สองชั่วโมงต่อมา
หลังจากไปส่งปลาวาฬที่คอนโดของเธอเสร็จ ผมก็ขับรถมาที่บ้านของพ่อ การมาถึงของผมสร้างความไม่พอใจให้คนในบ้านเป็นอย่างมาก ยิ่งผู้หญิงที่เป็นเมียแต่งอย่างแม่ของพี่อชิ ยิ่งไม่พอใจหนัก เธอมองผมด้วยสายตาโกรธเกลียด ตั้งแต่เห็นผมเดินอยู่หน้าบ้าน
“คุณเรียกเด็กนั่นมาทำไมคะ!?”
“ผมเรียกเจ้ามาคุยเรื่องงาน”
ผมไม่สนใจบทสนทนาพวกนั้น เดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวที่ว่าง เลือกนั่งห่างๆคนบ้านนี้ไว้ เพราะรังเกียจสิ่งที่พวกเขาทำกับผม พี่อชิมองผมด้วยสายตาเรียบเฉยเหมือนเดิม ต่างจากผมที่ส่งรอยยิ้มเยาะหยันไปให้เขา เป็นครั้งแรกที่ผมกล้ายิ้มแบบนี้ใส่ ทั้งที่ตอนนี้อยู่ต่อหน้าพ่อ
“เจ้ากินอะไรมาหรือยัง?”
ผมเหลือบตามองนาฬิกา รุ่น Museum ซึ่งเป็นรุ่นลิมิเตดของแบรนด์ เรือนที่ได้รับมาจากปลาวาฬ พี่อชิมองตามสายตาของผมไป เมื่อเขาเห็นนาฬิกาเรือนใหม่ในข้อมือ ใบหน้าหล่อเหลาสไตล์ไทยแท้ก็บึ้งตึงขึ้น
“หึ! ผมกิน ‘กับว
