เมื่อกลับมาถึงกรุงเทพฯ ทิวาเลขาหนุ่มก็ทำหน้าที่ไปรับส่งเจ้านายที่สนามบิน ดารินเองก็พลอยติดมาคอนโดกับเขาด้วย ทีแรกเธอคิดว่าหลังจากส่งเจ้านายเสร็จแล้ว ทิวาจะพาเธอมาส่งบ้าน แต่เปล่าเลยเพราะนอกจากจะไม่มาส่งแล้วยังขับรถออกไปโดยไม่ล่ำลาสักคำ ดารินรู้สึกเจ็บใจ ถ้าเธอรู้ว่าจะไม่ไปส่งเธอกลับแท็กซี่ตั้งแต่ทีแรกก็คงจะดี
“เดี๋ยวยังไงฉันขอตัวกลับก่อนนะ”
ดารินเอ่ยบอกชายหนุ่มพร้อมหมุนตัวกลับ แต่ถูกมือใหญ่คว้าไว้เสียก่อน
“ไม่ คืนนี้คุณต้องนอนที่นี่”
“ไม่ได้ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะน่าเกลียด ผู้หญิงที่ไหนเขาไปนอนค้างห้องผู้ชาย”
“แต่คุณกับผมเรา…”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ”
รีบเอ่ยห้ามใบหน้าแดงก่ำด้วยความอาย เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มกำลังจะเอ่ยอะไรออกมา
“ถ้าไม่ค้างคืนก็อยู่เป็นกำลังใจให้ก่อนได้ไหม? นี่ก็ยังไม่เย็นเลย”
น้ำเสียงพร้อมแววตาออดอ้อนทำให้ดารินใจอ่อน ต้องยอมเดินตามเขาเข้าลิฟต์อย่างว่าง่าย
ภายในห้องหรูยั
