ฟางซินส่ายหน้า “ขออภัยด้วย น้องชายข้า ยังไม่รู้ความ”
“พี่ใหญ่ ท่านไปไหนมา ทำไมไม่ยอมให้ข้าไปด้วย” หลังพูดจบ ฟางหรงก็ชะงัก เขาลดฝีเท้าลง ในห้องโถงกลาง มิได้มีแค่ฟางซินเท่านั้น
สตรีแปลกหน้าแม้จะมีร่องรอยเปรอะเปื้อน แต่ร่องรอยเหล่านั้นก็ไม่อาจกลบความงดงามได้ ดวงหน้าสวยซึ้งนั่นสะกดสายตาเพียงสบตาครั้งแรก เรือนผมสีดำยาวถึงบั้นเอว กลิ่นกายที่ระเหยออกมานั่นด้วย ช่างชวนให้หลงใหลหัวปักหัวปำ
“ท่านพี่ ท่านพาสตรีมาจากที่ใดรึ”
“หุบปาก” ฟางซินกัดฟันพูด “นางไม่ใช่สตรีที่เจ้าจะล้อเล่นได้”
“บอกข้ามาสิ นางเป็นใคร” ฟางหรงกระซิบถามซ้ำ
“สตรีสกุลเจียว” ฟางซินกระซิบบอก
ฟางหรงผงะ “ไหนไทเฮาจะให้เราออกเดินทางพรุ่งนี้ไง”
“ไม่ทันแล้ว นางมีภัย ข้าเลยออกไปช่วยมาก่อน”
“เพราะเหตุใด”
“ในตำหนักซินหัว น่าจะมีคนของสกุลเฉินแทรกซึมอยู่”
“คุณหนูใหญ่ ขนมเปี้ยะดอกเหมยข้าเพิ่งสุก ท่านลองชิมดูสิ” เจินเอ๋อยกถาดใบใหญ่ เดินห
