เพื่อน (รัก)

9. เมื่อเพื่อน..เอาแต่ใจ

เช้าวันต่อมา @คอนโดเขียนฟ้า

ติ๊ด ติ๊ด (เสียงแจ้งเตือนมือถือเขียนฟ้า)

Line

Wayu : ตื่นยัง ยัยเปี๊ยก !!!

เขียนฟ้าหยิบมือถือขึ้นมาดูข้อความที่เข้ามา ขณะที่กำลังจะทำอะไรทานตอนเช้า

"เฮ้อ เมื่อไหร่จะเลิกดูแลแบบเด็กๆ อย่างนี้กันสักทีนะ" เขียนฟ้าเห็นข้อความไลน์จากวายุก็บ่นกับตัวเองเพียงลำพัง เธอไม่เข้าใจว่าเพื่อนทั้งสามคนต่างผลัดเวรกันมาดูแลเธอทำไม ทั้งที่ตอนนี้เธอโตพอที่จะไปไหนมาไหนเองคนเดียวได้แล้ว ไม่ต้องคอยให้เพื่อนรักทั้งสามตามเธอเป็นเงาแบบนี้

Line

Kheanfah : ตื่นได้สักพักแล้ว กำลังทำอะไรทาน วาจะทานข้าวกับเขียนไหม จะได้ทำเผื่อให้

Wayu : ก็ดี อีก 20 นาที ถึง

เขียนฟ้าเห็นข้อความที่วายุตอบกลับมา ก็โยนมือถือลงโซฟา แล้วเดินเข้าครัวเพื่อทำอาหารสำหรับสองคน

เวลาต่อมา

"วาทานได้มั้ย" เขียนฟ้าถามวายุที่เปิดประตูเข้ามา พร้อมกับวางจานอาหารสองจานลงบนโต๊ะ

"ฉันไม่เรื่องมากเรื่องกินอยู่แล้ว เธอก็รู้" วายุบอกเขียนฟ้าแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้

"วันนี้เขียนไม่อยากไปไหน วาจะไปหาสาวๆได้นะ วันนี้เขียนคงนอนเล่นที่คอนโดทั้งวันแหละ" เขียนฟ้าบอกวายุที่กำลังทานอาหารในจาน

"ฉันก็ขี้เกียจขับรถเหมือนกัน งั้นวันนี้นอนดูหนังห้องเธอดีกว่า" วายุพูดจบก็ทานอาหารตรงหน้าต่อ โดยไม่สนใจว่าเขียนฟ้าจะทำสีหน้าไม่พอใจออกมา

พวกเขาเห็นห้องเธอเป็นโรงแรมหรือไงนะ จะทำอะไรก็ได้ ถึงแม้ความจริงแล้วห้องของเธอใกล้เคีียงกับคำนั้นจริงๆ ไม่ว่าจะเสื้อผ้าของสามหนุ่มที่มักจะเอามาทิ้งไว้ในยามที่มานอนที่นี่บ้าง หรือของต่างๆที่มักจะเอามาไว้ เพราะห้องเธอเหมือนเป็นศูนย์รวมที่นัดพบ ที่พักผ่อน และที่นอนสำหรับพวกเขาทั้งสามคน

