เพื่อน (รัก)

3. เพื่อนชื่อ..คิมหันต์

"ออกมากันแล้ว" เสียงภูผาบอกกับคิมหันต์ที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่

"อืมมม พรุ่งนี้จะไปหา แค่นี้ก่อนนะ" คิมหันต์บอกกับปลายสายเสร็จ ก็วางโทรศัพท์แล้วหันมาทางวายุที่จูงมือเขียนฟ้าออกมาจากห้องนอนของเธอ

"หายงอลแล้วใช่มั้ย" ภูผาถามออกมา และเอามือวางบนที่ศีรษะเธอเมื่อเธอนั่งลงเก้าอี้ข้างเขา พร้อมกับโยกศีรษะเธอเบาๆ เหมือนตอนเธอเป็นเด็ก

"เขียน เป็นคนสำคัญของพวกเราเสมอนะ" ภูผามักจะพูดคำนี้เสมอ เมื่อเขียนฟ้าน้อยใจพวกเขาไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม

"อืมมม รู้แล้ว" เขียนฟ้าตอบกลับไป แต่สายตาของเธอกลับมองไปยังคิมหันต์ที่กำลังพิมพ์ข้อความหาใครสักคนอยู่ ซึ่งเธอเองก็รู้ว่าใคร

เมื่อเธอเห็นว่าภูผามองเธออยู่ เธอจึงหันมายิ้มให้ภูผาและวายุ ซึ่งทั้งสองคนเหมือนจะรู้ว่าเขียนฟ้ารู้สึกพิเศษกับคิมหันต์มากกว่าพวกเขา เพียงแต่ไม่รู้ว่าพิเศษถึงขั้นไหน เพราะเขียนฟ้ามักจะทำทุกอย่างให้พวกเขาทั้งสามคนเท่ากันเสมอ โดยไม่มีใครได้รับความพิเศษมากกว่าใคร

"พรุ่งนี้ พวกนายจะไปมหาลัยกันรึเปล่า แต่ดูสภาพหน้าตาแล้ว คงไม่น่าจะไปได้เลยนะ" เขียนฟ้าถามเพื่อนรักทั้งสาม

"ไปสิ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะมารับ" คิมหันต์หันไปบอกกับเขียนฟ้า

พรุ่งนี้เป็นวันที่คิมหันต์ต้องเป็นคนมารับเขียนฟ้าไปมหาวิทยาลัย มันเป็นแบบนี้เป็นเวลา 2 ปี แล้ว ที่พวกเขา 3 คน ต้องแบ่งเวรมารับ-ส่งเขียนฟ้าที่มหาวิทยาลัย โดยวันนี้เป็นเวรของวายุที่ต้องมารับเธอที่มหาวิทยาลัย แล้วไปส่งที่คอนโด แต่เพราะมีเรื่องซะก่อน ทำให้เขียนฟ้าต้องกลับคอนโดเอง

"อืมม" เขียนฟ้าตอบกลับ

จากนั้น เพื่อนทั้งสามก็ขอตัวแยกย้ายกันกลับคอนโดของตนเอง

"อย่าเปิดประตูให้ใครโดยไม่ดูช่องประตูก่อนนะ เข้าใจมั้ย" ภูผาบอกเขียนฟ้าตรงหน้าประตูก่อนกลับ พร้อมกับยื่นหน้าแล้วเอาปากมาจูบที่หน้าผากของเธอเบาๆ โดยเพื่อนอีกสองคนได้เดินออกไปรอที่ลิฟต์กันแล้ว

"ฝันดีนะ ปิดประตูได้แล้ว" ภูผาพูดจบก็บอกให้เขียนฟ้าปิดประตูทันที ซึ่งเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขามาส่งเธอที่คอนโด หรือมาหาเธอ ก่อนจะกลับเขาจะรอให้เธอปิดประตู แล้วเขาถึงเดินออกมา

เช้าวันต่อมา @คณะสถาปัตยกรรม มหาวิทยาลัยชื่อดัง

"ขอบคุณนะ อ้อ ตอนเย็นไม่ต้องมารับนะ เดี๋ยวเขียนกลับเอง" เขียนฟ้าบอกคิมหันต์ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ

