ชินอ๋อง*****ความรักของข้า ทำไมเปรียบเหมือนใบไม้แห้งโรยรายามเหมันต์ ร่วงโรยปลิดปลิวจากกิ่งใบ ไม่มีวันหวนคืน ใจเจ้าเป็นเช่นใดข้าไม่อาจรู้ได้ แตใจข้านั้นยิ่งนานวันกับหนักแน่น พอกพูน เจ้าใยไม่เห็นค่าของ ความรักที่ข้ามอบให้เจ้าบ้าง
หากข้าเป็นเขา เจ้าคงไม่อาจปฏิเสธเช่น ข้า ...ไม่อาจเรียกร้องให้ ได้ความรักมา ทำได้เพียง เฝ้ารอ เจ้าให้ เดินทางมาพบความจริงใจ ที่ข้ามีให้ด้วยใจรัก
หยางหลง****** การจากลา ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ข้าเฝ้ามองภาพ ของเจ้าในฝันที่ยังอยู่ ในความทรงจำ ยามข่มตาหลับใหล แต่มันก็เป็นแค่เพียงความทรงจำ ไม่อาจมีเจ้า เคียงข้างได้อีก ไม่ได้ยินเสียงไม่ได้พูดคุย ไม่ได่มองสบตา หวังว่าสักวัน เจ้าจะเห็นข้า เหมือนที่ข้าเห็นเจ้าในความทรงจำรางเลือนนั้น สุดท้ายแล้วเจ้าก็เดินจาก ไปแม้จะ รักเจ้ามากแค่ไหน เจ้าก็ไม่หวนคืน
ลี่มี่ ******ความรัก มิใช่เพียงได้รักหากเป็นรักที่พร้อม จะทำทุกอย่างเพื่อคนที่ข้า
