขึ้นมานั่งบนเตียง “ พี่ดูเองได้ เธอไม่ต้องห่วงหรอก “ พี่ต้นกล้าลูบหัวของฉันเบาๆ แต่ยังไม่อยากหลับตอบตอนนี้ ฉันเลยจับมือของพี่ต้นกล้าเอาไว้ ดูพี่ต้นกล้าจะงงนิดๆ “ เค้าเป็นคนยังไงคะ บอกเค้าไปเลยนะ ว่าพี่กล้าอะของฉัน จะคบกับพี่กล้าของฉัน ต้องเข้ากับฉันได้ด้วย ไม่งั้นฉันไม่ยอมหรอกนะ “ “ พี่เป็นของเธอหรอตอนนี้ “ สายตาส่งมาถึงฉัน มันกำลังทำให้ฉันปั่นป่วน หัวใจกำลังเต้นรัวรึเปล่า มองฉันทำไม พี่ต้องเป็นของฉันอยู่แล้วสิ แต่เพราะสายตานั้นมันทำให้ฉันไม่กล้าตอบออกไป “ ตอบสิ “ เสียงของคนตรงหน้ากำลังทวงคำตอบ จนฉันต้องรีบเปลี่ยนเรื่องทันที “ ลูบหัวเลยค่ะ ฉันจะนอนแล้ว “ พี่ต้นกล้าจนใจจะต้องลูบผมให้ฉันเบาๆ แม้จะไร้คำตอบใดๆ จากฉันก็ตาม บ้าไปแล้วรึไง ไอ้หัวใจทรยศ รู้จักกับเค้ามาตั้งนาน ทำไมเพิ่งจะเต้น แล้วแบบนี้จะอยู่ใกล้กันยังไง ถ้ายังเต้นอยู่แบบนี้ แม้จะถูกลูบหัวแบบนี้อยู่แบบนี้ แต่กลับนอนไม่หลับเลย ด้วยความว้าวุ่นของหัวใจตัวเอง ผู้หญิงคนที่ทำให้พี่ต้นกล้า แสดงความหงุดหงิดใส่ฉัน คนที่ทำให้พี่กล้าโกรธฉัน เค้าเป็นใครกันนะ นอนไม่หลับเลยโว้ยยยยยย พอคิดแบบนี้ก็หงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว ฉันลืมตาพรึบ มองคนตรงหน้า “ ไม่หลับ วันนี้พี่ลูบไม่เหมือนเดิม ฉันนอนไม่หลับเลย “ “ อะไร ก็ทำเหมือนทุกที “ “ ไม่เหมือน !!! “ “ ตรงไหน “ “ ตรงที่ใจฉันมันบอกไม่เหมือนเดิม ลูบเลย เอาให้เหมือนเดิมด้วย อยากหลับแล้ว “ พี่กล้าทำหน้างงๆนิดๆก่อนจะลูบหัวอีกครั้ง แต่เรื่องในหัวของฉันมันเยอะแยะ มีให้คิดเยอะไปหมด จนไม่สามารถหลับได้เลย พี่กล้าทิ้งตัวลงข้างฉันก่อนจะลูบให้ต่อ สงสัยจะเมื่อย “ นอนเร็วๆ เด็กดื้อ พี่เมื่อยแล้วนะ “ ฉันนอนตะแคงหันหน้ามองคนที่กำลังนอนลูบหัวให้ฉันอยู่ตอนนี้ ถ้าพี่แฟน พี่จะยังทำให้ฉันแบบนี้อยู่ไหม พี่ต้องสนใจแฟนพี่มากกว่าฉันใช่ไหม ฉันไม่ยอมนะ พี่จะต้องสนใจฉันที่สุดสิ “ หลับตา “ เสียงดุๆ ของพี่กล้าทำให้ฉันรีบหลับตาปี๋ “ กว่าจะหลับ ตอนนอนก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่ตอนที่มองผู้ชายคนอื่น มันน่าหงุดหงิดนัก ไม่รู้รึไง ว่ากำลังทำพี่ว้าวุ่นแค่ไหน “ ชายหนุ่มพูดเบาๆ เพราะกลัวคนตัวเล็กตื่น เช้าวันต่อมา ........ วันนี้ฉันแอบสะกดรอยตามดูผู้หญิงคนนั้นของพี่ต้นกล้า แต่ไม่เห็นพี่ต้นกล้าจะสนใจผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษเลย อยู่แต่กับเพื่อนผู้ชาย หรือคนที่พี่กล้าชอบ เป็นผู้ชาย บ้าหรอ!!! เอาจริงดิ ฉันพยายามตามดูโดยไม่ให้พี่กล้ารู้ตัว โหยยย พี่กล้ากับเพื่อน ต้องกอดคอแบบนั้นเลยหรอ ฉันมองผู้ชายที่กอดคอพี่กล้า อย่างสนิทสนม นี่เองสินะ เหตุผลที่ไม่พาแฟนมาเจอฉัน เพราะอายที่แฟนเป็นผู้ชายนี่เอง ฉันจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นให้พี่เอง จะไม่ถามอีกแล้ว ขอโทษค่ะที่งี่เง่าใส่ พี่คงจะลำบากใจที่จะบอกจริงๆ เมื่อถึงเวลากลับ พี่กล้าก็พาฉันไปส่งที่โรงแรมตามปกติ เพราะต้องมาฝึกงาน แม้จะอยากคุยเรื่องที่เค้าชอบผู้ชาย แต่ก็ไม่กล้าเปิดประเด็น จนถึงตอนที่กำลังจะกลับบ้าน ฉันลงมาหาพี่ต้นกล้าที่รออยู่ห้องข้างล่าง “ กลับเถอะค่ะ วันนี้ลุงซันจะกลับดึก เรากลับก่อนได้เลย “ “ ทำไมวันนี้มองพี่แปลกๆ “ “ ฉันจะเริ่มยังไงดี เรื่องแฟนพี่ ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วนะคะ ถือว่าฉันเข้าใจ “ “ แฟน ?? เข้าใจ ?? “ พี่ต้นกล้าทำหน้างง กับสิ่งที่ฉันพูด “ ใช่ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว ว่าทำไมพี่ถึงไม่กล้าพาแฟนมาเจอฉัน เอาเป็นว่าฉันเข้าใจ พี่คบได้ค่ะ “ “ เดี๋ยวๆ พี่ไม่เข้าใจ “ ฉันมองหน้าพี่ต้นกล้าแล้วยิ้มให้ด้วยความเข้าใจ ก่อนจะเดินไปที่ประตู แต่โดนพี่ต้นกล้าดึงแขนเอาไว้ เค้าคงจะตกใจที่ทำไมฉันถึงรู้สินะ “ มาอธิบายก่อน “ สีหน้าของพี่ต้นกล้าเปลี่ยนเป็นสงสัย “ ก็พี่ชอบผู้ชาย ฉันตามดูพี่ตั้งนาน เห็นพี่กับแฟนกอดกันกลมเลย “ คิ้วของคนตรงหน้ายกสูง พร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก “ พี่เนี่ยนะชอบผู้ชาย “ “ ไม่ต้องปิดบังหรอกค่ะ สมัยนี้เค้าเปิดกว้างเรื่องเพศแล้ว ถ้าพี่จะเป็นเกย์ฉันรับได้ “ “ เกย์?? “ “ ค่ะ ฉันเข้าใจนะคะ ไม่ว่าพี่จะเป็นรุก หรือรับฉันก็รับได้ค่ะ “ ฉันพยักหน้าแล้วมองคนตรงหน้าด้วยความเข้าใจ “ พี่ยังไม่มั่นใจตัวเองเลย ว่าใช่รึเปล่า เธอช่วยพี่พิสูจน์หน่อยสิ “ พิสูจน์งั้นหรอ ร่างเล็กๆของฉันโดนคนตรงหน้า ดันจนติดกำแพง สายตาที่จ้องมองมาในตาของฉัน ใกล้ไป ชิดไป ถึงเค้าจะมีแฟนเป็นผู้ชายก็เถอะ “ พิสูจน์ยังไงคะ “ “ จูบไง ถ้าพีี่รู้สึก ก็แสดงว่าพี่เป็นผู้ชาย แต่ถ้าไม่รู้สึก พี่คงจะชอบผู้ชายแล้วล่ะ “ บ้าหรอ!!! จูบแรกของฉันเลยนะ “ พี่คงจะต้องสับสนทางเพศแบบนี้ไปอีกนานเลย “ สีหน้าของพี่ต้นกล้าเศร้าลง เดี๋ยวๆ ทำไมต้องทำหน้าเศร้าด้วยล่ะ อย่าทำหน้าแบบนี้สิ “ แค่แตะนะคะ “ ใบหน้าของพี่ต้นกล้า ก้มลงมาเรื่อยๆ จนรู้สึกถึงลมหายใจเลย ปากจะแตะกันอยู่แล้ว อีกแค่นิดเดียว นิดเดียว ฉันหลับตาปี๋ เพราะตอนนี้หัวใจมันเต้นรัว จนไม่สามารถมองใบหน้าของคนตรงหน้าได้ “ หัวใจพี่กำลังเต้นแรง แสดงว่าพี่ชอบผู้หญิง “ ฉันลืมตาพรึบ มองคนที่พูด “ พี่เป็นของเธอ จะให้ไปชอบผู้ชายได้ยังไง “ ใบหน้าที่ห่างแค่ปลายจมูกชนกัน มันทำเอาตอนนี้ฉันสั่นไปหมด สั่นเพราะหัวใจมันกำลังเต้นรัวเหมือนกลอง ฉันต้องชอบลุงซันสิ ทำไมมาเต้นแรงกับคนที่เจอกันทุกวันแบบนี้หล่ะ พี่เป็นของฉันงั้นหรอ ดีใจจัง แต่ทำไมต้องดีใจด้วยล่ะ “ ห้ามไล่พี่ไปรักใคร เพราะพี่มีเจ้าของหัวใจแล้ว “ “ ใครคะ “ “ พี่ไม่บอก “ สีหน้าพี่กล้าเศร้าลงอีกแล้ว แล้วจะยังจูบอยู่ไหมอะ เกร็งรอนานแล้วนะ ไม่จูบก็ดีแล้วนิ จะรอจูบจากเค้าทำไม ไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เลย โอ้ยยยย!!!! “ กลับกันเถอะ “ “ ไม่จูบแล้วหรอคะ “ ถามอะไรออกไปวะเนี่ย “ ให้เธอเก็บจูบแรกไว้ทำกับคนที่เธอรักดีกว่า เรากลับกันเถอะ “ ไว้ทำกับคนที่รักงั้นหรอ นั่นสินะ กำลังหวังอะไรอยู่เนี่ย!!!!! เราขับรถกลับมาถึงบ้าน ฉันก็รีบมาที่ห้องลุงซันทันที ต้องหาแผ่นที่ 1 ให้เจอให้ได้ อาจจะได้เห็นหน้าของภรรยาลุงซัน จะได้ไขข้อข้องใจของเสียงที่คุ้นหูนี้ด้วย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more