“เรื่องพี่พินา โคลาดานั่นแหละ คือฉันเกือบจะ…”
“อะไรยังไง! เล่ามาโดยสังเขป ไม่ต้องเรียงความสิบห้าบรรทัด!” จันทร์เจ้าลากเพื่อนไปนั่งที่ปลายเตียงก่อนทำการสอบสัมภาษณ์ ร้อยวันพันปีกอหญ้าไม่เคยมีโมเมนต์เขินอาย เป็นไปได้ว่าผู้ชายคนที่เพื่อนเพิ่งเจอมาน่าจะตรงสเปกของเธอมาก
“พี่เขารุกหนักมากเลย แล้วฉันก็เกือบจะใจอ่อนแล้ว ถ้าไม่ได้เห็น…” กอหญ้ากลืนน้ำลายให้กับความขาวอมชมพู ใบหน้าซับสีแดงระเรื่อทำให้เพื่อนสนิทอย่างจันทร์เจ้าสนใจหนักยิ่งกว่าเดิม
“เห็นอาร้าย แกเห็นอาไร้!!!!”
“นี่แกคิดอะไรอยู่! ฉันหมายถึงสายตาของพี่เขาต่างหาก คืออารมณ์เขาคงอยากได้เฉย ๆ ไม่คิดผูกพัน ฉันทำอะไรแบบนั้นไม่เป็นหรอกนะแก”
“ก็ไม่แน่นะ ถ้าพี่เขาสูงสักร้อยแปดสิบห้า ซิกซ์แพกสายลีนมีวีไลน์ชัดๆ พูดเพราะยิ้มเก่ง หล่อลูกครึ่งตรงสเปกผู้ชายในฝันของนางสาวกรดา อารมณ์มันอาจจะชนะเหตุผลขึ้นมาก็ได้” จันทร์เจ้าจีบปากจีบคอพูด ทั้ง ๆ ที่ในใจ