"ทำไม" คิมหันต์หันมาถามเขียนฟ้า ซึ่งเขาเป็นคนที่พูดน้อยที่สุดในกลุ่ม คำถามของเขาจึงมักต้องให้คนฟังต้องไปขยายความเอาเองว่าเขาต้องการคำตอบแบบไหน ซึ่งเขียนฟ้าเจอแบบนี้ตั้งแต่เด็กจึงเป็นเหมือนคนที่รู้ใจคิมหันต์มากที่สุด

"ทำรายงานกับเพื่อนในกลุ่ม นัดกันไปทำที่คอนโดของณัฐ แล้วทำด้วยกันทั้งหมด 5 คน มีผู้ชาย 3 ผู้หญิง 2 น่าจะ 3-4 ทุ่ม แหละ ถึงทำรายงานกันเสร็จ" เขียนฟ้ารายงานให้คิมหันต์ฟัง เหมือนรายงานให้ผู้ปกครองฟัง ขนาดพ่อของเธอ เธอยังไม่บอกขนาดนี้เลย แต่เพื่อนรักทั้งสามคน ถ้าเธอไม่บอกรายละเอียดขนาดนี้ มักจะมีปัญหาตามมาเสมอ

"แชร์โลเคชั่นคอนโดเพื่อนมาด้วย เสร็จแล้วบอก จะไปรับ" คิมหันต์บอกเขียนฟ้าที่กำลังจะลงจากรถ แล้วเธอก็ลงไปโดยไม่พูดอะไรออกมาอีก

"เขียน ทางนี้" อลินที่นั่งอยู่เก้าอี้ม้าหินอ่อนกับณัฐ ร้องเรียกเขียนฟ้าขึ้นมา

"มากันนานแล้วเหรอ" เขียนฟ้าถามอลินและณัฐ เมื่อเธอเดินมาถึงจุดที่เพื่อนทั้งสองนั่งอยู่

"สักพัก แล้ววันนี้เวรใครมาส่งคุณหนูเขียนหละครับ" ณัฐถามขึ้นมาอย่างกวนๆ เพราะพอจะรู้คำตอบว่าใคร แต่เขามักจะแหย่เขียนฟ้าเล่นแบบนี้เสมอ

ด้วยความที่เพื่อนรักทั้งสามของเธอมักจะหวงเธอยังกะจงอางหวงไข่ คอยรับ-ส่งตลอดเวลา และเวลาจะไปไหนมาไหนต้องคอยรายงานตลอด แถมยังคอยกีดกันผู้ชายที่เข้ามาจีบเขียนฟ้าอีกด้วย

"เมื่อไหร่จะมีแฟนกับเค้าสักที คอยให้สามคนนั้นคุมยังกับผู้ปกครอง แบบนี้จะมีผู้ชายที่ไหนกล้าเข้ามาจีบ" อลินเอ่ยขึ้นมา แล้วหันหน้าไปทางณัฐ เพื่อขอความเห็นมาพูดให้เขียนฟ้าฟัง

"เขียนก็ยังไม่อยากที่จะมีแฟนนะ อยู่แบบนี้ก็สบายดีออก เห็นอย่างพวกแกเป็นแฟนกันแล้ว เดี๋ยวทะเลาะกัน เดี๋ยวดีกัน เดี๋ยวงอนกัน เฮ้อ ไม่เห็นจะดีเลย อยู่แบบนี้ดีกว่า อีกอย่างก็ไม่ได้รู้สึกว่าอยากจะมีด้วย" เขียนฟ้าบ่นออกมากับการใช้ชีวิตคู่ของอลินและณัฐพลที่เริ่มคบกันมาตั้งแต่เข้าปี 1

"ไม่อยากจะมี เพราะมีผู้ชายถึงสามที่ต้องคอยเอาใจอยู่แล้วรึเปล่า" อลินพูดดักทางเพื่อน

"นี่ใกล้เข้าเรียนแล้วยังไม่เข้าห้องกันอีกเหรอ ฟอร์ดกับเตหละ ยังไม่โผล่หัวมาอีก จะถึงเวลาเรียนแล้ว" เขียนฟ้าเปลี่ยนหัวข้อสนทนาโดยการถามถึงเพื่อนร่วมคณะอีก 2 คน ที่อยู่ในกลุ่มทำรายงานด้วยกัน

