ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ร่างกายที่เคยหนักอึ้งตอนนี้กลับมาเป็นปกติแล้ว เมื่อมองไปรอบๆ ก็พบกับชิงชิงที่นั่งหลับอยู่ข้างเตียง
"ชิงชิง..."ฉันเอื้อมมือไปลูบหัวชิงชิงเบาๆ
"คุณหนู! ท่านฟื้นแล้ว!!" ชิงชิงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมามองฉันน้ำตาคลอ
"ขอน้ำหน่อย..." ฉันเอ่ยออกไปเสียงแหบแห้งพยายามหยัดตัวลุกขึ้นนั่งโดยมีชิงชิงคอยประครอง
"เจ้าค่ะๆ"ชิงชิงรีบกุลีกุจอไปรินน้ำใส่ถ้วยมาให้ฉันดื่มทันที
"ตอนรู้สึกเช่นไรบ้างเจ้าคะ เมื่อวานนี้ท่านหมอหลวงบอกว่าพิษในกายท่ายถูกขับออกมาแล้ว ข้าดีใจมากเลยเจ้าค่ะ" ชิงชิงหน้าเบ้น้ำตาคลอเมื่อพูดออกมา
"พิษ?"
"เจ้าค่ะ ท่านอ๋องบอกว่าตอนหมอหลวงมาตรวจอาการท่านครั้งก่อนหมอหลวงบอกว่าท่านถูกพิษมานานแล้วเจ้าค่ะ" คำพูดของชิงชิงทำเอาฉันสับสนไปหมด จางจินเยว่มีศัตรูด้วยหรอ? ในแนะนำตัวละครที่อ่านมานางคือคุณหนูที่เพรียบพร้อมและอ่อนโยนนะ แถมฉันก็ยังรู้สึกได้ว่าร่างนี้ขี้กลัวแค่ไห
