"Ano na nga ang sasabihin mo?" Ngiti sakin ni Kenneth ng pumasok siya sa room.
"Ah! Wala Haha Kalimutan mo na." Nag aalangan kong sagot sakanya.
"Di ako naniniwalang wala. Bilis sabihin mo na." Seryoso niyang sabi kaya naman napalunok ako. Mino-mostrahan ako nila Sara pero hindi ko sila maintindihan.
Nakapatong parin ang ulo niya sa ulo ko. Mas lalong di ako makapag isip. Pansin ko pa ang mata niyang nakatingin sakin. Nag iinit na ang mukha ko feeling ko namumula na yata ako. Bakit ganito yung pakiramdam ko? Para kong di makahinga sa lapit ng mukha naming dalawa.
"Wala nga lang 'yon. Kalimutan mo na." Mahina kong sagot sakanya habang naiilang na.
Umalis naman siya sa pag kakapatong ng ulo niya sakin at nag isip pa. "Nakapag tataka naman. Para kasing seryoso ka 'nun eh." Bigla niyang
