ตอนที่ 2 โดนรุมสาป
764 Words
“ถ้าคุณย่าเป็นอะไร ฉันจะไม่มีวันอภัยให้เธอฮันนี่!”
ไอศูรย์ชี้หน้าหญิงสาวที่เป็นต้นเหตุ เขาโง่จริง ๆ ที่หลงเชื่อผู้หญิงคนนี้
“ฮันนี่ขอโทษ ฮันนี่ไม่ได้อยากให้คุณย่าเป็นแบบนี้”
เธอตัวสั่นเมื่อเห็นหญิงชราถูกคนอุ้มออกจากงาน สายตาเกลียดชังจริงจังมองกลับมาทางเธอ
“อยากแต่งงานจนทำเรื่องเลว พวกนี้เลยเหรอ!”
ไอศูรย์มองหน้าคนที่เขาเอ็นดูมาตั้งแต่เด็ก ทว่าวันนี้กลับหลอกลวงเขาอย่างไม่น่าให้อภัย
“ว่าแต่ฮันนี่ คุณก็เลวเหมือนกันแหละ ชอบมาหลอกให้ความหวังคนอื่น อยากยกเลิกงานหมั้นก็ยกเลิกเลยสิ”
ฮันนี่ที่ควรจะร้องไห้กอดอกเถียงอย่างลืมตัว พอนึกขึ้นได้ก็รีบเอามือปิดปาก
สายตารอบข้างล้วนตำหนิ ด้วยถึงขนาดนี้แล้วฮันนี่ยังไม่สำนึกผิด เอาแต่โทษคนอื่นไปทั่ว
“อย่ามาปากดีฮันนี่!” ไอศูรย์ลุกขึ้นมากระชากแขนคนตัวเล็กอย่างโมโห เขาจะไม่ใจดีกับผู้หญิงคนนี้อีก จะคิดเสียว่าน้องสาวที่น่ารักคนนั้นตายไปจากชีวิตแล้ว
“ไม่เอาเป็นเมียแล้วไง ต้องแคร์เหรอวะ ไม่เคยรู้จักตัวตน ฮันนี่อย่ามั่นใจให้มาก!” เกลียดก็เกลียดไปสิ แก้ตัวอย่างไรก็ไม่มีใครสนใจอยู่แล้ว
แค่มาอยู่ในร่างนางร้ายก็แย่พอแล้ว ทุกคนเกลียดไปเลยก็ดี ต่อจากนี้เธอจะได้ใช้ชีวิตอิสระของตัวเอง เท่าที่จำได้บ้านของนางร้ายรวยมาก ขอแค่มีเงินก็คงไม่เป็นปัญหา
“ตัวตนเลว ๆ น่ะเหรอ คนอื่นเขารู้หมดแล้ว ฉันถูกทำร้ายเกือบเอาชีวิตไม่รอดก็เพราะเธอ” เพียงดาวเอ่ยขึ้นพาลให้หนังตา ฮันนี่กระตุก นึกเกลียดนางเอกขึ้นมากะทันหัน
ฮันนี่หันกลับมาจิกตามองอีกฝ่าย ไม่ทันได้เข้าไปตบเสียงทุ้มของใครบางคนก็ดังขึ้น
“ต้องทำเรื่องขนาดนี้เลยเหรอวะฮันนี่ หลอกคนโน้นทีคนนี้ที เธอนี่มันเกินเยียวยา” ชายหนุ่มรูปร่างสูง ใบหน้าหล่อร้ายเป็นไปตามที่ฮันนี่เคยจินตนาการถึงเป๊ะเลย
พ่อตัวร้ายในดวงใจฮันนี่ คนนี้แหละที่โดนนางร้ายหลอกปั่นหัวทั้งเรื่องแต่ก็ไม่เคยหายไปไหน
“อึก!” คนหล่อด่ามันเจ็บ สิบหมื่นนี่มัมหมีเองน๊า รู้ว่าโกรธแต่อย่าเกลียดกันเลย
หญิงสาวมองตามตัวร้ายตาละห้อย จนลืมหันไปมองพระเอกที่มองเธอด้วยสายตาอ่านยาก ถัดไปด้านล่างเวทีคือแม่ของพระเอกที่กำลังเดินขึ้นมา
“ฉันผิดหวังในตัวเธอมากฮันนี่ ไม่คิดเลยว่าคนที่ฉันรักไม่ต่างจากลูกจะมีนิสัยแบบนี้” ท่านไม่อยากเชื่อว่าตัวเองมองคนผิดไป
“คุณแม่” หญิงสาวสบตากับแม่พระเอกแล้ววูบหนึ่งรู้สึกใจหาย ความรู้สึกลึก ๆ บอกว่าเสียใจที่ทำให้ท่านผิดหวัง
“อย่าเรียกฉันแบบนี้อีก ฉันมีลูกชายคนเดียว! งานหมั้นอะไรยกเลิกให้หมด!” ประโยคตัดขาดนั้นทำให้ทุกคนในงานตกใจ เพราะท่านคือคนที่คอยให้ท้ายนางร้ายมาตลอด ทว่าวันนี้กลับโกรธมากจนไม่อยากมองหน้า
ฮันนี่ก้มหน้ารับชะตากรรม เพราะทุกอย่างคือผลจากการกระทำของนางร้ายเอง คิดได้ดังนั้นเธอก็เดินฝ่าผู้คนเพื่อออกจากงาน ทุกย่างก้าวล้วนเต็มไปด้วยสายตาตำหนิติเตียน ไม่มีใครเห็นใจหรือสงสารเลยสักคน
นี่แหละบทที่นางร้ายทุกคนต้องเจอ…
“ไม่ต้องยกเลิกครับแม่ ในเมื่ออยากแต่งนัก ผมก็จะยอมแต่ง อยากรู้เหมือนกันว่าจะทนอยู่ได้สักกี่วัน!” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับเดินแหวกผู้คนมาหาหญิงสาวที่ทำหน้างง
“คุณไอศูรย์!” เป็นเพียงดาวที่เรียกชายหนุ่มด้วยความตกใจ เธอไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน ทั้งที่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แต่อีกฝ่ายกลับยอมแต่งงานอย่างง่ายดาย
“อยากเป็นเมียฉันมาก ฉันจะทำให้เธอเห็นว่าการเป็นเมียที่ฉันไม่เอามันต้องอยู่สภาพไหน!” เขาพูดเพียงเท่านั้นก็กระชากแขนของเธอออกจากงาน
ฮันนี่มองตามด้วยความสับสน กว่าจะเข้าใจก็ตอนที่ไอศูรย์โยนเธอใส่รถแล้วสั่งให้คนไปส่งที่บ้าน ส่วนเขากลับเข้าไปภายในงานดังเดิม
งานแต่งงานเหรอ?
ให้ตายฮันนี่ก็ไม่มีวันยอมให้เกิดขึ้นหรอก…
- Writer
