สายตาสองคู่มองไปทิศทางเดียวกันอย่างไม่อยากจะเชื่อ มนัสอยากจะค้าน เพราะรู้ว่าเนื้อสมันน้อยอย่างรติกาล อาจพลาดท่าเสียทีเสือกระหายอย่างเพื่อนตน
“นึกยังไงถึงต้องการเลขาฯ ปรกติมีแค่คนเดียวนายก็รำคาญจะแย่ไม่ใช่หรอ... กันว่าหาข้อเสนออื่นที่ดีกว่านี้เถอะ หรือให้ทำงานที่นี่กับกันก็ได้”
เฮริครู้สึกหงุดหงิดกับความรู้ทันของเพื่อนรัก แต่ความอยากเอาชนะอีกคนจึงแถเสตอบไปอย่างอื่น
“ไม่ได้ นายไม่รู้อะไร ขนาดคนของกันไปเฝ้า ผู้หญิงของนายก็หนีออกมาได้ แล้วนับอะไรกับนายที่ดูจะเอนเอียงไปยังคนของนาย จนออกหน้าออกตา หากไม่ติดว่านายเรียกว่าน้อง ฉันคงคิดว่านายกับ... เป็นแฟนกันซะอีก”
คำพูดตรงๆ ทำให้คนฟังถึงกับมองหน้ากัน
นอกจากเป็นคนเอาแต่ใจแล้ว ความคิดยังลื่นไหลไปกับสิ่งที่เห็น มันน่าต่อยปาก... รติกาลคิดอย่างหมั่นไส้ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ
“กาลว่าไง?...”
เมื่อคิดว่าตนเองตัดสินใจลำบากขึ้น จึงหันไปขอความเห็นขอ
