ตราบาปนางบำเรอ

บทที่ 4/3 บ้านใหม่กับยัยปีศาจ

“ไม่เอาน่าที่รัก แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ ยังไม่เจอของจริงเลย หึๆๆ”

หนุ่มใหญ่ยั่วเย้า ขณะกอดรัดร่างที่เขารั้งไว้ไม่ให้ออกนอกประตู เขาจับหล่อนให้หันมาสบสายตา ฝ่ามือหนาข้างหนึ่งเกลี่ยช่อผมที่หลุดลุ่ยออกจากเปียเด็กน้อยของหล่อน ก่อนจะก้มลงไปสูดดมพวงแก้มสีนวลตาที่อุ่นร้อนเต็มกำลังเพราะเลือดลมสูบฉีดเร็วแรง

นิลอรใจเต้นระส่ำเมื่อหนุ่มใหญ่ที่เธอชอบเรียกว่าตาแก่ ทำให้เธอปั่นป่วนได้ในเวลาไม่กี่นาที ผิวกายเธอเห่อร้อน หัวใจเต้นแรง เส้นขนอ่อนทั่วร่างลุกเกรียวไปหมด และเพียงแค่ริมฝีปากเขาแตะบนแก้มของเธอเบาๆ เพื่อสูดดมกลิ่นหอม เธอก็รู้ในนาทีนั้นเองว่าพร้อมจะตามเขาไปในทุกๆ ที่ที่เขานำพา

“แองจี้...ชอบให้ฉันหอมแก้มหรือเปล่า”

แองจี้หน่อยพยักหน้าแล้วก้มหน้างุด เขาถามเธอแบบธรรมดาแต่เสียงติดกระเส่าเซ็กซี่ ที่สำคัญกว่านั้น ฝ่ามือร้อนผ่าวได้สอดเข้าไปในเสื้อยืดลายการ์ตูนของเธอแล้ว

“โอ...ไม่นะ...ฉันกำลังจะตาย...”

นิลอรครางฮือไม่เป็นภาษา เมื่อยอดทรวงที่บวมเป่งร้อนระอุ บัดนี้ส่วนปลายยอดได้หดแข็งเพราะสัมผัสรัญจวนที่ได้รับ โจนาธานครอบครองริมฝีปากอิ่มสวยอย่างเรียกร้อง ปลายลิ้นร้อนชื้นเกี่ยวกระหวัดดูดดึงกันอย่างหิวกระหาย เสี้ยวนาทีผ่านไปเสื้อยืดลายการ์ตูนก็ไปกองอยู่บนพื้น ตามมาด้วยเชิ้ตสีขาวและกางเกงสองตัวที่มีขนาดแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

หนุ่มใหญ่แทบจะกระแทกร่างสาวน้อยเข้ากับผนัง เพราะหล่อนไม่ได้ยำเกรงต่อความต้องการอันมากล้นของเขาแม้แต่น้อย กลับกันหล่อนเร่าร้อนและเรียกร้องยิ่งกว่าเขาเสียอีก

“แอง...จี้ เธอสวย สวยเหลือเกิน”

บุรุษผู้มีใบหน้าขาวผ่องราวอิสตรี บัดนี้ใบหน้าเริ่มก่ำแดงด้วยแรงพิศวาส ปลายนิ้วแข็งแรงเกี่ยวตะขอเสื้อชั้นในแม่แองจี้น้อยให้หลุดออก ก่อนจะก้มลงไปดูดชิมเม็ดยอดสีน้ำผึ้งอ่อนจางเช่นเดียวกับผิวเนื้อเจ้าหล่อน รสชาติของยอดปทุมช่างวิเศษยิ่งนัก มันละมุนลิ้นเหลือจะกล่าว เขาดูดชิมยอดทรวงข้างซ้ายพลางใช้มือข้างขวานวดเฟ้นทรวงอวบอีกข้างไปพร้อมๆ กัน เพื่อกระตุ้นอารมณ์หวามไหวในเรือนกายอรชรให้ออกมามากที่สุด

หญิงสาวผู้ถูกดันจนชิดกับผนังห้อง ส่งเสียงครางกระเส่า ใบหน้างามร้อนผ่าวรุนแรง เรือนร่างที่ถูกตรึงไว้บิดส่ายไปมาเพื่อผ่อนคลายความทรมาน ใจกลางกายสาวซ่านเสียวถึงขีดสุด จนอยากให้เขาทำอะไรก็ได้ให้ร่างนี้เสร็จสมโดยไว ก่อนที่เธอจะกลายเป็นแม่เสือร้ายขย้ำเขาให้สิ้นเรี่ยวแรง

สองมือของคุณแม่ลูกสอง ชอนไชเรือนผมสีราตรีกาลที่หมาดชื้นด้วยเม็ดเหงื่อ เธอแอ่นอกรับเรียวปากเขาที่กำลังครอบครองยอดทรวงอยู่อย่างน่าละอาย และแม้ว่าสองขาจะสั่นไหวแต่ก็ยังฝืนทรงกายเพื่อรับความหฤหรรษ์ที่สามีทางพฤตินัยบรรเลงให้ก่อเกิด

“คุณ...คิงส์ ฉัน...โอ...ช่วยด้วย...ช่วย...”