"ดูหนังด้วยกันมั้ย" วายุถามเขียนฟ้าเมื่อเดินไปยังห้องนั่งเล่นที่มีจอทีวีขนาดใหญ่ตั้งอยู่ พร้อมกับโซฟาที่นั่งดูหนังอย่างกับอยู่ในโรงหนังที่นั่งระดับวีไอพี ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เขียนฟ้าหรอกที่ซื้อมา แต่เป็นวายุที่ชอบมาที่ห้องเขียนฟ้าบ่อยๆ แล้วชอบดูหนังที่บ้านมากกว่าไปโรงหนังที่มีคนมากมาย เขาเลยจัดการห้องนี้ของเขียนฟ้าเป็นห้องดูหนังไปซะเลย ซึ่งใช่ว่าเขียนฟ้าจะยอมในตอนแรก ก็มีการทะเลาะกันบ้างตามประสาคนเอาแต่ใจ แล้วคนที่ปกติตามใจแต่คราวนี้ไม่ยอมเหมือนที่ผ่านมา จนทำให้ทั้งคู่ไม่คุยกันเป็นสัปดาห์ สุดท้ายคิมหันต์และภูผาต้องเข้ามาช่วยเคลียร์ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ซึ่งรอบนั้นเขียนฟ้าได้ของขอโทษจากวายุเป็น รถยนต์หนึ่งคัน ซึ่งแทบจะไม่ค่อยได้ขับไปไหน เพราะสามหนุ่มไม่ยอมปล่อยให้เขียนฟ้าไปไหนมาไหนคนเดียวเลย จะมีได้ขับในช่วงแรกๆที่เพื่อนรักสามคนให้เธอได้ใช้รถตัวเองไปไหนมาไหน โดยรถพวกเขาจอดไว้ที่คอนโดเธอตอนเวลาที่มารับ

"ดูเรื่องอะไรเหรอ" เขียนฟ้าเดินเข้ามาในห้อง หลังจากที่เก็บจานอาหารสองจานทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว

"กำลังหาอยู่ว่าเรื่องไหนที่ยังไม่ได้ดู" วายุนั่งเลือกดูแผ่นซีดีหนังที่วางเรียงเป็นชั้นข้างชุดโฮมเธียเตอร์

"ไม่เอาหนังผีนะ เขียนกลัว" เขียนฟ้านั่งลงที่โซฟากึ่งนอนที่อยู่ด้านหน้าโฮมเธียเตอร์

"เลือกได้ด้วยเหรอ"วายุหันหลังมาถามคนที่นั่งรอดูหนังเป็นเพื่อนเขา

"งั้นวาก็ดูคนเดียวแล้วกัน" เขียนฟ้าพูดขึ้นมาพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอก เมื่อวายุเปิดหนังที่เธอไม่อยากจะดูขึ้นมา แต่จังหวะที่วายุหันมาเห็นพอดีนั้น เขาจึงดึงแขนเธอไว้ ทำให้เธอล้มไปทับเขาในสภาพนั่งคล่อมตักกันพอดี

"เอ่อ วาปล่อยเขียน" เขียนฟ้าพยายามขยับตัวออกจากตักของวายุ ที่ตอนนี้เขาเอาแขนสองข้างกอดเอว และจับสะโพกเธอไว้แน่น ทำให้เขียนฟ้าไม่สามารถขยับไปไหนได้

เวลาต่อมา เขียนฟ้าสัมผัสได้ถึงริมฝีปากนุ่มของวายุที่ค่อยๆ แตะสัมผัสลงมาที่ริมฝีปากของเธอ จากที่นุ่มนวลก็เริ่มเร่าร้อนขึ้นปลายลิ้นแฉะสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเขียนฟ้า เขาเกี่ยวรัดเรียวลิ้นเธอและหยอกล้อไปมา เหมือนทุกครั้งที่เขาชอบแกล้งเธอแบบนี้ประจำเวลาอยู่ด้วยเพียงลำพังสองคน เพียงแต่ครั้งนี้ดูเร่าร้อนและปรารถนามากกว่าการจูบ

เขียนฟ้าปล่อยอารมณ์ไปตามที่วายุพาไป โดยเธอเป็นฝ่ายเกี่ยวตวัดรัดลิ้นหนาอย่างหยอกเย้ากลับแทน จนวายุเป็นฝ่ายที่ครางออกมาเบาๆ เขียนฟ้าเรียนรู้ไวจากการสอนของวายุ มือใหญ่ของวายุเลื่อนขึ้นมาบีบคลึงหน้าอกเขียนฟ้าผ่านเสื้อยืดของเธอ ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ต้นขาเธอที่ใส่กางเกงขาสั้นอย่างมีอารมณ์

"พอแล้ว" เขียนฟ้าผละจูบจากวายุ ที่ตอนนี้อารมณ์ของเขากำลังต้องการปลดปล่อย โดยไม่สนใจอะไร เขาจับมือสองข้างของเธอไว้ ก่อนจะโน้มตัวลงไปพรมจูบทั่วลำคอระหงและพวงแก้มของเขียนฟ้า ไออุ่นที่ส่งผ่านไปยังริมฝีปากพยายามหลอกล่อให้เธอคล้อยตามเขาอีกครั้ง

"อื้อ หยุดเลยนะ" เขียนฟ้าพยายามบิดมือตัวเองออกจากการจับของวายุ และผลักวายุออกอีกครั้ง แม้ตอนนี้เธอจะรู้สึกแปลกๆก็ตาม แต่เธอไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้

"ถ้า วา ไม่หยุด เขียนจะไม่สนใจ วา อีกเลย ตลอดชีวิตด้วย" คราวนี้ได้ผล วายุหยุดการกระทำ แต่เขายังกอดเอวเธอไว้หลวมๆทั้งที่เธอยังนั่งอยู่บนตักเขา ที่ตอนนี้ลูกชายของเขาพร้อมรบมาก ทั้งสองสบตากันอยู่สักพัก วายุก็ยกตัวเขียนฟ้าไปนั่งด้านข้างบนโซฟา ส่วนเขาก็เดินไปจัดการตัวเองในห้องน้ำทันที พอลับร่างของวายุ เขียนฟ้าจึงถอนหายใจออกมาเบาๆ

"เกือบไปแล้ว" เขียนฟ้าพูดขึ้นมากับตัวเอง เมื่อมองไปยังประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่

Line

Phupha : อยู่ไหน

Phupha : ทำอะไรอยู่

Kheanfah : กำลังดูหนังอยู่ที่ห้องกับวา

Phupha : ไอ้วา ไม่พาออกไปไหนเหรอ

Kheanfah : จะพาออกไปอยู่ แต่เขียนไม่ได้อยากออกไปเอง เลยดูหนังกันที่ห้องแทน ภูมีอะไรรึเปล่า

Phupha : อืมม ไม่มีอะไรหรอก นึกว่าไอ้วาไม่ได้ไปรับ

"คุยกับใคร" วายุถามขึ้นมาเมื่อเห็นเขียนฟ้ากำลังพิมพ์ข้อความคุยกับใครสักคนอยู่ จนทำให้เธอหันมามองเขาที่กำลังเดินมาหาเธอที่นั่งอยู่บนโซฟา

"คุยกับ ภู" เขียนฟ้าตอบวายุกลับไป ทั้งที่ยังพิมพ์ข้อความอยู่ โดยไม่ได้สังเกตสีหน้าของวายุตอนนี้ว่าไม่พอใจกับการกระทำของเธออยู่ตอนนี้

"ตกลงกันแล้วว่าแบ่งคนละวัน แม่ง ยังมาวุ่นวายวันของคนอื่นอีก" วายุสถบกับตัวเองเบาๆ ไม่ให้เขียนฟ้าได้ยิน

"ฮะ วาพูดว่าอะไรนะ" เขียนฟ้าถามขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงวายุพูด แต่ได้ยินไม่ชัดว่าพูดอะไร

"เปล่า ไม่ได้พูดอะไร" วายุตอบกลับเขียนฟ้ากลับไปอย่างหน้านิ่ง ไม่มีทีท่ากวนๆ เหมือนทุกครั้งที่ตอบเธอ

"แต่แปลกจัง วันนี้ไม่มีเสียงโทรศัพท์ของวา หรือข้อความเข้ามาเลย วันหยุดแบบนี้ สาวๆ ไม่เรียกหาวากันเลยเหรอ น่าแปลกนะ หรือว่าเสน่ห์ของวาหมดลงแล้ว" เขียนฟ้าวางมือถือลงหลังจากคุยกับภูผาเสร็จ แล้วอดที่จะมาแขวะวายุไม่ได้

"เสน่ห์ฉันยังล้นเหลืออยู่เหมือนเดิม เพียงแต่วันนี้ไม่อยากให้ใครรบกวน เลยปิดเครื่องไว้" คำตอบของวายุทำเอาเขียนฟ้าทำหน้าเหวอ เหมือนไม่อยากเชื่อว่าวายุจะทำแบบนี้ได้

