กลิ่นคุ้น ๆ

1460 Words

​ แสงแดดยามสายตกกระทบผืนน้ำจนเกิดประกายระยิบระยับ เพลิงดำผุดดำว่ายอยู่ในน้ำพักใหญ่จึงกลับขึ้นบก มือใหญ่กางแหตากแดดเอาไว้หลังจับปลาได้มากพอที่จะทำอาหารสองสามมื้อ เขาแบ่งปลาจำนวนหนึ่งใส่ไหใบเล็กเอาไว้ ตั้งใจจะเอาไปให้แม่ของปืน อีกจำนวนหนึ่งเก็บไว้กินเอง ช่วงนี้ต้องทำอาหารเพิ่มขึ้นหน่อยเพราะไม่ได้กินข้าวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน แถมคนตัวเล็กนั่นยังกินเยอะอีกด้วย ไม่รู้ว่ากับข้าวที่เขาทำมันอร่อยหรือผีพรายกินข้าวทีละเยอะ ๆ แบบนี้เป็นปกติกันแน่ “ตัวเท่ามดแต่กินข้าวเท่าช้าง” เสียงทุ้มว่าให้ใครบางคนที่ยังไม่ตื่น ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเตรียมมื้อเช้าต่อ เมื่อจัดการเตรียมของกินเสร็จสรรพก็แง้มประตูดูคนบนฟูก พอเห็นว่ายังไม่ตื่นก็ปิดประตูลงตามเดิม ปล่อยให้พรายสาวได้นอนพักต่อ ร่างใหญ่เดินไปยังห้องน้ำข้างกระท่อม กระตุกผ้าขาวม้าที่พันรอบเอวออก พลันนั้นภาพเหตุการณ์ช่วงเช้ามืดที่เกิดขึ้นในห้องน้ำก็เข้ามาในหัว น

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD