สองอาทิตย์ต่อมา
ค่ำวันนั้น...ฉันได้รับโทรศัพท์จากบัวนิล
มันโทร.มาบอกด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่ากำลังทะเลาะกับพี่เงิน และตอนนี้กำลังขับรถมาหาฉันที่ชลบุรีด้วยเหตุผลที่ว่าอยากกอด อยากระบาย และขอนอนค้างที่นี่คืนหนึ่ง แน่นอน เพราะเป็นห่วงมันจับใจ ฉันจึงตอบตกลงโดยไม่แม้แต่จะหยุดใคร่ครวญให้เสียเวลา ตอนแรกฉันกังวลมากว่าไอ้บัวนิลจะขับมาถึงที่นี่ได้ยังไง จนมันบอกว่าสอบใบขับขี่ผ่านแล้วถึงโล่งใจ
กระทั่งสองชั่วโมงผ่านไป...รถยนต์สีขาวคันหนึ่งก็เคลื่อนมาจอดหน้าบ้าน
คุณแมนกับคุณธันได้รับมอบหมายให้ดูแลฉันเฉพาะเวลาพี่สิบไปทำงานหรือไม่อยู่บ้าน ดังนั้นตอนนี้...ทั้งสองคนจึงกลับไปพักได้ตามอัธยาศัย (เห็นว่าพักโรงแรมใกล้ ๆ นี่) และเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงมายืนรอบัวนิลคนเดียวแบบนี้...
“แก...ฮึก” ครั้นรถจอดสนิทและเสียงเครื่องยนต์ดับลง บัวนิลก็ไม่ลังเลที่จะวิ่งเข้ามากอดฉัน...มันซุกหน้าลงบนบ่าราวกับหมดเหตุผลที่
