ตอนที่ 3 น้ำกะทิและสับปะรด 2
1238 Words
?กอหญ้า? : ก๊อก ก๊อก กอหญ้ามีคำถามค่า
?จันทร์เจ้า : ว่าจะใด๋ค๊า
?Fong? : แอบเห็นคนเดินชมวิวกับหนุ่ม กิ๊สสสสส
MaRinn ?? : หนุ่มไหน กอหญ้ามีหนุ่ม?
?จันทร์เจ้า : ใครเดินอะไรยังไง!
?กอหญ้า? : ฉันบอกผู้ชายว่าชอบดื่มพินา โคลาดา เพราะชอบกลิ่นกะทิกับสับปะรด แล้วเขาหาว่าอ่อย มันอ่อยยังไงวะ
?จันทร์เจ้า : … แก เดี๋ยวฉันคอลไปนะ
?Fong? : เอามือทาบอก
MaRinn ?? : ฝากด้วยนะจันทร์เจ้า ฝากให้ความรู้นางที
?กอหญ้า? : อะไรของพวกแกเนี่ย!
จันทร์เจ้าโทร. หาเพื่อนผู้ไม่เคยจะรู้อะไรเลยหลังจากนั้นไม่ถึงนาที ทว่าเสียงดังฉะฉานสไตล์ไกด์สาวคนเก่งวันนี้กลับดังแค่เพียงกระซิบ ราวกับมีใครกำลังนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ
คนรอคำตอบตั้งใจจะถามสวนว่าไม่สบายหรือเปล่า แต่ประโยคเด็ดที่ได้ยินจากปลายสายทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ใบหน้าซับสีแดงระเรื่อแทบจะในทันที
“น้ำกะทินั่นหมายถึง…&@# ส่วนน้ำสับปะรดน่ะ เขาว่ากันว่ากินแล้วน้ำกะทิมันจะหวาน ซึ่งอันนี้ฉันก็แค่เคยอ่านมา ไม่ได้รู้หรอกนะว่ามันจริงหรือไม่จริง ยังไงแกลองไปกูเกิลดูก็แล้วกันนะ”
“พินา โคลาดาของฉัน…”
กอหญ้ายิ้มค้าง จากนี้คงต้องเปลี่ยนเครื่องดื่มที่ชอบหรือไม่ก็เลิกดื่มแอลกอฮอล์ไปเลยน่าจะดีที่สุด
“แกไม่ต้องคิดมากนะ เขาคงพอจะรู้แล้วแหละว่าแกอินโนเซนต์ ยังไงจะไปไหนกับใครก็ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“จริงสิ พรุ่งนี้ฉันอยากไปเที่ยวตามเกาะ เห็นในโบชัวร์บอกว่ามีพวกวันเดย์ทริป แกมีเจ้าไหนแนะนำหรือเปล่า”
“นี่แกไม่ดูพยากรณ์อากาศอีกแล้วนะ พรุ่งนี้อะฝนตกแน่ ๆ ฉันว่าแกควรจะหาแท็กซี่ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์เปลือกหอยภูเก็ตนะ เผื่อจะได้ไอเดียกลับไปปั่นงานบ้าง”
จันทร์เจ้าบอกว่าอากาศช่วงนี้เอาแน่ไม่ได้ ในแอปพลิเคชันบอกว่าฝนปรอย แต่ถึงเวลาอาจจะมาแบบฟ้ารั่ว คนที่แพ้อากาศง่ายอย่างกอหญ้าจึงควรระวังตัวให้ดี
หลังจากคุยอะไรไม่เป็นสาระอีกสองสามประโยค จันทร์เจ้าก็วางสาย โดยไม่ลืมขอโทษที่มีเรื่องด่วนจนต้องทิ้งกอหญ้าให้อยู่คนเดียวตลอดทั้งวัน ด้านสาวสวยนักออกแบบเครื่องประดับก็บอกว่าไม่เป็นไร เพราะเธอเองก็ถูกเจ้านายเร่งเรื่องงานมาเหมือนกัน
หลังจากจัดการอาหารที่สั่งรูมเซอร์วิสจนเกลี้ยงจาน กอหญ้าก็ทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง แต่พลิกซ้ายพลิกขวายังไงก็นอนไม่หลับ เธอจึงเปิดแล็ปท็อปและค้นหาแรงบันดาลใจไปตามเรื่อง จนกระทั่งนึกถึงเรื่องที่จันทร์เจ้าบอกให้กูเกิลดู เธอก็รัวนิ้วลงบนแป้นพิมพ์และคลิกเข้าเว็บไซต์ Hello คุณหมอ ทันที
‘การรับประทานอาหารในชีวิตประจำวันของคนเรามีอิทธิพลต่อร่างกายและน้ำอสุจิ ดังนั้นการรับประทานสับปะรดจึงอาจกล่าวได้ว่ามีส่วนทำให้น้ำอสุจิ มีรสชาติหวานได้จริง…’
กอหญ้าควรเปลี่ยนชื่อไปเป็น ‘กินหญ้า’ จริง ๆ
หนุ่มลูกเสี้ยวฝรั่งเศสตื่นนอนตั้งแต่เช้าเพราะเริ่มจะปรับเวลาได้แล้ว แต่พอตั้งใจว่าจะออกไปวิ่งริมหาด โปรยเสน่ห์ใส่สาว ๆ แผนกลับต้องพังลงไม่เป็นท่า เพราะท้องฟ้าที่มืดครึ้มมาแต่ไกล
หลังจากออกกำลังอยู่เกือบชั่วโมง พายุก็พ่นลมหายใจยาวและขยับตัวลงจากลู่วิ่งของฟิตเนสในโรงแรม เหงื่อเม็ดโตท่วมแผ่นอกกว้างและที่เสื้อยืดเปียกโชกทำให้เขาต้องเปลือยท่อนบนเพื่อตัดรำคาญ เผยมัดกล้ามสวยที่ได้จากการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ทุกอย่างคงจะน่าสนใจมากกว่านี้ถ้าในฟิตเนสมีสาวสวยให้ยักคิ้วหลิ่วตาให้สักหน่อย แต่ในเมื่อมีแต่ผู้หญิงรุ่นแม่ปั่นจักรยานยิ้มหวานให้กันอยู่ คนชอบโชว์จึงจำต้องสวมเสื้อกลับไปดังเดิม
มาประเทศไทยได้เกือบห้าวันแล้ว ยังไม่ได้ออกกำลังกายตรงนั้นหนัก ๆ สักครั้ง สาวสวยถูกใจก็ยังพอมีให้เห็นผ่านตาอยู่บ้าง หลังจากเกิดเรื่องน้องมินนี่เมื่อวานก็ยังมีสาวสวยผมบลอนด์แอบส่งยิ้มให้กันอยู่เลย
แต่เอาเข้าจริง ๆ พายุกลับถึงนึกแต่น้องกอหญ้า ยิ่งตอนเธอก้มหน้าก้มตาไม่เถียงต่อตอนที่ถูกถามว่าตั้งใจอ่อยหรือแกล้งกันเล่น เขายิ่งอยากจะหยิกแก้มนุ่ม ๆ นั่นให้หายมันเขี้ยว ไม่ว่าเขาจะทำยังไงก็สลัดดวงหน้าที่แดงก่ำเพราะความอายให้หลุดออกจากหัวไม่ได้สักที
กระทั่งในจังหวะบดจูบลงบนริมฝีปากนุ่มนิ่มของสาวสวยตาน้ำข้าว ดวงตากลมโตสีดำสนิทของกอหญ้าก็ปรากฏซ้อนทับพอลลีน หรือพอลล่านะ? ทำให้เขาหมดอารมณ์ที่จะสานต่อ ต้องขอตัวจากเธอโดยอ้างว่าทีธุระด่วนที่จะต้องทำ
เพราะน้องกอหญ้าคนเดียว…
เขารีบอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้าไปรับประทานมื้อเที่ยงที่ห้องอาหาร พอเห็นว่ากอหญ้ายืนยิ้มให้พนักงานโรงแรม หัวใจก็กระตุกวาบ ทราบดีแล้วว่าถ้าไม่ได้จัดการกับอาหารมังสวิรัติจานนี้ เขาคงไม่พบความสงบสุขทางใจง่าย ๆ แน่
พายุประเมินสถานการณ์ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี เขาไม่ได้โง่ถึงขั้นไม่รู้ว่าเธอพยายามอยู่ห่าง ๆ กันตั้งแต่เมื่อวาน ถ้าเรื่องเมาง่ายและไม่ได้ตั้งใจอ่อยนั้นเป็นเรื่องจริง ก็แปลว่าทั้งสองวันที่ผ่านมา เขาคงจะรุกหนักมากเกินไปสักหน่อย
จูบกับบีบก้น…
แค่นิดหน่อยนั่นแหละเพราะปกติทำมากกว่านั้นเยอะ
พายุแอบฟังบทสนทนาของกอหญ้าและพนักงานโรงแรม รอยยิ้มสดใสทำให้สาวสวยดูอ่อนกว่าวัยอีกหลายปี เธอบอกว่าอยากจะไปพิพิธภัณฑ์เปลือกหอยและเขาไม่ได้รอช้า รีบเช่ารถขับตามหลังจากนั้นไม่นานนัก
ถ้าเร็วเกินไป เดี๋ยวจะดูไม่บังเอิญ…
ทว่าความอยากชิดใกล้ทำให้เขาไปถึงพิพิธภัณฑ์ก่อนเธอเพียงแค่ชั่วอึดใจ รถแท็กซี่ของกอหญ้าจอดทีหลังด้วยซ้ำ พายุไม่รู้จะทำอย่างไร จึงได้แต่ก้าวยาว ๆ ตรงไปยังบริเวณจำหน่ายบัตรเข้าชม เตรียมหยิบกระเป๋าตังค์ แสร้งทำเป็นยืนรั้งรอคนที่กำลังเดินเข้ามาใกล้
“พี่พายุ…” เสียงหวานทักคนที่ยืนหันหลังอยู่อย่างไม่มั่นใจนัก ทว่าดวงตากลมโตของเธอก็เบิกกว้างทันทีที่เห็นใบหน้าหล่อกร้าวใจหันมายิ้มกว้างให้กัน
“กอหญ้าคิดถึงพี่จนต้องตามมาถึงที่นี่เลยเหรอครับ”
“เปล่านะคะ!”
“เปลี่ยนเป็นขอตั๋วสองใบนะครับ เดี๋ยวผมจ่ายให้น้องเขาเอง” พายุยิ้มกริ่มพร้อมกับหันไปบอกพนักงานจำหน่ายตั๋ว ขอเปลี่ยนจากหนึ่งเป็นสองใบ และพอได้ทุกอย่างที่ต้องการแล้ว มือหนาก็คว้ามือบางตรงเข้าตัวพิพิธภัณฑ์ทันที
- Writer
