ตอนที่ 7
1031 Words
EP.07 ตรวนล้อมรัก
“แต่แม่ไม่ต้องกังวลนะ เรื่องท้องไม่มีแน่ เพราะตังค์กินยาทัน”
“กินทันแล้วมันจะเป็นแบบนี้เหรอตังค์ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ตังค์ต้องบอกเขานะ ว่าตังค์ท้อง”
“ตังค์... ตังค์ไม่รู้จ้ะแม่ว่าเขาเป็นใคร”
หล่อนไม่อาจประสานสายตากับแม่ได้อีก เพราะนั้นคือแรงบีบคั้นอย่างอ่อนโยนที่ท้ายสุดแล้วหล่อนจะทำตามทุกอย่างที่แม่บอก รวมทั้งพูดความจริงออกไป ความจริงที่ควรเป็นความลับ
“แม่บอกตังค์ตลอดไม่ใช่เหรอ ลูกสาวของแม่ แม้จะเป็นคนขวานผ่าซากไปสักหน่อย แต่ตังค์ของแม่โกหกไม่เป็นนะ”
นับตังค์กัดริมฝีปากกลั้นสะอื้น เมื่อแม่รู้จักหล่อนดีกว่าตัวเองเสียอีก น้ำเสียงปรานีกับฝ่ามือที่ลูบใบหน้ายิ่งทำให้หล่อนสั่นสะอื้น ทั้งที่พยายามกลั้นเอาไว้
“บอกแม่นะตังค์ อย่างน้อยจะได้ช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงต่อไป ถ้าเขาไม่โอเคกับตังค์ ตังค์ก็ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรเลย ลูกคนเดียวหลานคนเดียวแม่เลี้ยงได้ แต่แม่แค่อยากรู้ว่าเขาจะรับผิดชอบไหม ถ้าเขารู้ว่าตังค์ท้อง”
“ตังค์บอกไม่ได้จริงๆ จ้ะแม่ เขาไม่ผิด เราต่างคนต่างเมากันทั้งคู่ ตังค์ไม่อยากให้เขามารับผิดชอบอะไรตังค์ ถ้าตังค์ท้อง ตังค์ก็จะเลี้ยงเอง ตังค์จะไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ตังค์ก็อยากให้เขามีชีวิตของเขาไป ตังค์ก็มีชีวิตของตังค์ แม่ก็รู้ว่าตังค์ไม่ได้อยากแต่งงาน ตังค์ไม่อยากมีใคร ตังค์อยากมีแค่แม่และก็อาจจะมี... ในนี้เพิ่มขึ้นมา แล้วถ้ามีเขาจริงๆ ตังค์ก็จะเลี้ยงของตังค์เอง ตังค์จะไม่บอกเขา เราจะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดกันนะแม่ ไปที่บ้านเกิดแม่ก็ได้ ตังค์เป็นฟรีแลนซ์ทำงานที่ไหนก็ได้ หรือแม่อยากไปอยู่จังหวัดไหน แม่บอกตังค์เลย ตังค์จะพาแม่ไปทุกที่ เราจะมีกันแค่นี้นะแม่ นะแม่นะ”
นับตังค์พยายามบอกแม่เท่าที่จะบอกได้ เพราะหล่อนเองก็ไม่แน่ใจ และไม่กล้าใช้คำว่า ‘ลูก’ กับสิ่งที่ไม่รู้มีอยู่จริงหรือเปล่า ทว่าสายตาของแม่ที่มองหล่อนคือความงุนงง ไม่เข้าใจ ปนสับสน
“ตังค์จะหนีเขาเหรอ... เขาเป็นคนใกล้ตัว เป็นคนที่ทำงาน ที่คอนโดฯ เป็นเพื่อน เป็น...”
