บทที่ 14
เมื่อคิดถึงเรื่องของชาติก่อนหนิงเหมยก็รู้สึกโกรธแค้นคนพวกนั้นยิ่งนัก ชายชั่วอย่างอี้เฉินและผู้หญิงสารเลวซูหนิงจิน นางจิ้งจอกหลีเหว่ยแม่เลี้ยงของเธอและผู้ชายที่เธอเรียกว่าพ่อตลอดชีวิตอย่างซูห่าวซวนทั้งสี่คนเปรียบเหมือนดังหนามแหลมที่ปักอยู่กลางใจของหนิงเหมย ถ้ามีโอกาสเธอต้องตอบแทนความแค้นของทั้งสี่คนนี้อย่างสาสมไม่อย่างนั้นเธอคงจะนอนตายตาไม่หลับเหมือนชาติก่อนอย่างแน่นอน
“พี่ใหญ่คุณไม่ต้องกังวลเรื่องของฉัน คุณสามารถทำทุกอย่างตามที่ต้องการได้”
“น้องสามแกจะไม่ให้พวกเราไม่ใส่ใจแกได้ยังไงกันพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ เมื่อก่อนครอบครัวของเรารอดพ้นจากความอดอยากได้เพราะเงินอุดหนุนจากแก แต่ในยามนี้แกกำลังบาดเจ็บจะให้พวกเราทอดทิ้งแกและภรรยาได้ยังไงกันทำเช่นนี้จะถูกคนทั้งหมู่บ้านประณามว่าไร้น้ำใจ”
หลีเฉียนมองน้องชายคนที่สามด้วยความเป็นห่วง ถ้าหากเมื่อหลายปีก่อนน้องชายคนที่สามไม่ได้อาสาไ
