EP01.1 ll มิวขาโหด [1]
1615 Words
“ไม่ได้ แล้วใครจะให้อาหารลัคกี้อ่ะ” อีพี่เซ้นส์ตอบกลับทันทีแบบไม่เว้นวรรคให้สมองได้คิด คือยังไงอีแมวเวรนั่นมันก็สำคัญกว่าฉันว่างั้น! สักวันเถอะ ฉันจะเปิดเพจแอนตี้อีลัคกี้แมวตอแหลแห่งชาติ คอยดู
“พี่เซ้นส์!” ฉันกระเง้ากระงอดแล้วดิ้นพล่านๆ เหมือนเด็กไม่ได้ดั่งใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าบนหนังหน้ามีความอายฉาบอยู่ ฉันจะเกลือกกลิ้งไปกับพื้นจริงๆ ด้วย
“หนูก็ไปบ้านพี่แทนสิ พี่ได้ให้อาหารลัคกี้ หนูก็ได้อยู่กับพี่ไง” อีพี่เซ้นส์อธิบายเหมือนจะดี แต่ติดตรงที่บ้านของเขาน่ะ ไม่ใช่ครอบครัวเล็ก แต่เป็นครอบครัวใหญ่ ที่มีทั้งพ่อแม่ พี่ป้าน้าอา ปู่ย่าตายายจนแทบจะทั้งตระกูล คือฉันต้องการให้เราอยู่กันสองคนแล้วสร้างหนังรักอีโรติกฉบับห้ามเยาวชนและคนอายุน้อยดูอ่ะ แต่ถ้าฉันไปบ้านพี่เซ้นส์จากหนังอีโรติกเรทเอ็กซ์ของฉันก็จะเปลี่ยนเป็นหนังคอมเมดี้ที่มีไว้สำหรับครอบครัวอ่ะดิ
ไม่เอา ฉันโตแล้วนะ อยากได้อะไรแซ่บๆ บ้าง ไหนๆ ก็จะเลิกแล้ว ให้ฉันหาเศษหาเลยบ้างดิ
“โหย พี่อ่ะ หนูอยากอยู่กับพี่สองคนในวันเกิด แค่นี้ให้ไม่ได้อ๋อ?” ฉันเบะปากพร้อมตีสีหน้าเหมือนต่อมน้ำตาจะแตก “พี่ก็เป็นอย่างนี้ ชอบทิ้งหนูอยู่คนเดียวตลอด เราเป็นแฟนกันจริงมั้ยอ่ะ”
ฟืด
ฉันสูดน้ำมูกเพื่อความสมจริงก่อนจะเหล่ตาลงต่ำด้วยความรู้สึกอัปยศ หญิงใดๆ ในใจพี่เซ้นส์คงจะไม่สู้อีลัคกี้แมวผีของเขาอ่ะ
“หนู”
“ไม่ต้องมาพูดเลยพี่เซ้นส์อ่ะ หนูรู้ว่าพี่จะขอโทษ”
“คือ...”
“ไม่ฟัง T^T” ฉันงอแงขณะที่พี่เซ้นส์มองฉันนิดนึงก่อนจะหัวเราะเล็กๆ ฝ่ามือสวยที่เหมือนผู้หญิงของเขาคว้าคอฉันเข้าไปกอดและขยี้เรือนผมเบาๆ อย่างเอ็นดู
“วันนี้ไม่มีคนอยู่นะ... บ้านพี่อ่ะ”
“...”
“เอาไง จะไปมั้ย?” เขาอมยิ้มก่อนจะยักคิ้วจึ๋งๆ เป็นการเชิญชวน ฉันรู้ว่าอีพี่เซ้นส์มันแรด นางทำเป็นพูดนั่นพูดนี่ไปอย่างนั้น ความจริงแล้วเขาก็กระหายใคร่ในตัวฉันเหมือนกันอ่ะแหละ
“หูย ชวนไปบ้านนี่คิดไรปะอะ?” ฉันยิ้มกรุ้มกริ่มทำตัวรู้ทันอีพี่เซ้นส์ให้เขาสะดุ้งเล่นๆ แต่อีพี่เซ้นส์ก็แค่ยิ้มกลับพร้อมยักคิ้วอีกหนึ่งที คงเพราะฉันกับเขาคบกันมาเกือบจะสองปีได้เลยเกิดอาการแค่มองตาแล้วรู้ใจละมั้ง ความรักฉบับกุ๊งกิ๊งใสๆ วัยเด็กมันเริ่มจะหมดลงพร้อมกับความเบื่อเข้ามาแทน ฉันเลยสรรหาสิ่งใหม่ๆ มั่ง
“เปล๊า” เขาเสียงสูง ฉันเลยกระทุ้งข้อศอกอย่างรู้ทันด้วยความหมั่นไส้
“พี่เซ้นส์แม่งขี้โม้ว่ะ จริงๆ แล้วพี่คิดอ่ะดิ หนูรู้เหอะ”
“รู้ว่าไร?”