"น้ำจะท่วมโลก สึนามิจะเข้าไทย แผ่นดินจะไหว ภูเขาไฟจะระเบิด รึเปล่านะ คุณชายวายุผู้ขาดหญิงไม่ได้ วันนี้กลับบอกว่ารำคาญ" เขียนฟ้าพูดขึ้นมาลอยๆใส่วายุที่นั่งอยู่ข้างกัน โดยสายตามองไปที่หน้าจอทีวีที่วายุเปิดขึ้นมา

"นี่เห็นฉันเป็นพวกเสือกระหายผู้หญิงขนาดนั้นเลยเหรอไง คนเรามันก็ต้องมีการหยุดบ้างหละ" วายุพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแล้วหันมามองหน้าเขียนฟ้า

"วันนึงฉันก็ต้องใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงคนเดียวไปจนตาย"

"เหรอ เขียนรอดูวันนั้นนะ ว่าแต่คนเจ้าชู้อย่างวา แถมยังเอาแต่ใจอีก จะมีผู้หญิงคนไหนสามารถหยุดเสืออย่างวายุได้" เขียนฟ้าพูดขึ้นมาในขณะที่มองหน้าวายุไม่วางตา

"ถ้าฉันบอกว่ามีผู้หญิงที่สามารถหยุดเสืออย่างฉันได้หละ" คำตอบของวายุทำให้เขียนฟ้าใจเต้นแรงอย่างไม่รู้สาเหตุ

เธอไม่เข้าใจว่าในช่วงหลังมานี้ ทำไมเธอชอบเขินหรือใจสั่นเวลาเจอคำพูดพวกนี้ของวายุเสมอ ทั้งๆที่เธอรู้สึกกับเขาเพียงแค่เพื่อนสนิทคนหนึ่งเท่านั้น

"อืมมม ถ้าวาเจอผู้หญิงคนที่ทำให้เสืออย่างวาหยุดได้ เขียนจะ......." เขียนฟ้ากำลังจะพูดต่อให้จบ แต่วายุกลับโน้มตัวลงมาจูบปากเธอก่อนที่เธอจะพูดประโยคต่อไป

"อื้อ" เขียนฟ้าร้องออกมาเมื่อวายุเริ่มจะลวนลามเธออีกแล้ว แต่คราวนี้เขากลับจูบอย่างอ่อนโยน พร้อมกับเลื่อนมือขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกของเธอเบาๆ

วายุจูบเขียนฟ้าได้สักพัก จึงผละจูบจากเธอ แล้วมองหน้าเธอด้วยสายตาหวานซึ้ง จนเขียนฟ้าที่สบตากับเขาอยู่ต้องเบือนหน้าหันไปทางอื่น เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย

"ถ้าฉันเจอผู้หญิงที่หยุดเสืออย่างฉัน เธอจะอะไร" วายุถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกวนและเจ้าเล่ห์ แล้วยื่นหน้ามาใกล้เธอมากขึ้น จนได้ยินเสียงลมหายใจกันและกัน

"วาขยับหน้าออกห่างเขียนหน่อย เขียนพูดไม่ถนัด" เขียนฟ้าพูดออกมาด้วยความเขินจัด จนหน้าเธอแดงก่ำเป็นมะเขือเทศ

"เขินฉันเหรอ เธอหน้าแดงมากเลยนะตอนนี้" วายุพูดพร้อมกับเอามือมาจับที่ใบหน้าเขียนฟ้า

"ถ้าวาเจอผู้หญิงที่สามารถหยุดเสืออย่างวาได้ เขียนจะบอกผู้หญิงคนนั้นว่า ดูแลเพื่อนรักของเขียนคนนี้ดีๆ แล้วอย่าตามใจมาก เพราะเพื่อนของเขียนคนนี้ ช่างเอาแต่ใจ"

"แล้วถ้าผู้หญิงคนนั้น ชื่อ เขียนฟ้า หละ"