ตราบาปนางบำเรอ

EP 6/6 นางร้ายนิลอร

ครูสาวตัวชาดิกเมื่อได้ยินเสียงของพ่อเทพบุตรของตัวเอง ตอนนี้ความอายวิ่งพล่านไปทั่วร่างของเธอแล้ว เขาคงไม่เห็นใช่ไหมว่าเธอยืนดมเสื้อของเขาอยู่ โอ...ไม่นะ! น่าขายหน้าที่สุด!

“ฉะ...ฉัน! ฉัน...โอ้พระเจ้า! คุ...คุณ คุณช่วยเก็บเจ้านั่นก่อนได้ไหม!”

แก้มสาวขึ้นสีแดงจัดลามไปทั่วลำคอ เขาช่างหน้าด้านยืนสอบสวนเธอตั้งโดยที่ไม่สวมอะไรเลยสักชิ้น แล้วนั่น! นั่นน่ะ! ไอ้เจ้านั่น!? ให้ตายเถอะ! ฉันยังเวอร์จิ้นนะพ่อคุณ!

ชาร์ลส์เบะปากเล็กน้อย ก้มมองสิ่งที่เจ้าหล่อนทำหน้าสะอิดสะเอียนใส่ ก่อนจะหันหลังให้กัน หล่อนแน่ใจหรือว่าเจ้าสิ่งนี้มันน่ารังเกียจ หล่อนยังไม่ได้สัมผัสความน่ารักของมันเลย

เพียงแค่คิดว่าความแข็งแกร่งแห่งชาย ถูกโอบรัดด้วยความนุ่มแน่นของสาวเจ้า ฉับพลันความร้อนผ่าวก็แล่นพล่านไปทั่วสรรพางค์ เขาร้อนขึ้นมาเพียงแค่เห็นท่าทีไม่ประสา ที่เจ้าหล่อนรีบเอามือปิดตาแล้วหันหลังให้กัน

“แน่ใจหรือว่าไม่อยากทำความรู้จักกับมัน ฉันว่าเธอคงเคยรู้จักมันแล้ว อย่าทำเป็นไร้เดียงสาไปหน่อยเลย ไหนๆ เธอก็เข้ามาถึงในนี้แล้วนี่ ฉันว่าเรามาจัดการอะไรๆ ให้มันเสร็จๆ ไปจะดีกว่า”

ชาร์ลส์ไม่รอให้หญิงสาวปฏิเสธ เขาทิ้งผ้าเช็ดตัวแล้วตรงเข้าไปสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง หล่อนสะดุ้งอย่างแรงแต่เขาก็ไม่สน นาทีนี้เขาอยากทำอย่างอื่นมากกว่าปลอบประโลมให้หล่อนหายตกใจ

“นี่! ปะ...ปล่อยฉันนะ คุณจะทำอะไร!?” เธอร้องเสียงหลงเมื่อถูกพ่อเทพบุตรที่กลายร่างเป็นซาตาน ลวนลามกันอย่างหน้าด้านที่สุด เขายังไม่ได้สวมอะไรเลยนอกจากชุดวันเกิด!

“ไม่เอาน่าที่รัก เธอคลั่งฉันจนขนาดมายืนดมเสื้อฉันถึงในห้องนอน มันฟังไม่ขึ้นหรอกหากเธอจะปฏิเสธว่าไม่อยากขึ้นเตียงกับฉัน ฉันไม่ปฏิเสธคนสวยอย่างเธอหรอกน่า” ไม่พูดเปล่าแต่จับร่างของหญิงสาวให้หันมาเผชิญหน้า ใบหน้าหล่อนคุ้นตาเขา วงหน้าเนียนกริบ จมูกโด่งรั้น คางมนได้รูปรับกับริมฝีปากอิ่มเต็มตึงอย่างพอดิบพอดี

“โอ...พระเจ้า! เธอสวยเหลือเกิน”

ชาร์ลส์ครางกระเส่าราวละเมอ นิ้วเรียวยาวไล้ไปตามแนวคางได้รูปของสตรีที่อยู่ในอ้อมแขนอย่างหลงใหล นี่เขาหลงใหลหล่อนแล้วหรือ? ไม่หรอก ใจเขายังคงภักดีต่อสตรีที่ชื่อนิลอร อาจเป็นเพราะสถานการณ์กระมังที่ทำให้เขาไม่อาจยุติการกระทำอันไร้เหตุผลนี้

“ไม่...มะ..ไม่ ได้โปรดอย่าทำแบบนี้ ฉะ...ฉันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ!”

อรุณฉัตรหวาดหวั่นเมื่อเห็นนัยน์ตาสีเทาเซ็กซี่สุดร้อนแรง เธออาจจะยอมมอบกายให้เขาในนาทีนี้เลยก็ได้ หากจ้องตาเขานานกว่านี้ และมันจะต้องไม่เกิดขึ้น เธอยังไม่พร้อมกับเรื่องบ้าๆ นี่หรอก เธอเพิ่งเรียนจบ เธอยังเด็กเกินไป และเจ้าสิ่งที่กำลังดันหน้าท้องของเธออยู่ในขณะนี้ เจ้าของจะรู้บ้างไหมว่าเธอกำลังเกรงกลัวมันสุดชีวิต กายแกร่งอันร้อนผะผ่าวเต้นตุบๆ ให้เธอรู้สึกผวาทุกคราที่หายใจเข้าออก ได้โปรดเถอะชาร์ลส์ ได้โปรดเอามันไปให้ไกลๆ จากเธอ ก่อนที่เธอจะยอมพ่ายแพ้ให้กับมัน

“ไม่...เธอนั่นแหละที่รัก หยุดพูดเสียที”

อรุณฉัตรตัวแข็งทื่อ เมื่อถูกพ่อเทพบุตรสุดหล่อปล้นจูบแรกไปอย่างหน้าด้านๆ เธอกำลังจูบกลับเขาอย่างแน่นอน แต่มันเรื่องอะไรที่เขาต้องมาจูบเธอด้วยล่ะ เธอจะเก็บไว้ให้ว่าที่สามีนะ!

“อื้อ...ปะ ปล่อย ปล่อยฉันนะ! ปล่อยสิ!”

ตุ้บ!

สองร่างล้มหงายบนเตียงที่มีฟูกหนารองรับ ปมเสื้อคลุมของหล่อนถูกเขากระตุกออกในเวลาต่อมา สองมือหนาปัดป่ายไปทั่วเรือนร่างงามอย่างหื่นกระหาย

“ยะ...อย่า! คุณชาร์ลส์ ได้โปรด...ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น! ฉันไม่ใช่!”

อรุณฉัตรกลั้นใจร้องออกไป ก่อนที่ชุดนอนของตัวเองจะถูกดึงออกจากร่าง เวลาที่อยู่ใต้ร่างของชาร์ลส์ เธอไม่สามารถควบคุมร่างกายได้เลย มันอ่อนเปลี้ยเพลียแรงไปหมด แต่ถ้าเธอไม่ฮึดสู้ เธอก็จะไม่เหลือความภาคภูมิใจใดๆ ไว้ให้ตัวเองอีกต่อไป

“โธ่เว้ย! ทำไม?” ชาร์ลส์ผละออกจากร่างอันละลานตาของหญิงสาว เขาไม่นิยมการบังคับขืนใจ และสิ่งที่เจ้าหล่อนเป็นอยู่ มันสื่อว่าเขากำลังทำเช่นนั้น

อรุณฉัตรรีบลุกขึ้นและผูกเชือกเสื้อคลุมด้วยความรวดเร็ว ดวงตาทั้งสองข้างมีหยาดน้ำใสมาขังคลอ เธออยากจะร้องไห้ให้กับความใจง่ายของตัวเอง

“ป้ามาเรียให้ฉันมาเรียกคุณไปกินข้าวค่ะ และฉันควรจะบอกคุณตั้งแต่แรกแล้ว ขอโทษนะคะ” อรุณฉัตรก้มหน้างุดขณะเอ่ยคำขอโทษ เธอหันหลังเดินตรงไปที่ประตูทันทีที่พูดจบ ไม่อยากให้เขาเห็นหยดน้ำตา

“เดี๋ยวก่อน! รอฉันก่อน เดี๋ยวไปพร้อมกัน และอย่าคิดขัดคำสั่งฉันล่ะ”

ชาร์ลส์สั่งเสียงเข้มขณะควานหาเสื้อผ้ามาสวม เขาแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยภายในไม่กี่นาที ด้วยชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงผ้านิ่มขายาว ก่อนที่ทั้งคู่จะออกจากบ้านพักของชาร์ลส์ เพื่อไปรับประทานอาหารที่ห้องครัว