บทที่ 16
ในคืนนี้ระหว่างที่ครอบครัวจางกำลังกินอาหารค่ำกันอยู่นั้นพี่ชายคนโตบอกว่า พรุ่งนี้เช้าเขาจะลางานและยืมวัวลากเกวียนของหมู่บ้านพาหนิงเหมยและเฟยเทียนเข้าไปส่งที่อำเภอแต่เช้า หลังจากนั้นหนิงเหมยและเฟยเทียนต้องนั่งรถโดยสารไปที่ตัวจังหวัดกันเพียงสองคน
“ขอบคุณพี่ใหญ่”
เฟยเทียนกล่าวขอบคุณพี่ชายคนโตของเขา
“ขอบคุณอะไรระหว่างเราพี่น้องไม่มีคำว่าเกรงใจ”
“อืม”
“พวกคุณต้องเก็บของไปให้พอใช้ เมื่อไปถึงตัวจังหวัดขาดเหลือสิ่งใดค่อยซื้อหาอีกครั้ง”
แม่จางกำชับบอกกับลูกชายและลูกสะใภ้ด้วยความเป็นห่วง
“แม่คุณไม่ต้องเป็นห่วงอยู่ที่จังหวัดมีสหกรณ์จัดหาที่มีขนาดใหญ่เราสามารถหาซื้อสิ่งของที่ต้องการได้”
เฟยเทียนบอกกับมารดาเพื่อให้คลายความกังวล สำหรับเขาแล้วการไปใช้ชีวิตในเมืองไม่ได้อยากลำบากเลยสักนิดเมื่อเทียบกับการไปใช้ชีวิตอยู่ภายในกองทัพทหาร ภายในกองทัพทหารพวกเขาจะต้องออกไปทำภารกิจต้องใช้ชีวิตอยู
