"จินเยว่!!" ไม่นานนักเสียงของโจวตงหยางก็ดังขึ้นมาก่อนที่ตัวเขาจะวิ่งมาประชิดฉันและจับไหล่ฉันก่อนจะจับหมุนไปหมุนมาเพื่อสำรวจตัวของฉัน โอยยยเวียนหัวเน้อแบบนี้
"คนร้ายกระโดดข้ามหลังคาตรงนั้นไปแล้วเจ้าค่ะ" ฉันบอกกับเขาพร้อมกับชี้นิ้วไปยังจุดที่มีเงาตะคุ่มอยู่เมื่อกี้นี้
"หนานจิ้ง!! ตามจับตัวคนร้ายมาให้ได้!!" โจวตงหยางหันไปสั่งองครักษ์หลี่ทันที
"ขอรับ!!" หลี่หนานจิ้งก้มรับคำสั่งจากโจวตงหยางก่อนที่จะนำกำลังทหารบางส่วนไปทางที่คนร้ายหนีไป
"เจ้าเป็นอย่างไรบ้างบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่?" โจวตงหยางหันมามองสำรวจตัวฉันอีกรอบ
"ชิงชิงตกใจแย่เลยใช่หรือไม่?" ฉันเมินคำถามของเขาและรีบพุ่งตัวไปกอดชิงชิงเอาไว้เพราะชิงชิงกำลังยืนตัวสั่นน้ำตาคลออยู่
"อย่ากลัวไปเลยเจ้าปลอดภัยแล้ว " ฉันกอดปลอบพลางลูบหัวชิงชิงเบาๆ
"ข้ามิเป็นไรเจ้าค่ะคุณหนู แล้วท่านล่ะเจ้าคะเป็นอะไรหรือไม่"
"ข้าไม่เป็นไร เอาล่ะเจ้าอยากกลับเรือนพั