“เปล๊า” ฉันเสียงสูงกลับ ทำให้อีพี่เซ้นส์หมั่นไส้ แจกมะเหงกฉันหนึ่งที
“เด็กเวร” พี่เซ้นส์ผู้ไม่ค่อยด่า ได้ด่าฉันขึ้นมา ฉันจึงรู้สึกปรีดากับมันนิดหน่อย มีไม่กี่คนหรอกที่ทำให้พี่เซ้นส์สบถด่าออกมาได้ และหนึ่งในนั้นก็คือฉันเอง เย้
“แค่นี้ต้องด่าด้วย”
“จะไปก็รีบไป แต่ถ้าไม่ได้กลับก็อย่ามางอแงนะ” พี่เซ้นส์พูดเป็นเชิงขู่ คงคิดว่าพูดอย่างนี้แล้วฉันจะไม่ไปรบกวนเวลาส่วนตัวของเขากับไอ้แมวนั่น แน่นอนว่าฉันไม่สนใจ พี่จะทำอะไรก็ทำไปเหอะ ยังไงฉันก็ตัดสินใจแล้วว่าเลิกแน่ ฉันก็แค่จะตักตวงอย่างสุดท้ายจากการเป็นแฟนเขาเท่านั้นแหละ
ฉันยิ้มตอบก่อนจะไหวไหล่พลางปรายสายตามองพี่เซ้นส์ด้วยท่าทีคูลๆ
“พี่นั่นแหละ อย่างอแงแล้วไล่หนูกลับบ้านก่อนละกัน อย่าหาว่าหนูไม่เตือนนะ”
30%
บ้านพี่เซ้นส์
ฉันดอดมาบ้านพี่แกจนได้ วันนี้ที่บ้านของเขาดูเงียบๆ ต่างจากคราวก่อนที่ฉันมาแล้วมีพี่ป้าน้าอาอยู่เต็มบ้าน มีรถจอดอยู่เป็นสิบ ไม่แน่ใจว่าวันรวมญาติ หรือจริงๆ แล้วทุกคนอาศัยอยู่ที่นี่
บ้านพี่เซ้นส์เป็นบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ อาณาเขตกว้างขวาง มีสนามหญ้าหน้าบ้าน สระว่ายน้ำหลังบ้าน สวนหินเล็กๆ ไว้พักผ่อนหย่อนใจ ตามฉบับที่ฉันฝันอยากจะมีเป๊ะๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าอีพี่เซ้นส์เป็นคนบกพร่องด้านการดูแลแฟน ฉันคงไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ เพราะเขาก็ค่อนข้างจะเพอร์เฟ็ค รูปหล่อ พ่อรวย มีรถขับ แถมรั้วบ้านมีรีโมทเปิดอัตโนมัติด้วย
พี่เซ้นส์กดรีโมทเปิดรั้วบ้านอัตโนมัติเพื่อจะขับรถเข้าไปจอด เสียงครืดๆ ของประตูรั้วทำเอาฉันไขว้เขวเล็กๆ ว่าจะเปลี่ยนใจดีมั้ย ต่อให้เขาไม่ใส่ใจ เขาก็รวยอ่ะ
ไม่อ่ะ ฉันไม่ได้มองคนที่เงินทอง ฉันมองที่หน้าตา
“ถึงละ” คนตัวสูงว่าก่อนจะเหยียบเบรกนิ่มๆ ค่อยๆ ดึงสายคาดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัวแล้วเปิดประตูดังกริ๊ก พลางปรายสายตามามองฉันเหมือนจะเอื้อมมือมาปลดให้แต่ก็มีเสียงอีมารร้ายดังขึ้นมาก่อน และเสียงนั้นทำให้พี่เซ้นส์ชะงักและหยุดการกระทำทุกสิ่งอันหันไปโฟกัสมันแทน
เมี้ยว~
“ลัคกี้!!” เสียงของพี่เซ้นส์สดใสทันที เขากระเด้งตัวลงจากรถภายในเวลาไม่ถึงวิ ปล่อยให้ฉันนั่งหน้ามุ่ยพร้อมถอนหายใจปลงๆ
เออ ใช่สิ แมวมันน่ารักกว่าฉันนี่! คอยดูนะ พี่เซ้นส์จะต้องเสียใจที่ทำให้ฉันห่อเหี่ยว แมวมันทำเรื่องอย่างนั้นไม่ได้เหมือนฉันหรอกนะเว้ย!
