Chapter 1
737 Words
ปัง!! ปัง!! ปัง!!
กริ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"โอ๊ยยยยยย หนวกหูโว๊ยยยย!!!! "
ฉันเอาหน้าตัวเองซุกลงกับหมอนบิดไปมาด้วยความรำคาญ คนข้างนอกก็ยังไม่หยุดเคาะ ถ้าจะขนาดนี้ถีบประตูเข้ามาเลยมะ!!!!
ปัง!! ปัง!! ปัง!!
ฉันยันตัวลุกขึ้นแล้วเอาหมอนปากำแพงอย่างอารมณ์เสีย ฉันลงจากเตียงแล้วกระทืบเท้าปึงปังเดินออกไปจากห้องนอนของตัวเอง เดินออกจากห้องนอนเดินผ่านห้องรับแขกก่อนจะเปิดประตู ไอ้ตัวไหนมันไม่เกรงใจคนอื่นมาเคาะห้องฉันเวลาตีหนึ่ง แต่ฉันพอจะเดาออกว่ามันเป็นใคร !!!
ปัง!! ปัง!! ปัง!!
แอ๊ดดดดดดดดดดดดด
"พะแพงงงงง ฉันอกหักอีกแล้วอ่ะ ฮือออออออ ขอกอดหน่อยสิ"
ฉันมองหน้ามันอย่างหงุดหงิด เมื่อก่อนเคยคิดว่ามันน่าสงสาร แต่ตอนนี้ไม่แล้วเพราะคนที่น่าสงสารเวลามันอกหักก็คือฉัน... มันเข้ามากอดฉันแน่นแถมเอาอกของมันมาถูไถกับหน้าอกฉันอีก ไอ้เลวแบล็ค!! ฉันผลักมันออกไปก่อนจะมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง
"ใสหัวออกไปไอ้แบล็กลิสต์ อกหักก็มาหาฉัน ทะเลาะกับแฟนก็มาหาฉัน นี่เพื่อนเว้ยไม่ใช่ส้วม!!!! มึงจะมาตลอดเวลาที่อยากระบายไม่ได้!!!"
ฉันบอกออกไปอย่างหงุดหงิด ไม่ว่าชีวิตจะมีปัญหาอะไรก็จะจบด้วยการมาหาฉันแล้วชวนออกไปดื่ม ออกไปกินข้าว ออกไปเที่ยว บางทีออกไปทำงานต่างจังหวัดกับมันด้วยซ้ำ มันบอกว่าไม่อยากคิดมากไม่อยากอยู่คนเดียว ฉันว่ามันตอแหลอ่ะ!!
"พะแพงงงงงง แกไม่รักฉันเหรอ? ฉันเพื่อนแกนะเว้ยยยย ป่ะ ไปมาวววววว "
ดราม่าใส่ฉันอีกแล้ว แล้วดูหน้ามันสิคนอกหักอะไรยังยิ้มได้ เหอะ!! หาเรื่องมาแกล้งฉันตอนดึกหละสิไม่ว่า
"?"
ฉันมองหน้ามันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม ดูว่ามันจะพูดประโยคเดิมๆเหมือนที่มันเคยพูดรึเปล่า
"คืนนี้ขอนอนด้วยนะพะแพง"
นั้นไง !! พูดยังไม่ทันขาดคำ จบแบบนี้ตลอด อกหักทะเลาะกับแฟน ทะเลาะกับที่บ้าน งอนแม่สุดท้ายมาจบที่ห้องฉันตลอด มันไม่มีที่ไปที่อื่นหรือไง?!!!
"แกเป็นผู้ชายและฉันก็เป็นผู้หญิง แกจะมานอนตลอดแบบนี้ไม่ได้นะ!!!!!"
ฉันค่อยๆบอกมัน คือถ้าคนอื่นมาเห็นเขาก็จะว่าฉันเอาได้นะว่า
"ไม่รู้แหละ ฉัน จะ นอน ห้อง แก!!!! "
มันไม่ยอมแถมยังดื้อดึงจะนอนให้ได้ มันเบียดตัวเข้ามาในห้องของฉันโดยที่ไม่รอให้ฉันอนุญาตมัน ฉันเดินตามมันเข้ามาในห้องแล้วเรียกมันไว้
"ไอ้แบล๊กลิสต์!!!!"
"ฉันง่วงฉันจะนอน ฉันจะนอนนนนน"
มันเอ่ยออกมาก่อนจะถอดชุดมันออกเหลือแต่กางเกงบ๊อกเซอร์แล้วล้มลงเตียงนอนฉันทันที ฉันมองมันที่หนุนหมอนฉันทำหน้าฟินหลับตาพริ้มมม ฉันถอนหายใจออกมาเบาไปก่อนจะปล่อยเลยตามเลย ไล่มันก็ไม่ไปหรอกแบบนี้อ่ะ เห้ออออออ
ฉันเดินมาปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆมัน คือทุกวันนี้ถ้าไม่มีใครรู้ว่าเราสองคนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากเขาก็คงจะบอกว่าเราสองคนเป็นผัวเมียกัน คือมันเหมือนมากอ่ะตัวติดกัน มีมันมีฉัน แถมมันมานอนกับฉันตลอดฉันคิดไว้แล้วว่าชาตินี้คงไม่มีผัวเพราะส่วนหนึ่งมาจากหมอนี่ที่ทำให้ไม่มีใครมาจีบฉันเพราะคิดว่าฉันเป็นเมียมัน อีกสาเหตุหนึ่งคือฉันเห็นมันเปลี่ยนผู้หญิงเยอะแยะเพราะโดนทิ้ง คนหล่อ รวย สายเปย์เพอร์เฟคทุกอย่างแบบมันโดนเทได้ไง? ฉันไม่รู้ว่ามันมีเหตุผลอะไรแต่ฉันก็ไม่ถามหรอกไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเซ้าซี้มัน ฉันนอนมองใบหน้าของมันที่มีแสงไฟสลัวๆพอจะเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของมัน
"ถ้าวันหนึ่งแกแต่งงานไป แกจะยังมาหาฉันแบบนี้อยู่มั้ยแบล็คลิสต์???"
- Writer
