เช้าวันต่อมา @โรงพยาบาลเอกชนในกรุงเทพฯ
"ขออนุญาตนะคะ" คุณหมอเดินเข้ามาในห้องคนไข้พร้อมกับพยาบาลสาว ทำให้ภูผาที่นอนอยู่บนโซฟารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ส่วนเขียนฟ้ายังนอนหลับไม่รู้สึกตัวด้วยพิษไข้
"ไข้ยังสูงอยู่เลย เมื่อคืนนี้ไข้สูงหรือเปล่าคะ" คุณหมอหันไปถามภูผาที่ยืนข้างขอบเตียงคนไข้ หลังจากวัดไข้ให้คนป่วยเสร็จ
"มีครับ ตอนตีสี่ แล้วผมก็เช็ดตัวให้ จนไข้ลดลง" ภูผาตอบคุณหมอ
"ดูอาการทรุดลงกว่าเมื่อวานนะคะ เดี๋ยวหมอจะสั่งพ่นยาให้คนไข้ จะได้หายใจดีขึ้น หากคนไข้มีอาการแทรกซ้อนอย่างอื่นขึ้นมา รบกวนกดกริ่งเรียกพยาบาลได้ตลอดนะ" คุณหมอเขียนอาการคนป่วยลงในชาร์ตพร้อมกับสั่งพยาบาลนำเครื่องพ่นยาให้เขียนฟ้า
ภูผาที่เฝ้าดูตลอด และเห็นหญิงสาวยังหลับไม่รู้สึกตัว ยิ่งทำให้เขาห่วงเธอแทบขาดใจ ครั้งนี้เป็นการป่วยที่หนักสุดสำหรับเธอตั้งแต่ที่เขาและเธอเป็นเพื่อนกันมา
แกร็ก (เสียงเปิดประตูห้อง)
"เขียนเป็นยังไงบ้าง"
