@โรงพยาบาลเอกชนในกรุงเทพฯ
ก๊อก ก๊อก (เสียงเคาะประตูห้อง)
"ยัยเปี๊ยก หลับอยู่เหรอ" คนที่เข้ามาใหม่ถามขึ้น เมื่อเดินเข้ามาเห็นภูผานั่งข้างเตียงคนไข้
"อืมม ไอ้คิมเพิ่งกลับไป เดี๋ยวก็มา" ภูผาตอบวายุที่เดินมาดูเขียนฟ้าที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้อย่างเป็นห่วง
"เห็นตอนกลางวันแค่มีไข้ ไม่คิดว่าจะเป็นหนักขนาดนี้ รู้งี้กูน่าจะพามาหาหมอตั้งแต่เห็นท่าไม่ดีแล้ว" วายุสบถออกมาอย่างไม่พอใจนัก นึกโกรธตัวเองที่ใส่ใจคนบนเตียงน้อยไป
"หมอให้นอนที่โรงพยาบาลสามวัน คืนนี้ไอ้คิมมันจะนอนเฝ้า พรุ่งนี้..." ภูผาเว้นช่วงพูดแล้วมองหน้าวายุที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม
"พรุ่งนี้กูดูเอง" วายุจ้องหน้าภูผาแล้วพูดขึ้นมา
"อืมมม" ภูผามองหน้าแล้วตอบวายุกลับ
"คิม..." เสียงคนป่วยดังขึ้นมาเบาๆ แต่มันทำให้ผู้ชายสองคนที่อยู่ในห้องได้ยินชัดเจนเหมือนเธอตะโกนใส่หน้าพวกเขา จนพวกเขาสองคนมองหน้ากันอย่างเศร้าใจ จากนั้นภูผาก็เดินออกจากเตียงคน
