บทที่ 17
หนิงเหมยต้องทนนั่งอยู่บนรถโดยสารที่วิ่งไปตามถนนเหมือนกำลังล่องเรือกลางคลื่นทะเล เพราะสภาพถนนเป็นเพียงดินลูกรังและเป็นหลุมเป็นบ่อ ตลอดสองชั่วโมงที่นั่งอยู่บนรถโดยสารตับไตและกระเพาะอาหารภายในร่างกายของเธอแทบจะออกมากองรวมกันอยู่ภายนอกร่างกาย
สองชั่วโมงผ่านไปรถโดยสารวิ่งมาถึงสถานีขนส่งหนิงเหมยก้าวลงจากรถด้วยความเหนื่อยล้า เธอรีบเดินออกจากผู้คนเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ทันทีในขณะที่ปล่อยให้เฟยเทียนหิ้วกระเป๋าใบใหญ่เดินตามหลังเธอมา หนิงเหมยไม่เป็นห่วงอาการบาดเจ็บของอีกฝ่ายแล้วเพราะเมื่อคืนเธอให้เขาดื่มน้ำพุวิญญาณแถมยังใช้พลังจิตวิญญาณของเธอฟื้นฟูร่างกายของเฟยเทียนจนแข็งแรง
กล่าวได้ว่าผู้ชายคนนี้มีสภาพร่างกายที่แข็งแรงเป็นปกติทุกส่วนไม่หลงเหลืออาการบาดเจ็บ และร่างกายของเขาสมบูรณ์ยิ่งกว่าก่อนที่จะได้บาดเจ็บเสียอีก เพราะฉะนั้นการที่เธอปล่อยให้เขาหิ้วกระเป๋าที่หนักทั้งสองใบเป็นเรื่องสมควรแล
