โจวหลี่อันคงจะรักโจวตงหยางมากสินะ แค่โดนเขาลงโทษก็ถึงขั้นล้มป่วยแบบนี้ บางทีฉันคงต้องหาเวลาไปดูนางบ้างแล้ว ต่อให้ไม่ชอบขี้หน้ากันแต่อย่างน้อยก็อยู่ในจวนเดียวกัน ก็ต้องไปดูกันบ้างเป็นธรรมดา
เช้าวันต่อมาวันนี้ฉันตื่นมาค่อนข้างสดใสร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงเมื่อวานนี้หายดีแล้วแม้จะไม่เต็มร้อยแต่ก็เกิน 80% แล้ว พร้อมซ่าแล้วจ้า~ วันนี้ฉันตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมโจวหลี่อันสักหน่อย
"ชิงชิงพาข้าไปตำหนักของพระชายาที" ฉันพูดขึ้นหลังจากยกถ้วยยาดื่มจนหมด นั่นทำให้ชิงชิงตาโตทันที
"ท่านจะไปทำอันใดเจ้าคะ? ข้าขอบังอาจถามเพราะเห็นว่าท่านมิควรเข้าใกล้พระชายาเจ้าค่ะ"
"ก็นางไม่สบายข้าเลยอยากไปเยี่ยม หากเจ้าไม่อยากไปข้าก็ไม่ว่านะ เดี๋ยวจะไปคนเดียวได้แค่เจ้าบอกทางข้ามาก็พอ"
"ไม่เจ้าค่ะ ถ้าคุณหนูไปข้าก็จะไปกับคุณหนูด้วยเจ้าค่ะ" ชิงชิงเอ่ยออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ
"งั้นเจ้าไปเอาผลไม้ในโรงครัวมาให้ข้าสักสองสามอย่างด้วยน
