ตอนที่ 6
1101 Words
พ่อเลี้ยงสุดหล่อของสามี ขับรถเข้ามาพอดีกับหล่อนที่กำลังจะออกไปซื้อของ
ปกติตอนที่เพ็ญพรอยู่บ้าน หล่อนจะเป็นคนทำกับข้าวให้ไมเคิล ระรินพอทำกับข้าวได้บ้าง แต่ไม่เก่งเหมือนแม่สามีของหล่อน
“ลุงว่าวันนี้เราสองคนออกไปกินข้าวนอกบ้านกันดีไหมจ๊ะ… ”
ไมเคิลถาม
“ดีเหมือนกันค่ะ… ”
ระรินไม่ขัด เพราะว่าหล่อนเองก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศเช่นกัน
“งั้นเราเข้าเมืองนะครับ… ลุงรู้จักร้านอาหารอร่อยอยู่ร้านนึง… มีทั้งอาหารฝรั่งและอาหารไทย ลุงคิดว่าหนูน่าจะชอบ”
ความคิดบางอย่างผุดวาบเข้ามาในหัวของไมเคิล
“ได้ค่ะ… ”
ระรินตอบ
“งั้นเราไปกันเลยนะ… ”
ดูท่าทางไมเคิลใจร้อนจนออกนอกหน้า เหมือนรู้ว่าโอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองนั้นมีไม่บ่อยนัก
“รินน์ขอเวลาสักครู่นะคะ… วันนี้คุณลุงไม่มีธุระที่ไหนนะคะ”
ระรินถามให้แน่ใจ…
เพราะเห็นว่าบางวันงานที่อู่เยอะ ไมเคิลต้องอยู่คุมลูกน้องทำงานจนมืดค่ำบ่อยๆ
“อ๋อ… ถ้าหนูหมายถึงงานที่อู่ซ่อมรถ วันนี้งานด่วนๆ ลุงเคลียหมดแล้วครับ… สบายใจได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะรบกวนเวลาทำงานของลุง สำหรับหนูคืนนี้ลุงว่างทั้งคืน”
ไมเคิลบอกเป็นนัย
“ดีจังค่ะ… งั้นคุณลุงรอเดี๋ยวนะคะ หนูขอเวลาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่”
“ได้สิ… ตามสบาย เดี๋ยวลุงนั่งดื่มเบียร์เย็นๆ รอในห้องรับแขกนะครับ”
ไมเคิลมองตามเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของสะใภ้ วันนี้หล่อนสวมกระโปรงสั้น สะโพกผายส่ายไหวตามจังหวะก้าว ก้นงอนสวยเร้าอารมณ์ของไมเคิลจนของขึ้น
ในเวลาต่อมา
ไมเคิลพาระรินมายังร้านอาหารแห่งหนึ่ง เป็นร้านเล็กๆ ก็จริง แต่ตกแต่งได้อย่างคลาสสิคสะดุดตา เพราะว่าสร้างด้วยไม้สักทั้งร้าน
สภาพภายนอกของร้านดูคล้ายเรือนไทยเก่าๆ แต่ภายในตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหราเพียบพร้อม ตั้งอยู่กลางสวนร่มรื่นเขียวขจีไปด้วยแมกไม้ เจ้าของร้านเป็นฝรั่งชาวอิตาลีที่มีภรรยาเป็นคนไทย
เมื่อเข้ามาในร้าน…
บริกรชายรีบเข้ามาต้อนรับ ก่อนจะพาเข้ามาที่ห้องด้านใน เพราะว่าเมื่อครู่ก่อนหน้า ไมเคิลโทรมาจองโต๊ะเอาไว้
“ว้าว... ร้านสวยมาก บรรยากาศดีมากค่ะคุณลุง… ”
ระรินอุทาน ในทันทีที่ผลักบานประตูเข้ามาข้างใน สะดุดตากับโต๊ะหวายเล็กๆ และผ้าปูโต๊ะลายดอกสีชมพูหวาน มีเครื่องดื่มที่รินเอาไว้ในแก้วสองใบ
“ว้าว… อย่าบอกนะคะว่าคุณลุงโทรมาจองโต๊ะเอาไว้… ”
ระรินรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับทุกสิ่งรอบกาย
“ใช่ครับ… พอรู้ว่าหนูจะมาด้วย ลุงก็รีบโทรมาจองโต๊ะ… ลุงอยากให้วันนี้เป็นวันพิเศษ เป็นโอกาสพิเศษระหว่างเราสองคน”
ไมเคิลกล่าวเสียงหวาน
“พิเศษยังไงคะคุณลุง”
ระรินมองตาพ่อเลี้ยงของสามี…
