9
1086 Words
‘ไปตายซะ’
ก็เขาไม่ใช่เหรอที่ไล่เธอออกไปจากชีวิตอย่างเลือดเย็น ไร้หัวใจ แต่พอรู้ว่าเกิดอุบัติเหตุกับเด็กคู่แฝดเท่านั้น ถึงแม้เธอจะไม่เคยอุ้มท้องพวกแกมาแต่ยังไงก็เชื่อว่าเด็กคู่แฝดเกิดจากการฝากไข่ของเธอจริงๆ ไม่อย่างนั้นแฝดคนน้องคงไม่หน้าเหมือนเธอเป๊ะขนาดนั้น จนแม่พิมพ์อย่างเธอไม่กล้าปฏิเสธว่านั่นไม่ใช่ลูก
สัญชาติญาณบางอย่างก็แล่นปราดเข้าสู่หัวใจดวงน้อย แค่ได้เห็นคลิปวีดีโอที่เขาเพิ่งเปิดให้ดูไปเมื่อครู่เปมนีย์ก็รู้ทันทีว่ายศสรันไม่ได้พูดโกหกเด็กทั้งสองเป็นลูกของเธอจริงๆ
เปมนีย์หยุดเดินแล้วขืนข้อมือออกยศสรันรับรู้ถึงแรงบิดที่ข้อมือ “ปล่อยฉันก่อนค่ะคุณยศ”
“ทำไม หรือว่าเธอจะใจร้ายใจดำกับลูกของตัวเอง ไม่คิดจะไปดูแกสักนิด”
คนที่ใจดำมันเขาต่างหากปะ ผู้ชายเพอร์เฟ็กที่คิดอยากมีลูก แต่ไม่อยากมีเมีย ยังมีหน้ามาว่าเธออีก “ไม่ใช่ค่ะ ฉันจะขอยืมมือถือของคุณหน่อย ป่านนี้เพื่อนๆ ที่มาด้วยกันคงตามหาฉันไปทั่วผับแล้ว กระเป๋าสะพายก็อยู่ที่โต๊ะในนั้นมีแต่ของสำคัญพลาสปอร์ตก็อยู่ในกระเป๋าด้วย จากนั้นฉันจะไปที่โรงพยาบาลกับคุณ”
ยศสรันพยักหน้าเข้าใจ รีบยื่นมือถือให้เธอยืมติดต่อกับเพื่อน “ส่วนเรื่องกระเป๋าของเธอ เดี๋ยวฉันจะโทร.บอกเพื่อนที่เป็นเจ้าของผับ ให้เด็กของมันตามเอาไปให้ที่โรงพยาบาล”
เปมนีย์พยักหน้า และโทรบอกเพื่อนที่ต่างเป็นกังวลกำลังหาตัวเธอจนวุ่นวาย เพราะเธอเอาโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเพื่อนจึงติดต่อไม่ได้ เมื่อคุยกับเพื่อนเสร็จแล้วบอกทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงให้กลับไปที่บ้านพักก่อน
“ยีนส์ แกอยู่ไหน แล้วไปกับใคร มีคนบอกเห็นแกออกไปกับผู้ชาย พวกเราร้อนใจจะไปแจ้งความแล้ว”
“เกว แกไม่ต้องตกใจ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” เธอแหลือบมองร่างสูงที่มองเธออยู่เช่นกัน
“ฉันบังเอิญเจอญาติผู้ใหญ่ของพ่อเข้า แล้วจำเป็นต้องไปทำธุระด่วนกับเขาตอนนี้เลย”
ปลายสายที่ฟังอยู่ท่ามกลางเสียงเพลงดังบวกกับดื่มไปพอประมาณชักงง “ยีนส์ แกเมาหรือเปล่าพูดอะไรออกมารู้ตัวไหม จะด่วนขนาดไม่บอกเพื่อน กระเป๋าก็ไม่เอาไป อีกอย่างถ้าญาติผู้ใหญ่ของพ่อแกก็คงรุ่นคุณลุง คุณปู่ แล้วล่ะเขายังแบกสังขารมาเที่ยวผับอีกเหรอ แกเมาแน่ๆ อยู่ตรงไหนบอกฉันมา” คนถามคาดคั้นด้วยความเป็นห่วงเกรงจะเกิดเรื่องร้ายกับเพื่อนสาว
“เกวฉันไม่ได้เมา คืนนี้ฉันไม่ได้สักแก้วแกก็รู้ ญาติผู้ใหญ่ของฉันก็..เอ่อ” เปมนีย์พยายมหลบสายตาของยศสรัน ไม่อยากให้รู้ฉายาที่แอบเรียกเขาลับหลัง แต่มันจะทำให้เกวลีเข้าใจแล้วไม่ซักไซร้มาก “ฉันเจอคุณลุงก้ามปู คนที่ฉันเล่าให้แกฟังสมัยเรียนไง”