“เป็นผมเองครับ”
เสียงทุ้มที่ได้ยินจากหน้าประตูบ้าน แต่นั่นยังไม่ดังเท่าเสียงจานตกกระทบพื้น นับตังค์และแม่หันมองพร้อมกันก่อนที่นับตังค์จะเป็นฝ่ายปิดปากกลั้นสะอื้น เพราะเจ้าของเสียงนั่นคือชลธี แต่คนที่ทำจานใส่ผลไม้ตกพื้นคือพ่อกับแม่ของเขาที่ยืนอยู่เคียงกัน และสีหน้าของทั้งคู่ก็คือรู้เรื่องหมดแล้ว
หล่อนพลาด มัวแต่คิดเรื่องของชลธีจนลืมไปว่าทุกเย็นพ่อแม่ของเขามักจะมากินข้าวเป็นเพื่อนแม่ของหล่อนเสมอ และหล่อนก็พลาดที่ไม่ได้ยินเสียงรถยนต์ของชลธี
ชลธีเดินตรงเข้ามาหา ส่วนพ่อแม่ของเขาหันมองหน้ากันไปมาอย่างอึ้งๆ ก็เรื่องแบบนี้ใครเล่าจะคาดคิด หล่อนยังไม่เคยคิดเคยฝันเลย
“เราไม่ยอมให้ตังค์พรากลูกจากเราหรอกนะ แต่งงานกันนะตังค์ เราอยากดูแลตังค์กับลูก”
จากนั้นเรื่องราว ‘วันเมา’ ของเขากับหล่อนก็ถูกถ่ายทอดให้พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายฟัง พ่อแม่เข้าใจและออกจะดีใจด้วยซ้ำที่จะได้ดองกัน ต่างพูดคุยกันถึงเรื่องแต่งงานและเรื่องหลานที่จะคลอดออกมาว่าจะเป็นหญิงหรือชาย ไม่มีใครถามหล่อนว่าเต็มใจแต่งไหม
สายตาขัดใจมองชลธีที่ทำหน้านิ่ง ชลธีควรจะขัด ควรจะโต้แย้ง ไม่ใช่ทำเฉยเหมือนยินดียอมรับ
“ตังค์ไม่อยากแต่งงานกับทะเลค่ะ”
“ทำไมล่ะตังค์ / ทำไมล่ะหนูตังค์”
แม่ของหล่อนกับแม่ของเขาพูดพร้อมกัน พ่อของชลธีหันมองหน้าลูกชาย นี่คือความกระอักกระอ่วนจิตใจที่สุด หล่อนกำลังจะพูดประโยคที่คงไม่มีผู้หญิงคนไหนคิดและพูดออกไปอย่างนั้น
“ตังค์กับทะเลเป็นเพื่อนกันนะคะ แล้ววันนั้นมันเป็นความผิดพลาด ตังค์ไม่อยากให้มาผูกมัดทั้งทะเลทั้งตังค์ นะคะแม่ นะคะลุง นะคะป้า อย่าผูกมัดทะเลกับตังค์เลย” หล่อนพูดและมองชลธี ถลึงตาให้เขาช่วยพูด แต่เขายังเฉย
“แล้วเรื่องลูกล่ะลูก” นั่นพ่อของชลธีถาม แม่ทั้งสองฝ่ายจึงเออออกับคำถามนั้น
“ตังค์อาจแค่นอนน้อย หรือไม่ก็เป็นโรคกระเพาะก็ได้นะคะ”
“งั้นผมจะไปซื้อที่ตรวจ”
ชลธีโพล่งพูดออกมาก่อนจะลุกขึ้นและออกไปโดยเร็ว ไม่ทันที่หล่อนจะแย้ง แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายกับเห็นด้วย ซ้ำแม่ของหล่อนยังตะโกนบอกชลธีว่าให้ซื้อมาหลายๆ อัน
แค่ยี่สิบนาที ชลธีก็กลับมาพร้อมที่ตรวจวัดการตั้งครรภ์ 3 ชิ้น แม้หล่อนจะขัดใจที่เขาไม่ค้านไม่ช่วยหล่อนพูด กลับเออออห่อหมกไปกับพ่อแม่ แต่ความหวิวโหวงในใจก็มีมาก ยอมรับว่าหวาดหวั่นหากมีสิ่งนั้นเกิดขึ้นจริงๆ
“ตรวจเลยตังค์ จะได้รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป” แม่บอกหล่อน และสายตาของพ่อแม่ชลธีคือมีความหวัง
เวลานี้หล่อนอยากจะร้องไห้นัก ได้แต่ภาวนาให้เป็นเพราะหล่อนนอนน้อยจริงๆ เพราะสิ่งที่จะตรวจกลายเป็นความคาดหวังของคน ณ ที่แห่งนี้ไปแล้ว รวมทั้งชลธีด้วย
“ไปตังค์ เราพาไป”
ดวงตาคมเข้มที่ทอดมองมาคือห่วงใยไม่ต่างจากทุกๆ วันที่ชลธีมีให้ หล่อนพยักหน้ารวบรวมความกล้าให้มากที่สุด เพราะนี่คือการตรวจวัดการตั้งครรภ์ของสาวโสด แม้หัวใจจะหวิวโหวงแค่ไหน แต่ก็ต้องไปพิสูจน์ให้รู้
- Writer