ท่าทางของเขาเหมือนหนุ่มจีบสาว ทั้งสองสบตากันเป็นระยะ ทำเอาระรินรู้สึกใจเต้นแรง แก้มร้อนผะผ่าวขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์สุดเร่าร้อนที่แอบเห็นในรีสอร์ตเมื่อคืนนั้น
“ลืมหรือไงจ๊ะ… ว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์”
“จริงด้วยสิคะ… หนูลืมไปเสียสนิท”
“ถ้ายุทธสามีหนูอยู่… ยุทธคงพามาฉลองวาเลนไทน์ แต่วันนี้ยุทธไม่อยู่… งั้นลุงขอทำหน้าที่นี้แทนสามีของหนูนะครับ”
คำว่า ‘ทำหน้าที่แทนสามีของหนู’ ทำเอาคนฟังรู้สึกใจเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด
“ขอบคุณค่ะคุณลุง… ”
ระรินยกมือไหว้พ่อสามี เขาช่างดีกับหล่อน
“หนูรอเดี๋ยวนะ… ”
ไมเคิลลุกขึ้นจากเก้าอี้ กวักมือเรียกพนักงาน ครู่สั้นๆ พนักงานเสิร์ฟก็เดินมาพร้อมด้วยกุหลาบสีชมพูช่อใหญ่
“สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ”
ไมเคิลมีเซอร์ไพร ยื่นช่อกุหลาบสีชมพูหวานให้ระริน
“ขอบคุณมากค่ะคุณลุง… ”
ระรินตกใจ รีบยกมือไหว้ รับช่อกุหลาบมาแนบอก รู้สึกปลื้มกับการกระทำของไมเคิล เขาช่างโรแมนติก เพราะว่ายุทธไม่เคยทำแบบนี้กับหล่อนเลยสักครั้ง
“วันนี้หนูสวยจัง… ”
ไมเคิลชม…
หลังจากดื่มเหล้าไปสามแก้ว ดวงตาเจ้าชู้จับจ้องดวงหน้าสวยหวานของสะใภ้ หล่อนยิ่งดูงดงามในยามที่แสงจากดวงโคมสาดกระทบเสี้ยวหน้าสะสวย เสื้อแขนกุดอวดหัวไหล่กลมกลึง คอเสื้อกว้างทำให้เห็นเนินเต้าอะร้าอร่าม ทำเอาไมเคิลแอบตวัดลิ้นด้วยความอยากกินนมจากเต้า
ระรินดื่มเหล้าเข้าไปหลายแก้วเช่นกัน ไม่นานหล่อนก็ออกอาการเมา แก้มแดงเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“งั้นเรากลับกันดีกว่า… ”
ไมเคิลชวน หลังจากนั่งดื่มกันต่อมาอีกพักใหญ่ๆ ตอนที่พากันเดินออกมาจากร้าน สายลมเริ่มฟัดแรง ได้ยินเสียงฟ้าร้องและฟ้าแลบทำให้ไมเคิลเปลี่ยนจุดหมาย จากที่ตั้งใจจะขับรถกลับบ้าน
“ฝนตกแล้ว… เราไปหลบฝนที่อู่รถก่อนดีกว่า เดี๋ยวรอฝนหยุดเราค่อยกลับ ขับรถฝ่าฝนอันตราย”
ไมเคิลให้เหตุผลว่าไม่อยากขับรถตอนฝนตก ยกเอาเรื่องความปลอดภัยมาเป็นข้ออ้างที่จะแวะไปอู่ซ่อมรถที่อยู่ไม่ไกล
“ค่ะ… ”
ระรินไม่ขัดเพราะฝนตกแรงจริงๆ
“อีกนิดเดียวจะถึงอู่แล้ว… ”
ไมเคิลกล่าว ขับรถฝ่าสายฝนออกมาครู่ใหญ่ๆ ไม่นานก็ถึงอู่
“หนูรอเดี๋ยวนะ… ในรถไม่มีร่มเสียด้วยสิ”
เมื่อรถจอดสนิท ไมเคิลถอดเสื้อโค้ท เปิดประตูรถ เอาเสื้อคลุมหัวแล้วอ้อมมาฝั่งที่ระรินนั่ง
“มาเลยครับ… ”
ไมเคิลเปิดประตู เอื้อมมือรับหล่อนลงมาจากรถ เอาเสื้อคลุมศีรษะ โอบร่างไว้ใต้เสื้อคลุม รีบพากันเข้ามาในร้าน
ระรินใจเต้นแรง…
ตอนที่เขาโอบกอดหล่อนเมื่อครู่ ร่างกายแนบชิดกันจนทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ทั้งสองเดินเข้ามาในอู่…
ข้างในมีห้องรับแขกเล็กๆ สำหรับให้ลูกค้านั่งรอระหว่างน้ำรถเข้ามารับบริการ แลลึกไปด้านในเห็นห้องนอนเล็กๆ สำหรับไมเคิลไว้นอนค้างคืน ในวันที่งานเยอะจนลูกน้องต้องทำโอทีกันดึกดื่น
“เดี๋ยวลุงมานะครับ… ”
- Writer
