Bad Mafia 8: เมื่อคนอกหักมาเจอกัน

1495 Words

3 วันต่อมา ตุบ!! “เฮ้อออ เหนื่อยชะมัด” ฉันทิ้งตัวนอนลงพื้นของห้องซ้อมซึ่งฉันซ้อมหนักมาหลายวันแล้วแต่ไอ้ตัวต้นคิดนี่ฉันยังไม่เจอเลย “คุณเก่งมากครับ” เสียงของไมเนอร์คนสอนการต่อสู้ให้ฉันบอก “ขอบคุณมากนะคะที่อุส่ามาช่วยสอน” “ครับ เพราะผมก็ไม่อยากให้คุณเป็นภาระในวันที่มีศัตรูบุกมา -_-” “เหอะ...เหอะ ๆ มาเฟียที่นี่มันปากดีทุกคนเลยหรือไง?!” ฉันพูดเสียงดังแต่ไม่ต้องกลัวว่าไมเนอร์จะได้ยินเพราะเขาเดินออกไปตั้งแต่พูดจบแล้ว จากซีอาร์ มาเคนและต่อด้วยไมเนอร์ เหอะ ๆ ไอ้มาเฟียปากดีเอ๊ย!! กลางดึก “เมื่อยโว้ยยยยย” พรึ่บ! ฉันเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนเพราะหลังจากที่ซ้อมการต่อสู่มาหลายวันมันทำให้ร่างกายฉันร้าวไปหมดเหมือนมันจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ “คอแห้งชะมัดเลย...” และพอหันไปที่ก็พบว่าน้ำที่ฉันเตรียมไว้ดื่มกลางดึกมันหมดเพราะงั้นต้องลงไปห้องครัวสินะ ยิ่งขี้เกียจอยู่นะ.. แต่เมื่อไม่มีทางเลือกแล้วฉันก็ต้องลงไปอยู่ดีเพราะหิวน้ำมากแม้ว่าจะปวดร่างมากเช่นกันก็เถอะ ตึก..ตึก... ที่นี่ยามกลางคืนแม้ว่าจะเปิดไฟไว้บ้างแต่ก็ยังดูน่ากลัวและอ้างว้างอยู่ดี เฮ้อ~ รีบหยิบน้ำและรีบขึ้นห้องดีกว่าที่นี่เกาะมาเฟียนะไม่รู้ว่าจะมีผีหรือเปล่าเพราะไม่รู้ว่าที่นี่มีคนมาตายเท่าไหร่ ปึง!!! “ว้าย!! พ่อจ๋าแม่จ๋าพระสงค์จ๋าช่วยลูกด้วย >_.<” ฉันบอกก่อนจะกระดกเหล้าหมดแก้วเพียว ๆ แสบคอนิดหน่อยแต่ยังหวานอยู่เพราะเหล้าดี “หึ แล้วเรื่องของเธอละ?” “ชิ! เรื่องตัวเองไม่พูดแต่อยากรู้เรื่องคนอื่น” ฉันกอดอกมองซีอาร์เขาต้องการปกปิดความเจ็บปวดของตัวเอง “ไม่เล่าก็ได้แค่คิดว่าเธอคงอยากระบายบ้างเท่านั้น” เขาไม่เคยตื้อใครเป็นครั้งที่สองสินะ “ของฉัน...ไม่ได้มีอะไรมากหรอกแค่ผู้ชายที่เป็นคู่หมั้นนอกใจไปคบน้องสาวตัวเอง...หึ” ฉันบอกก่อนจะยกแก้วอีกครั้ง ครั้งนี้ครึ่งแก้ว... “...” “แถมยังผลักฉันตกทะเลตอนที่ฉันจับได้ว่าทั้งคู่แอบคบกัน ฮึก!” ครั้งนี้ไม่ใช่เสียงกระดกเหล้าแต่เป็นฉันพยายามกลั้นน้ำตา “หญิงร้ายชายเลวสินะ” “ใช่!! พวกเขาทำได้ยังไงนะ?!” “เสียใจมากเหรอ...?” เขาถามเสียงเรียบเหมือนไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นัก “เจ็บใจมากกว่า!! พวกเขาทำแบบนั้นได้ยังไงอะ!! ฉันก็มีหัวใจนะเว้ย! ฮึก! มิร่าบอกว่าพวกเขารักกันมาก่อน...นั่นแปลว่าทิวเขาตั้งใจที่จะหลอกใช่ป่ะ? ฉันเหมือนคนโง่เลยง่า ฮือออออออ” “อย่าแหกปาก” “กะก็มันน่าไหมเล่า ฮึกๆ” “ก็เก็บความแค้นใจนี้ไปเอาคืนซะ...เจ็บมากแค่ไหนก็เอาคืนไปเท่านั้น” “อืม... เข้าใจแล้ว” และตอนนั้นเองที่สายตาของเราสบกันมันเหมือนมีแรงดึงดูด... “นายละยังรักผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหม?” ไม่รู้หรอกว่าหนีหญิงมาจริงหรือเปล่าแต่อยากถามเพราะอะไรนั้นไม่แน่ใจเหมือนกัน “....” ไม่มีคำตอบ “ไม่ต้องตอบก็ได้...แต่ฉันอยากจะบอกว่าถ้าผู้หญิงคนนั้นสมควรแก่การจำก็จำและรักต่อไป แต่ถ้าไม่...อย่าเสียเวลาเลย” “แล้วฉันต้องทำยังไงถึงจะลืม?” ทำไมคำถามมันเชิญชวนแปลก ๆ นะ “ลืมไม่ได้หรอก แต่เลิกรักได้” “...” “แต่ถ้ายังลืมไม่ได้ ยังเลิกรักไม่ได้ฉันจะช่วยเอง ^^” ตอนนี้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เริ่มโจมตีฉันแล้วสินะ “ช่วยยังไง?” พรึ่บ! ฉันกระโดดลงจากเก้าอี้ตัวสูงของตัวเองแต่ว่าเมามันเลยเซไปอีกทางแต่ดีที่ซีอาร์คว้าแขนของฉันและรับเข้าไปหาเขาได้ทัน หมับ!! “เมาก็อย่าซ่า” ตอนนี้หน้าของเราใกล้กันมากเลยแต่แสงไฟสลัว ๆ ก็เพิ่มอารมณ์บางอย่างได้ดีทีเดียว “แค่จะช่วย” “แต่เหมือนเพิ่มภาระมากกว่า...” เขาปล่อยมือออกจากเอวของฉันแต่ฉันไม่ยอมปล่อยออกจากเอวของเขา ไม่รู้สิ รู้สึกอบอุ่นดี “หืมมมมม ไม่ได้เพิ่มให้หรอกน่า..” “จะทำอะไร?” เขาถามเสียงนิ่ง “จะช่วยไงให้นายลืมผู้หญิงคนนั้น...” “เธอจะช่วยอะไรได้ทั้งที่ตัวเองยังเอาไม่รอด...” นั่นสิแต่ว่านะ... “เรารอดไปด้วยกันได้ซีอาร์...จุ๊บ!” “...!!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more