บทที่10.3

1689 Words

“...” “อันตรายมากถ้าต้องขับรถ” และแล้วเขาก็ถอนหายใจเหมือนเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่ต้องนอนพักที่นี่ในคืนนี้ สิปปกร ไอ้คนตอแหล “ตอนมาพี่ยังมาได้ แล้วทำไมตอนกลับจะกลับไม่ได้?” “ขามาฝนตกไม่แรง” พี่สิบไม่ได้มองหน้าฉันแล้ว เขาก้มมองเป้สีดำบนเก้าอี้ จัดการรูดซิปแล้วหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาด้วยท่าทีสุขุมสมคาแร็กเตอร์ ฉันน่ะเตรียมจะอ้าปากด่าเขาอีกครั้งให้สาสมกับความหน้าด้านหน้าทน กระทั่งพบว่า ‘บางสิ่งบางอย่าง’ ที่เขาหยิบออกมาคือตุ๊กตาหมาป่า... ตุ๊กตาลิขสิทธิ์แท้จากญี่ปุ่นที่ครั้งหนึ่งฉันเคยอยากได้ แต่เพราะตัวหนึ่งราคาหลายพัน...ด้วยสภาพการเงินที่แทบจะติดลบของฉันจึงทำได้เพียงมองแล้วตัดใจ ทว่าต่อมาเพียงสองสัปดาห์ ตุ๊กตาตัวนั้นกลับมาอยู่ในมือพี่สิบ มันถูกโยนลงบนตักฉันอย่างขอไปทีราวกับว่าตัวเขานั้นไม่ได้เต็มใจจะซื้อให้ตั้งแต่แรก ‘เห็นมันลดราคาก็เลยซื้อมา’ ‘เหรอ แต่ในบิลนี่ยังเป็นราคาเต็มอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD