Bad Mafia 1: จม

1028 Words

หลายวันต่อมา บริษัท MR จำกัด ปึก! “เอกชนฉบับสุดท้ายของอาทิตย์นี้ค่ะ” เสียงวางเอกสารพร้อมเสียงของพี่สุดาเลขาของฉัน “ดีเลยค่ะเซ็น ๆ ให้จบจะได้ไปพักผ่อนอย่างสบายใจ” ฉันบอกก่อนจะหยิบเอกสารมาเซ็นให้เสร็จก่อนที่จะไปพักร้อนในวันพรุ่งนี้ “ไปพักผ่อนก็ขอให้พักผ่อนจริง ๆ นะคะไม่ใช่เอางานไปทำด้วย” “แหมรู้ทันซะแล้ว^^” “คุณมิรันก็...” “เข้าใจแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง” เพราะตั้งแต่ที่เรียนจบมาฉันก็เริ่มเข้ามาทำงานที่บริษัทเลยทันทีเพราะไม่อยากเสียเวลา เพราะงั้นตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ก็สามปีแล้วที่ฉันทำงานมาโดยไม่ได้หยุดพัก “แล้วมีใครไปบ้างเหรอคะ?” “เพื่อน ๆ ของรันแล้วก็ทิว อ่อ มิร่าก็ไปด้วย” แม้ว่าฉันกับน้องจะไม่ได้สนิทมากเท่าไหร่แต่ก็อยากให้มิราออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างฉันเลยชวนไปด้วย “อ่อ ค่ะงั้นก็เที่ยวให้สนุกนะคะ” สองวันต่อมา... เกาะสิมิรัน ตอนนี้เรากำลังร่องเรือเพื่อไปที่เกาะที่มีชื่อว่าสิมิรันชื่อเหมือนของฉัน ความจริงชื่อของฉันก้มาจากที่นี่แหละพ่อแม่เจอกันและรักกันที่นี่ แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องที่ผ่านมานานแล้วตอนี้พ่อแต่งงานใหม่กับแม่ของมิร่า ส่วนแม่ของฉันตอนนี้อยู่บนสวรรค์ท่านจากไปตั้งแต่ที่ฉันยังเด็ก หมับ! “ทะเลสวยไหม?” แรงกอดจากด้านหลังพร้อมเสียงถาม “สวยค่ะ...รันไม่ได้มาที่นานแล้ว” “ดีจังที่รันชอบ ฟอดดดด” ทิวก้มมาหอมแก้มของฉันตามประสาคนเป็นแฟนกันนั่นแหละ “โอววว~มาสวีตกันอยู่นี่เองจะถึงเกาะแล้วไปเตรียมตัวกัน” เสียงของริรินเพื่อนของฉันส่งเสียง หลังจากที่ลงจากเรือเสร็จเราก็ไปเดินถ่ายรูปกันที่นี่เราไม่ได้มาพักแต่มาเที่ยวกันเฉย ๆ เดี๋ยวก็กลับไปที่รีสอร์ทที่อยู่บนหาดที่นี่เป็นอุทยานแห่งชาติสำหรับให้นักท่องเที่ยวมาเที่ยวเล่นไม่มีที่พักให้มาแล้วก็ไปเท่านั้น ที่นี่น้ำใสมากกกก เราเล่นน้ำดูปาการังกันด้วยสนุกดีจนสุดท้ายก็ถึงเวลากลับ... แน่นอนว่าเราก็ใช้เรือคันเดิมมันเป็นเรือยอร์ชขนาดใหญ่ทั้งที่มากันไม่กี่คนแต่ฉันก็ไม่ได้ขัดใจอะไรเพราะว่าทิวเป็นคนเลือก “ริรินเห็นทิวไหม?” ฉันถามเมื่อเรือออกมาสักพักแต่ฉันไม่เห็นแฟนของตัวเอง “ไม่รู้สิ” “เห็นเดินด้านหลังของเรือแกลองไปดูดิ” เสียงของยี่หว่าเพื่อนอีกคนของฉันบอก ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินไปหาทิวที่ด้านหลังเรือตามที่ยี่หว่าบอก... “ไปไหนนะ?” ฉันบ่นพึมพำ “อื้อออส์ อ่าส์~” เสียงอะไร? เพราะเสียงแปลก ๆ ทำให้ฉันเดินไปดูทันทีเสียงเหมือนกันคนกำลัง... กึก! “อ่าส์ พี่ทิวใจเย็นสิคะที่นี่ไม่ได้มีแค่เรานะคะ อื้อออ” เสียงนั้นทำให้ตัวของฉันสั่นไปทั้งตัว “ช่างสิก็มิร่าสวยขนาดนี้พี่จะอดใจไหวได้ยังไง อ่าส์ หอมตัวจัง...” และเสียงต่อมาก็ยิ่งทำให้ฉันโมโหมากขึ้นกว่าเดิม นะนี่น้องสาวฉันกับแฟนของฉัน... “เหอะ! เลวทั้งคู่!” หมับ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! ฉันควบคุมตัวเองไม่อยู่เข้าไปกระชากทั้งสองออกจากกันก่อนจะฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของมิร่าน้องสาวของฉัน... แม้จะไม่ใช่น้องแท้ ๆ ก็เถอะ “รันอย่าทำ..” เพี๊ยะ! ทิวพยายามเข้ามาห้ามแต่ฉันก็หันไปตบเขาด้วยเหมือนกัน “อย่า?” “เหอะ! ถามจริงนะพวกมึงเป็นหมาเหรอถึงเอาไม่เลือกที่ไม่เลือกคนขนาดนี้?” ฉันถามด้วยความโมโหและความเสียใจทั้งหมดที่มี “รัน! ทิวอธิบายได้นะ” เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! แต่ฉันไม่อยากฟังเลยตบหน้าเขาไปอีกสองทีทั้งน้ำตา “เลว...นี่น่ะเหรอคนที่ฉันคิดจะฝากชีวิตเอาไว้นะ” “พี่รัน...” “อะไร?!” ฉันกระชากเสียงสุดฤทธิ์เพราะตอนนี้ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้แล้วความโกรธ ความเกลียดประเด็นประดังเข้ามาไม่หยุด “..ฉันเจอพี่ทิวก่อนนะได้มาก่อนด้วยพี่นั่นแหละที่แย่งเขาไป!” “เหรอ?” “งั้นก็สมสู่กันให้พอใจเถอะเพราะฉันไม่เอาผู้ชายอย่างนั้นหรอก ฮึก!” ฉันปาดน้ำตาทิ้งกลืนความเสียใจลงคอไปฉันไม่อยากเสียน้ำตาให้คนอย่างเขา หมับ! “เดี๋ยวรัน..” ทิวจับแขนของฉันเอาไว้ “พี่ทิว!!ปล่อยมือออกจากมันนะ!!!” หมับ! แต่ว่ามิร่าไม่พอใจมากพยายามดึงมือของทิวออกไปจากฉัน “พี่ขอคุยกับรันก่อน..” “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย” “แต่...” “ใช่พี่จะไปคุยอะไรกับมันเล่าในเมื่อพี่บอกว่าจะเลิกกับมันอะ!” เหอะ! นี่มันวงจรอุบายอะไรกัน ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าทั้งคู่ชอบพอกัน “คุยกับแฟนนายไปเถอะ..” “ไม่!! ทิวอยากคุยกับรันก่อน..” “พี่ทิวววว มิร่าบอกให้ปล่อยมัน!! ปล่อย!” ปึก! “อ๊ะ!” ตู้มมมมมมมมมมม~ เพราะคนสามคนที่กำลังกระชากกันไปมาเลยทำให้ฉันเสียหลักตกลงไปในน้ำทะเลทันที.. แปะ..แปะ... ฉันพยายามตีน้ำให้ตัวเองขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างหวาดกลัวเพราะฉัน...ว่ายน้ำไม่เป็นนน่ะสิ “ชะช่วยด้วย..อุ๊บ!” ฉันพยายามร้องขอทั้งคู่แต่ว่าทั้งสองกลับนิ่งไม่ขยับไปไหนก่อนที่เรือที่กำลังแล่นอยู่จะค่อย ๆ ไกลออกไป... “มะไม่นะ...” ทำไมกันละ?? คนที่รับกรรมต้องเป็นคนที่โดนหักหลังจากอย่างฉันเหรอ? เมื่อรู้ว่าไม่มีทางรอดแล้วฉันเลยทำได้แค่...ปล่อยตัวเองจมลงไปในทะเลที่ทั้งลึกและหนาวเย็นเหมือนน้ำแข็ง...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more