เสียงวิงวอนถูกดูดกลืนเข้าสู่โพรงปากของหนุ่มใหญ่ ลิ้นสากหนาเกาะเกี่ยวลิ้นอ่อนบางอย่างเร่งเร้าเรียกร้องและรุนแรง จนเกือบจะแตะความเจ็บปวดเพราะแรงกระตุ้นอันดิบเถื่อนที่กำลังลุกโชน

“โอ๊ะ...พะ..พอ...เจ็บ!”

เธอหายใจหอบถี่เมื่อสามีวัยเลยหนุ่มจูบซับเกินคำว่าเร่าร้อน ริมฝีปากบวมเจ่อไปหมดแล้ว และในวินาทีที่เขาถอนจูบ ปลายนิ้วแข็งแรงจากมือข้างหนึ่งก็ทะลวงเข้าสู่ส่วนลึกลับน่าค้นหาของเธอในทันที

โจนาธานกอดรัดร่างอรชรที่สะดุ้งน้อยๆ สองแขนเรียวโอบรอบคอเขา ริมฝีปากที่บวมเจ่อของหล่อนขบเม้มเข้าหากันเพื่อกลั้นเสียงแห่งความเจ็บปวดที่ปะปนความรัญจวนใจ เขาขยับนิ้วเรียวเข้าสู่คูหารักช้าๆ เพื่อลดทอนความเจ็บปวดให้แม่นางฟ้าคนสวย แต่กระนั้นนัยน์ตาสีนิลที่กำลังปรือมองเขาอยู่ในขณะนี้ ก็จ้องมองมาราวกับว่าเขาคือนักฆ่าผู้เลือดเย็น

“เจ็บหรือแองจี้” เขาถามด้วยห่วงใย และพยายามถอดถอนนิ้วร้ายออกจากช่องทางเสน่หา หล่อนพยักหน้าว่าเจ็บปวดจริงๆ แต่พอเขาจะดึงนิ้วแกร่งออกมา หล่อนกลับหนีบมันไว้ด้วยต้นขาเนียนๆ แล้วยิ้มอย่างอายๆ ก่อนจะก้มหน้าซุกกับแผ่นอกไม่ให้เขาได้มีโอกาสเห็นพวงแก้มสุกปลั่งคู่นั้น

“ขี้โกงนี่นาคนสวย อย่างนี้ต้องโดนจัดชุดใหญ่ซะแล้ว หึๆๆ”

แล้วนิลอรก็หวีดร้องเล็กน้อยเมื่อเขาถอดนิ้วร้ายที่ขยับสอดแทรกอยู่กลางกายส่วนล่างออก ก่อนจะตวัดแขนอุ้มร่างเปลือยของเธอพาเดินเข้าสู่ห้องน้ำ

“นี่คุณ...”

“จุ๊ๆ อย่าสงสัยเลยน่าที่รัก ฉันแค่อยากรำลึกความหลังเท่านั้นเอง”

หนุ่มใหญ่ยิ้มร้ายขณะเคลื่อนกายสู่ห้องน้ำที่ค่อนข้างคับแคบ แต่มันคงไม่เป็นปัญหา เพราะถึงมันจะแคบแน่ไหน ทั้งเขาและหล่อนก็ได้ใช้ท่อนขาแข็งแกร่งเพียงคู่เดียวเพื่อหยัดยืนอยู่ดี

แล้วประตูห้องน้ำก็ปิดสนิทลง โดยที่คนที่อยู่ข้างในไม่ได้กำลังอาบน้ำหรือทำกิจวัตรอื่นใดที่สมควรทำในห้องอันร้อนอบอ้าวนั่นเลย ดีไม่ดีคู่สามีภรรยาต่างวัยอาจกำลังตั้งอกตั้งใจอย่างแรงกล้า เพื่อจะเพิ่มอุณหภูมิในห้องน้ำให้ร้อนยิ่งกว่าเก่าหลายเท่าตัว