บทที่13.2

2251 Words

ก่อนจะหันไปบอกคนเป็นแม่ที่กำลังเอานิ้วดันไหล่สามีให้เขยิบออกไปห่าง ๆ หลังจากนั้นพี่สิบก็จูงมือฉันขึ้นไปชั้นบนของบ้าน โดยระหว่างทางฉันยังคงถูกแม่บ้านหลายคนจับจ้องอย่างให้ความสนใจ หนึ่งในนั้นคือรุ้งที่แทบจะถลกหนังฉันผ่านสายตาได้อยู่แล้ว มันจะอะไรนัก? ฉันไม่ได้อยากจะเป็นศัตรูกับใคร โดยเฉพาะในถิ่นของคนอื่น แต่รุ้งนี่หลายรอบแล้วจริง ๆ พี่สิบเคยบอกฉันเขาจัดการสั่งสอนเธอไปแล้วรอบหนึ่ง ฉันไม่ได้ถามหรอกว่าจัดการยังไง ก็เห็นว่าเด็กคนนั้นยังเป็นปกติ แววตายังจองหอง สีหน้ายังอวดดี ดูไม่ยำเกรงและพร้อมจะประกาศสงครามได้ทุกเมื่อ แต่เอาเถอะ ถ้ายังทำได้แค่จิกตามองเหมือนนางร้ายละครหลังข่าว...ฉันจะไม่ถือสาและตอบโต้ ขอแค่อย่ามาล้ำเส้นก็พอ ฉันยักไหล่ เป็นเวลาเดียวกันที่พี่สิบพาฉันเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง...ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นสีเทา สีน้ำเงิน และสีดำทั้งสิ้น มีกลิ่นอายความเป็นชายชาตรี เดาได้ไม่ยากเลยว่า

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD