บทที่ 1 : 50 %
เท้าเรียวยาวในชุดราตรีสีฟ้าประกายเพชรยาวถึงข้อเท้าเหวกขึ้นมาเหนือหัวเข่าก้าวลงจากแท็กซี่ด้วยความรีบร้อน ท่อนบนเป็นเกาะอกเผยให้เห็นไหล่ขาวเนียนอมชมพูสวย ใบหน้ารูปไข่รับกับเครื่องหน้า กระจุ๋มกระจิ๋มประกอบกันอย่างลงตัว สร้างความโดดเด่นเพิ่มขึ้นเป็นทวีหลังจากถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางบางๆ
“คุณดารินใช่ไหมครับ?”
ชายสวมชุดสูทสีดำเดินมาถามหลังจากที่เธอก้าวลงจากแท็กซี่
“ค่ะ ฉันดาริน”
“เชิญทางนี้ครับ คุณชลทิศรออยู่ด้านใน”
“ค่ะ”
หญิงสาวเดินตามชายชุดดำท่าทางน่าเกรงขามเข้ามาด้านใน คอนโดหรูใจกลางเมืองกรุง
ครั้งแรกกับอาชีพเสริมที่ดูเสี่ยงเอาการทำให้เธอแอบหวั่นลึกๆในใจ การตัดสินใจหางานเสริมนี้เกิดขึ้นหลังจากบิดาได้จากไปกะทันหัน ทำให้ดารินซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของบ้านต้องกลายมาเป็นเสาหลักของครอบครัวแทนบิดา เพราะมารดาของเธอมีโรคประจำตัวเกี่ยวกับหัวใจจึงไม่สามารถทำงานหนักได้
อีกทั้งเธอยังมีน้องชายฝาแฝดอีกสองคนที่กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยม
ซึ่งมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงทั้งค่าเทอมและค่าใช้จ่ายอื่นๆ ทำให้เงินเดือนที่เธอรับจากงานประจำไม่เพียงพอ หลังปรึกษากับวาโยเพื่อนหนุ่มที่เคยเรียนด้วยกันสมัยหมาวิทยาลัย วาโยเลยชวนเธอให้ลองทำอาชีพเสริมดู ซึ่งตอนนี้เขากำลังเปิดบริษัทเกี่ยวกับการเช่าเพื่อนเที่ยว หรือแฟน ที่กำลังเป็นที่นิยมสำหรับคนในยุคนี้
หญิงสาวตอบตกลงเมื่อเห็นว่าไม่มีทางเลือกอื่นที่หาเงินได้รวดเร็วและมากเท่านี้ และไม่นานวาโยก็ได้ติดต่อมาให้เธอรับงานเป็นแฟนเช่า เพราะเธอมีคุณสมบัติพร้อมทุกประการตามที่ลูกค้าต้องการ
ดารินก้าวเข้ามาในห้องกว้างใหญ่ภายในที่ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรู ทุกการจัดวางลงตัวดูมีคลาส หญิงสาวกวาดสายตาไปรอบๆห้องก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ ร่างสูงสง่าของชายคนหนึ่งซึ่งเธอเดาว่าน่าจะเป็นเจ้าของห้อง
ใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตร ในชุดสูทเกาหลีดูมีสไตล์กำลังจ้องมองมายังผู้มาใหม่ราวกับรออยู่ก่อนแล้ว เขาก้าวยาวๆเข้ามาหาหญิงสาวที่ยืนนิ่งเป็นหุ่น กวาดสายตาสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าจากนั้นไล่มาที่ดวงหน้างามราวกับกำลังสำรวจสิ้นค้า ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ
จะว่าไปแล้วหน้าตาระดับเขาไม่น่าจะหาแฟนยากถึงขนาดต้องยอมควักเงินจำนวนมากเพื่อเช่าแฟนหลอกๆ นอกเสียจากว่าเขาไม่ใช่ชายแท้ หรือชายที่ชอบผู้หญิง ดารินคิดพลางนึกเสียดายในความหล่อเหลา โลกนี้เป็นอะไรกันไปหมด ผู้ชายส่วนใหญ่ถึงได้หันมากินกันเอง หรือชะนี
อย่างเธอยังไม่สวยพอ
“พร้อมหรือยัง?”
“คะ?”
“พร้อมที่จะทำหน้าที่หรือยัง?”
เขาถามย้ำเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทำหน้างงเหมือนไม่เข้าใจ
“ค่ะ ดิฉันพร้อมแล้ว”
“ดี”
เอ่ยพร้อมยื่นแฟ้มเอกสารมาตรงหน้าเธอ
“ผมให้เวลาคุณยี่สิบนาที ทำความรู้จักกับผมในเอกสารนี้ทั้งหมด ก่อนที่เราจะไปพบครอบครัว”
“แล้ว ประวัติฉันละคะ?”
ดารินเอ่ยถามเพราะเธอไม่แน่ใจว่าต้องแนะนำตัวก่อนหรือเปล่า
“ไม่ต้อง ผมรู้หมดแล้ว”
ดารินพยักหน้าเข้าใจ เขาคงทราบประวัติเธอคร่าวๆจากวาโยเพื่อนชาย ซึ่งเธอกำชับเพื่อนก่อนจะรับงานว่าห้ามแพร่ประวัติส่วนตัวและรูปภาพของเธอลงบนอินเตอร์เน็ตเหมือนแฟนเช่ารายอื่นเพราะเธอไม่ต้องการให้ถูกค้นพบจากลูกค้า เธอจะรับงานก็ต่อเมื่อเธอเป็นคนเลือก
ลูกค้าเองเท่านั้น
“ชื่อดาริน ชื่อเล่นดา มีพี่น้องสามคน เธอเป็นคนโต ปัจจุบันอายุ ยี่สิบเก้า ไม่สิ วันพรุ่งนี้จะครบยี่สิบเก้าบริบูรณ์”
เขาบอกประวัติเธอแป๊ะราวกับถือกระดาษอ่าน
“ค่ะ คุณจำเก่งดีนะคะ”
“จะเล่นบทแฟนทั้งที ก็ต้องทำการบ้านหน่อยไหม”เอ่ยพลางยักไหล่กวนๆ
ดารินเลิกใส่ใจรับแฟ้มมาเปิดอ่าน ซึ่งด้านในเป็นประวัติคร่าวๆที่เธอควรรู้ในฐานะแฟน หญิงสาวไล่สายตาดูทุกตัวอักษรอย่างตั้งใจ เรื่องการจำ เป็นสิ่งที่เธอถนัดอยู่แล้วเพราะฉะนั้นไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร เพียงไม่ถึงสิบนาทีหญิงสาวเงยหน้าจากเอกสารมองหน้าชายหนุ่มด้วยความทึ่ง
“คุณเรียนจบโทจากอังกฤษ ปัจจุบันอายุยี่สิบห้า?”
“ทำไม?”
“คุณอายุน้อยกว่าฉันตั้งสี่ปีเลยนะ”
“แล้วไง?”
“ครอบครัวคุณจะเชื่อได้ยังไงว่าเราคบกัน ทำไมคุณไม่เลือกผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าหรือไม่ก็รุ่นเดียวกับคุณ?”
“นั่นไม่ใช่คำถามที่ผมจำเป็นต้องตอบ อ่านจบแล้วใช่ไหม? งั้นไปกันได้แล้ว”
พูดจบก็คว้าแฟ้มเอกสารจากมือเธอเหวี่ยงลงไปบนโต๊ะข้างๆ อย่างไม่ใส่ใจ
ชลทิศ คว้าเอวบางแนบกายออกแรงให้เธอเดินตาม ดารินขัดขืนเพราะเธอไม่ทันตั้งตัว
“มีปัญหาอะไร? ในสัญญาบอกว่าแตะเนื้อต้องตัวได้ กอดได้ หรือหอมแก้มได้นี่?”ขมวดคิ้วถาม
“นั่นหมายถึงการแสดงเมื่ออยู่ต่อหน้าครอบครัวคุณ”
“จะตอนไหนก็เหมือนกันแหละ ผมจ่ายคุณนับตั้งแต่ก้าวแรกที่คุณเดินเข้ามาในนี้ ไม่ใช่จ่ายแค่ตอนไปพบครอบครัวเสียหน่อย”
คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวมิอาจเถียงได้ จำใจเดินตามอย่างไม่เกี่ยงงอน ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยให้ความแนบชิดกับผู้ชายที่ไหนมาก่อน นี่ถ้าไม่ใช่ชายเทียมเธอจะไม่ยอมเปลืองตัวเด็ดขาด