"นั่นไงมาแล้ว เขียนพูดถึงก็มาเลย ตายยากจริงๆ" อลินชี้ไปยังเพื่อนร่วมคณะอีกสองคนที่อยู่กลุ่มเดียวกันกับเธอกำลังเดินมาพอดี

"หวัดดีเขียน วันนี้ใครมาส่งหละ" เตโชทักทายเขียนฟ้าด้วยคำถามที่เขียนฟ้ามักจะโดนเพื่อนๆในกลุ่มแซวเสมอ

"ทายสิ" เขียนฟ้าถามกลับพร้อมกับกำลังออกไปจากที่นั่งม้าหินอ่อนเพื่อไปเข้าห้องเรียน

"ถ้าเราทายถูก เราจะได้อะไร" เตโชถามขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่เธอ

"เลี้ยงข้าวหนึ่งมื้อแล้วกัน" เขียนฟ้านิ่งไปแป๊บนึงจึงพูดออกมา

"ขอทานข้าวกันสองต่อสองด้วยนะ" เตโชพูดขึ้นมาขณะที่เดินอยู่ด้วยกันเพียงสองคน ส่วนเพื่อนอีกสามคนนั้น ได้เดินเข้าห้องไปก่อนแล้ว

"ได้สิ" เขียนฟ้าตอบกลับพร้อมกับหันหน้ามาทางเตโชที่เดินอยู่ข้างๆ

"คิมหันต์ วันนี้เวรหมอนั่นมาส่งเธอ" เตโชตอบเขียนฟ้า เหมือนกับรู้คำตอบอยู่แล้ว

"อืมม เก่งจัง ไว้อยากทานอะไรนึกแล้วกัน แล้วนัดกันอีกทีนะ" เขียนฟ้าตอบกลับไป แล้วเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับมองหาว่าเพื่อนอีกสามคนนั่งอยู่บริเวณไหน

เวลาเที่ยง @คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิยาลัยชื่อดัง

"เย็นนี้ พวกมึงไปไหนรึเปล่า" ภูผาหันไปถามวายุและคิมหันต์ ขณะที่พวกเขากำลังเดินออกมาจากห้องเรียน

"ถามทำไม" วายุหันหน้าไปถามภูผากลับ

"พรุ่งนี้วันเกิดเขียนฟ้า กูอยากจัดงานวันเกิดให้สักหน่อย พวกมึงว่าไง วันเกิดพวกเราเขียนฟ้าก็จัดให้ทุกปี มีแต่พวกเราที่ไม่ได้จัดอะไรให้เลย มีแต่ให้ของขวัญเท่านั้น ปีนี้กูเลยอยากจัดงานวันเกิดให้เขียนฟ้า พวกมึงสองคนว่าไง" ภูผาถามความคิดเห็นเพื่อนทั้งสอง

ซึ่งทุกปีที่ผ่านมา มักจะเป็นภูผาที่จำวันเกิดของเขียนฟ้าได้ และบอกเพื่อนอีกสองคนก่อนวันเกิดหนึ่งวันเสมอ เพื่อให้เพื่อนอีกสองคนเตรียมของขวัญให้เขียนฟ้า โดยเขียนฟ้าไม่เคยรู้เลยว่าเพื่อนอีกสองคนไม่เคยจำวันเกิดเธอได้เลย

"พรุ่งนี้แล้วเหรอ กูลืมซะสนิทเลย ไอ้คิม มึงว่าไงวะ" วายุหันไปถามคิวหันต์ที่เดินตามหลังมาโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา ได้แต่ฟังที่เพื่อนสองคนพูด

ปีนี้เขาเตรียมของขวัญวันเกิดให้เธอไว้แล้ว เป็นปีแรกที่เขาไม่ได้ลืมวันเกิดของเธอ อาจจะเป็นเพราะความรู้สึกที่มันเพิ่มขึ้นมา ทำให้เขาเริ่มใส่ใจเธอมากขึ้นก็เป็นได้

