โซ่ล่ามรัก : ตอนที่ 9
“อ้าว! น้ำหวานไปไหนแล้วละคะ” ฉันเดินออกมากเห็นแต่ชายหนุ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารคนเดียว
“หวานมีธุระกับที่บ้าน เลยต้องกลับบ้านด่วน หวานฝากพี่ให้ไปส่งเราด้วย”
“ฮื้อ~ ทำไมทิ้งกันได้ รอฉันเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวก็ไม่ได้เลยเหรอ” เธอเบะปากเหมือนเด็กน้อยที่กำลังจะร้องไห้
อาการงอแงของเธอทำให้ชายหนุ่มตรงหน้ายิ้มออกมากับความน่ารักของเธอ ความธรรมชาติที่ไม่ปรุงแต่งมันทำให้เขามองเธอไม่เบื่อ
“ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อย่างนั้นละ ไม่อยากให้พี่ไปส่งเหรอ”
“เปล่านะคะ เกลแค่เกรงใจพี่นัทค่ะ”
“พี่เต็มใจอาสาเอง ไม่ต้องเกรงใจเลย คอนโดพี่ก็กลับทางนั้นอยู่แล้ว”
จริงๆแล้วเพื่อนเธอไม่ได้มีธุระด่วนอะไร แต่เปิดโอกาสให้ทั้งคู่ได้อยู่กันตามลำพัง ได้ลองเปิดใจคุยกันจริงๆ ไม่ใช่ในฐานะพี่ชายน้องสาว ไม่ใช่ในฐานะเจ้านายลูกน้อง แต่เป็นในฐานะของคนแอบรัก
“งั้นเดี๋ยวเกลช่วยเก็บของนะคะ เราจะได้กลับกัน”