ฉันพ่นลมหายใจแล้วก็เปิดประตูลงตามพี่เซ้นส์ เห็นคนตัวสูงอุ้มอีแมวผีนั่นอย่างเอ็นดู ฉันก็ยิ่งหงุดหงิด สาปส่งให้พวกเขารักกันมากๆ
“โอ๋ๆ เดี๋ยวพ่อหาอะไรให้กินน้า” พี่เซ้นส์พูดด้วยเสียงสอง ที่ฟังดูเล็กแหลมและแปลกหูจนฉันต้องกลอกตาแล้วเดินตามเขาเข้าบ้านไปเงียบๆ
“น่ารักๆๆๆๆ”
ฉันได้ยินเสียงพี่เซ้นส์อ้อล้อกับแมวและท่องน่ารักเป็นสิบๆ ครั้งจนฉันรำคาญ เขาทำหน้ามุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งขณะที่พยายามจะถูไถไปตามตัวไอ้เหมียวอย่างมีความสุขโดยที่ไม่สนใจฉันที่เป็นแขก ฉันเทตัวลงบนโซฟาแล้วก็รอให้เขาจัดการกุ๊งกิ๊งกับไอ้เหมียวให้เสร็จ ฉันจะอดทนก่อนในตอนนี้เพื่อรอลิ้มชิมความหวานในตอนหน้า
“จ้า รักมันมาก ก็แต่งงานกับมันเลยมั้ยล่ะ” ฉันหงุดหงิดเล็กๆ และอดที่จะแซะไม่ได้ คนตัวสูงหันหน้ามาพร้อมกะพริบตาน่ารัก ฉันเลยย่นจมูกใส่เขาหนึ่งที
วุ้ย ฉันแซะแล้วยังจะทำมามุมิใส่ เดี๋ยวปั๊ดกัดเข้าให้!
“เออ คิดดีๆ งั้นเดี๋ยวพี่แต่งงานกับลัคกี้ ส่วนหนูก็ไม่มีใครเอา”
“อ้าว กวนตีนกูละนะพี่”
“โห ขนาดนี้ไม่ต้องเรียกพี่ละมั้ง”
“ได้เหรอวะมึง”
“มิว เดี๋ยวเหอะ จะเอาใช่ปะ?” พี่เซ้นส์เบะปาก ไม่ชอบที่ฉันขึ้นกูมึงกับเขา เพราะนางเป็นผู้ชายสุภาพกับผู้หญิงอยู่พอสมควร แต่ฉันก็แค่แกล้งนางเท่านั้นแหละ ก็นางกวนตีนฉันก่อนอ่ะ!
“เอาไรอ่ะพี่ ถ้าหมายถึงพี่อ่ะ หนูเอา” ฉันว่าพร้อมขยิบตากวนประสาท ส่งจุ๊บไปหนึ่งดอก หยอกล้อด้วยการดึงเสื้อลงมาให้เผยหัวไหล่เนียนขาว
“ไอ้เด็กลามก”
“หูย พี่เพิ่งรู้เหรอ มิวก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานละนะ เกิดมาก็รู้ตัวเลยอ่ะว่าตัวเองหื่น”
“รำคาญอ่ะมิว หุบปากไปเลยนะ” พี่เซ้นส์ส่ายหัวเซ็ง ทำให้ฉันเบะปากเป็นสระอิ เชิดคางขึ้นสี่สิบห้าองศาทำหน้างอนแรง ใช่สิ๊ ฉันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตปุกปุยแบบที่เขาชอบนี่
“ม่ายยยยย” ฉันส่งเสียงร้องกวนประสาทพี่เซ้นส์หนักกว่าเก่า ก่อนจะวิ่งวนรอบๆ เขาให้งงเล่น ฉันทำอะไรให้เขาป่วนได้ ฉันก็จะทำหมด จนกว่าพี่เซ้นส์จะหันมาสนใจฉันนั่นแหละ
คนตัวสูงถอนหายใจเหนื่อยหน่ายกับฉันก่อนจะลุกพรวดแล้วใช้แขนเล็กๆ แต่แรงมหาศาลนั่นคว้าร่างขึ้นมาอุ้มประหนึ่งเป็นเจ้าหญิงในอ้อมอกเจ้าชาย ฉันยกยิ้มแฮปปี้ทันทีที่ขาลอยขึ้นจากพื้น นัยน์ตาสีหวานมองด้วยความสเน่หา
เย้ นี่แหละคือสิ่งที่รอคอย
“ก็แค่เนี้ยยย” ฉันลากเสียงก่อนจะใช้แขนทั้งสองข้างคว้าหมับเข้าที่ลำคอของพี่เซ้นส์ พันธนาการไม่ให้เขาหลุดมือไปได้อีก ต่อให้จะมีแมวมาเป็นฝูงก็อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยให้พี่เซ้นส์เทฉันไปหามันอีก
“ยิ่งโต ยิ่งทำตัวปัญญาอ่อนนะหนูอ่ะ”
“พี่จำเป็นต้องด่าหนูแรงขนาดนี้มั้ยอ่ะ”
“อยากฉลองวันเกิดกับพี่มากใช่มั้ยฮะ?” พี่เซ้นส์จิ๊จ๊ะก่อนจะสบนัยน์ตาของฉันด้วยท่าทีมีเลศนัยให้ใจเต้นเล่นๆ เขากะพริบตาหนึ่งครั้งพลางขยับเท้าเดินตรงไปที่บันได และทิ้งท้ายให้ฉันอยากกรี๊ด
“เดี๋ยวพี่จะจับหนูใส่ชุดวันเกิดแน่ คอยดู”
- Writer