"อืมม เอาสิ" คิมหันต์ตอบวายุกลับไป

"โอเค งั้นกูจะจองร้านอาหารที่เขียนฟ้าชอบไปไว้นะ กูว่าจะปิดร้านเลย" ภูผาบอกเพื่อนอีกสองคน พร้อมกับหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรจองร้านอาหาร

"เย็นนี้มึงไปรับยัยเปี๊ยกใช่ไหมวะ งั้นกูไปหาดูของขวัญให้ยัยเปี๊ยกดีกว่า" วายุหันไปถามคิมหันต์ที่เดินอยู่ข้างกัน

"อืม แต่ไปรับ 3 ทุ่ม เขียนมีไปทำรายงานที่คอนโดเพื่อน" คิมหันต์ตอบกลับวายุไป

"คอนโดใครวะ" วายุถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นมา

"คอนโดแฟนอลิน งั้นแยกกันตรงนี้แล้วกัน ถ้าไอ้ภูคุยโทรศัพท์เสร็จฝากบอกมันให้ด้วยว่ากูกลับก่อน" คิมหันต์ตอบออกไป แล้วก็เดินไปยังรถของตน

"เออ" วายุบอกออกไป พร้อมกับยืนรอภูผาที่ยังคุยโทรศัพท์อยู่

ติ๊ด (เสียงแจ้งเตือนมือถือคิมหันต์)

Line

Eye : วันนี้ไหนคิมว่าจะมาหาอาย จะมากี่โมง

Kim : ขอโทษ วันนี้ต้องไปรับเพื่อน

Eye : แต่คิมนัดกับอายไว้แล้วนะ ว่าวันนี้คิมจะมาหาอาย ทำไมพอมีเรื่องของเขียนฟ้าเข้ามาทีไร อายต้องถูกผิดนัดตลอดเลย ตกลงอายหรือเขียนฟ้าที่เป็นแฟนคิมกันแน่

Eye : คิม เงียบแบบนี้อีกแล้วนะ

Kim : พรุ่งนี้เช้าจะไปรับที่บ้าน

จากนั้น คิมหันต์ก็วางมือถือลงที่นั่งข้างคนขับ แล้วขับรถออกไปเพื่อกลับคอนโดของตัวเอง

เวลาต่อมา @คอนโดคิมหันต์

ติ๊ด (เสียงแจ้งเตือนมือถือคิมหันต์)

Line

Sky : ไม่ต้องมารับนะ เดี๋ยวเขียนให้เตไปส่งที่คอนโดเอง

คิมหันต์ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เมื่อได้ยินเสียงมือถือดังจึงกดดู แล้วเห็นข้อความของเขียนฟ้าที่บอกเขาว่ามีคนไปส่งเธอแทนเขาแล้ว

Kim : บอกหมอนั่น เราจะไปรับเอง

Sky : มันดึกแล้วไง คิมจะได้พัก ไม่ต้องขับรถออกมา

Kim : เราจะไปรับเอง

Sky : อืม

เวลา 21.30 น. @คอนโดณัฐพล

"บ๊าย แล้วเจอกันวันจันทร์นะเต" เขียนฟ้าโบกมือลาเตโชที่เดินลงมาส่งเธอขึ้นรถคิมหันต์

"หิวมั้ย" คิมหันต์ถามเขียนฟ้าที่ขึ้นมาในรถแล้ว พร้อมกับขับรถออกไปจากหน้าคอนโด

"ไม่อะ คิมหิวหรือเปล่า กินอะไรหรือยัง แวะไปทานอะไรก่อนกลับได้นะ" เขียนฟ้าหันมาบอกคิมหันต์ที่ขับรถอยู่

"อืมม" คิมหันต์ตอบไปสั้นๆ แล้วขับรถพาเธอไปหาอะไรทานตามที่เธอเสนอไอเดียออกมา

@ร้านอาหาร

"ร้านนี้น่ารักดีจัง คิมเคยมาเหรอ เขียนว่าร้านน่ารักแบบนี้ คิมต้องเคยมากับอายแน่เลย" เขียนฟ้าเอ่ยแซวคิมหันต์ขึ้นมา แต่อีกฝ่ายกลับทำหน้านิ่งไม่ตอบอะไร จนเขียนฟ้าหน้าเจื่อนแล้วเงียบไป