เท่านั้นเกวลีก็เข้าใจแล้วแม้ว่าจะไม่เคยเห็นผู้อุปถัมภ์ของเพื่อนซึ่งเป็นเจ้านายของพ่อเปมนีย์ คนที่ให้การอุปการะค่าเทอม ค่าใช้จ่ายด่านการศึกษาให้เพื่อนรักจนจบปริญญา
สายตาวาวโรจน์ของยศรันจ้องเปมนีย์ที่ริอ่านแอบตั้งฉายาให้เขา ไม่ชอบใจตรงคำว่า ‘คุณลุง’ ส่วน ‘หน้านิ่ง’ เขาไม่ได้ว่าอะไร แต่ทำไมเธอต้องเรียกเขาต้องเป็น ‘คุณลุง’ ทั้งที่หน้าตาเขาบอกเลยว่าสาวๆ คนไหนก็คงทายว่าไม่เกินสามสิบปีแน่ๆ แต่กระนั้นยศสรันก็แอบคาดโทษเอาไว้ในใจเงียบๆ เดี๋ยวค่อยจัดการในเวลาที่เหมาะสม
พอเพื่อนเข้าใจถึงเหตุผลแล้ว เปมนีย์คุยต่ออีกประโยคก็ส่งโทรศัพท์เครื่องหรูคืนเขา แล้วเดินตามไปขึ้นรถคันหรูของยศสรันที่จอดบริเวณช่องจอดรถพิเศษสำหรับลูกค้าวีไอพี พอร่างสวยสอดตัวเข้ามานั่งข้างคนขับในรถยุโรปคันหรู แอร์เย็นฉ่ำ
ยศสรันมองเสี้ยวหน้าสวยหวานจมูกโด่งสวยได้รูปทรงหยดน้ำ ปลายจมูกเชิดขึ้นเล็กน้อยแม้ไม่เคยผ่านการศัลยกรรม
เขามองเธอด้วยความรู้สึกพอใจ“นึกว่าเธอจะใจร้ายไม่ตามฉันไปดูลูกที่โรงพยาบาล”
“แล้วถ้าเกิดฉันไม่ตามคุณไปล่ะคะ”
“ฉันก็จะรีบไปดูลูกที่โรงพยาบาลให้สบายใจว่าแกปลอดภัยแล้ว” เขายิ้มเหี้ยมที่มุมปาก “จากนั้นจะกลับมาลากเธอไปทำตามข้อตกลงสุดท้ายของเราไง วันที่ฉันปล่อยเธอไป ฉันบอกเธอว่าถ้าได้เจอหน้าเธออีกอีกครั้ง...”
เขาเบือนหน้ามามองเธอเต็มตา ก่อนจะก้มหน้ามากระซิบที่หูเล็ก ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“คราวนี้ฉันจะเอาเธอทำเมียแน่นอน”ทำเอาขนฟังขนลุกชัน มองค้อนอย่างเชื่อเลย เขามันจอมเผด็จการ เอาแต่ใจ
“คุณยศ!” เปมนีย์แสนอายหน้าแดงก่ำ
ยศสรันรู้ว่าเธอกำลังอาย เขาจึงเลือกที่จะนิ่ง แล้วขับรถไปเงียบๆ แต่ในความคิดไม่ได้เงียบเลย เมื่อได้เจอเปมนีย์อีกครั้ง ตอนนี้เธอไม่ได้สวยเหมือนสาววัยรุ่น แต่สวยสะพรั่งน่ากินเกินต้านทาน ภรรยาที่เขาเคยจดทะเบียนสมรสอย่างลับๆ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ถึงในเวลานั้นเขายังไม่ได้มีอะไรกับเธอตามพฤตินัยแบบที่ผัวเมียเขาทำกัน แต่ก็ได้ลูบ ได้คลำ แต่ได้ชิมน้ำหวานบริสุทธิ์จากเนื้ออวบอูมเอิบอิ่มมาบ้างแล้ว นึกโทษความใจดีของตน ที่คืนนั้นใจอ่อนไม่ยอมลงมือกินเธอลงท้องไปซะ
เปมนีย์เห็นสายตาของเขา บีบมือเข้าหากันแน่น รู้สึกว่าแอร์ที่เย็นฉ่ำภายในรถแต่พอได้กลับมาใกล้ชิดกับยศสรันอีกครั้งอากาศรอบตัวกลับร้อนขึ้นเหมือนนั่งอยู่ในตู้อบซาวน์นา ดวงตาสองคู่เผลอมาสบตากันพอดี ความรู้สึกมากมายทั้งเรื่องดีและร้ายกำลังโถมซัดเข้าที่หน้าอกคนทั้งคู่
- Writer