"เมนูค่ะ เดี๋ยวอีก 5 นาที จะมารับออร์เดอร์นะคะ" พนักงานยื่นเมนูอาหารให้กับเขียนฟ้าและคิมหันต์ ก่อนจะเดินไปโต๊ะอื่น

"คิมจะทานอะไร" เขียนฟ้าเงยหน้ามองคิมหันต์เมื่อเธอดูเมนูอาหารเสร็จแล้ว แต่คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกลับไม่ได้สนใจเมนูอาหารเลยแม้แต่น้อย กลับจ้องเธอที่ก้มดูเมนูอาหารอย่างสนใจ

"สั่งให้ด้วยแล้วกัน" คิมหันต์บอกเขียนฟ้าเสร็จก็มองออกไปข้างนอกร้านที่เป็นแม่น้ำ

"เอาไก่ผัดขิง ต้มจืดสาหร่าย คะน้าน้ำมันหอย แล้วก้อข้าวเปล่า 2 จานค่ะ" เขียนฟ้าสั่งอาหารกับพนักงาน ซึ่งเป็นเมนูโปรดของคิมหันต์ทั้งหมด

"พรุ่งนี้ คิมไปไหนหรือเปล่า" เขียนฟ้าถามคิมหันต์ขึ้นมา หลังจากที่ต่างคนต่างเงียบกันได้สักพัก หลังจากพนักงานรับออร์เดอร์ไปแล้ว

"ไปหาอาย" คิมหันต์ตอบเขียนฟ้าสั้นๆ เหมือนทุกครั้ง

"อ๋อ" เขียนฟ้าพูดขึ้นมาพร้อมกับยิ้มกลบเกลื่อนอาการผิดหวัง

"มีอะไร...." คิมหันต์ถามขึ้นมา ในจังหวะที่พนักงานเอาอาหารมาวางพอดี ทำให้คิมหันต์ไม่ได้ถามเขียนฟ้าต่อ

"อาหารมาพอดีเลย ทานกันดีกว่า" เขียนฟ้าชวนทานอาหาร

หลังจากนั้น พวกเขาทั้งสองคนนั่งทานอาหารโดยไม่ได้คุยอะไรกันต่อเลย

เวลาต่อมา @คอนโดเขียนฟ้า

"ขอบคุณนะ" เขียนฟ้าบอกคิมหันต์ที่เดินมาส่งเธอถึงหน้าห้อง

"ที่ถามเราที่ร้านอาหาร มีอะไรรึเปล่า" คิมหันต์ถามขึ้นมาเมื่อเขาและเธอยืนอยู่หน้าประตูห้อง

"เปล่าหรอก เราถามเฉยๆ" เขียนฟ้าตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มให้เขา

"อยากให้เราพาไปไหน บอกนะ" คิมหันต์พูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง เหมือนจะกดดันเอาคำตอบจากเธอให้ได้

"ไม่ได้อยากไปไหน ถ้าเขียนอยากไป เดี๋ยวเขียนไปชวนภูหรือวาให้พาไปก็ได้ พรุ่งนี้คิมก็อยู่กับแฟนเถอะน่า ยิ่งไม่ค่อยมีเวลาให้เขาแบบนี้ ระวังเหอะจะโดนทิ้งไม่รู้ตัว ไม่ต้องห่วงเขียนหรอกน่า" เขียนฟ้ายิ้มให้อีกครั้ง พร้อมกับทำหน้าทะเล้นใส่เขา ก่อนที่เธอจะปิดประตู

หลังจากนั้น เมื่อเขียนฟ้าอยู่เพียงลำพัง เธอจึงได้หยิบรูปถ่ายที่พวกเขาทั้งสี่คนเคยถ่ายด้วยกันตอนเด็กๆ โดยเขียนฟ้ายืนอยู่ตรงกลางข้างคิมหันต์และภูผา เธอจ้องมองภาพใบนั้นอยู่สักพักแล้วพึมพำอยู่คนเดียว

"คิม คือ เพื่อน ที่ เขียนรักมากกว่าเพื่อนนะ"