หนุ่มนักธุรกิจมาดนิ่ง&ผู้จัดการสาวหน้าหยิ่ง

ล้วงข้อมูลส่วนตัว

...หลังจากที่ขับรถออกมาจากบริษัทได้สักพัก ก่อนจะเลี้ยวเข้าคอนโด ตอนหักพวงมาลัยรถ เธอรู้สึกเจ็บแปลบตรงข้อมือมาก แต่ทนได้จึงรีบหาที่จอดรถทันที

เธอเข้าห้องมาก็วางสัมภาระทุกอย่างให้เข้าที่อย่างเป็นระเบียบ แล้วเข้าไปในห้องครัวหาน้ำดื่มเพื่อดับกระหาย การเปิดตู้เย็นหรือการหยิบจับสิ่งของตอนนี้เธอใช้มือซ้ายเท่านั้น เพราะตอนนี้มือขวาเธอมันเริ่มบวมแดง

เธอจัดการชำระร่างกายให้สะอาดเรียบร้อยด้วยความยากลำบากเพราะจับต้องสิ่งของมันเป็นอุปสรรคด้วยข้อมือที่เจ็บแปลเหมือนจะหัก ก่อจนะสวมชุดนอนสายเดี่ยว ผ้าพลิ้วสีม่วงอ่อนลงบนร่างกาย แล้วกระโดดขึ้นเตียงนอนทันที หยิบโทรศัพท์มาเช็คเฟสบุ๊ค เช็คไลน์ตามปกติ นั่งเล่นคิดอะไรเพลินจนมานึกถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา

เอม : คุณจะมาไม้ไหนกันแน่นะ...คุณชินกิ

หญิงสาวเปรยกับตัวเอง...จากนั้นก็สลัดความคิดนี้ออก แล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา

...เช้าวันใหม่ที่เธอนั้นลืมตาตื่นจากการหลับพักผ่อนที่ยาวนานทั้งคืน แต่เธอนั้นกลับไม่ได้หลับสนิท ก็เพราะข้อมือเธอนั้นมันบวมแดงช้ำ ทำให้มีอาการเจ็บแปลบแทบทั้งคืน

เอม : ฟาดแรงขนาดนั้นเลยหรอ

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้องทำยังไง หญิงสาวจึงส่งข้อความเพื่อลางานกับ ผจก.ฝ่ายบุคคลซึ่งก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง "แพรว" ที่คบกันมาตั้งแต่อนุบาล พร้อมแจ้งให้แจน เลขาหน้าห้องสุดสวยทราบเช่นกันเพราะมันเป็นกฎ หลังจากที่เธอนั้นแจ้งลางานเรียบร้อย จึงลุกจัดการตัวเอง เพื่อไปหาหมอเพราะเริ่มทนไม่ไหวจริง ๆ

/////////////////

....ชินกิเดินทางมาถึงบริษัทพร้อมกับคนสนิท ระหว่างทางที่มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของเขานั้นต้องผ่านแผนกบัญชีและการเงิน เขาได้มองเข้าไปในห้องทำงานของเธอ แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า

ชินกิ : ไม่มาทำงานหรอ ไปไหนของเธอนะ ... (เขาได้แต่คิดในใจด้วยความเป็นห่วง เมื่อย้อนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน)

เลขาหน้าห้องเมื่อเห็นเจ้านายของเธอเดินมา จึงเอ่ยทักทายขึ้นตามมารยาทชาวออฟฟิต

แจน : สวัสดีค่ะคุณชิน ...(เธอเอ่ยทักพร้อมหันไปยิ้มให้โชเป็นการทักทายเช่นกัน)

ชินกิ : ครับ

แจน : วันนี้รับกาแฟดำไหมคะ

ชินกิ : เอาครับ

แล้วชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในห้องด้วยอารมณ์ขุ่นมัว เพราะนึกถึง "เอม" ตลอด ด้วยความห่วงใย ตอนนี้เขานั่งตรวจและเซ็นเอกสารแบบลวก ๆ จนเวลาล่วงเลยผ่านไป เขาทนไม่ไหวแล้วที่อดคิดถึง อดห่วง เธอไม่ได้ เพราะแทบไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย แล้วตอนนี้คนสนิทของเขาก็ไม่อยู่ จึงตัดสินใจต่อสายไปยังเลขาหน้าห้องเพราะต้องการข้อมูลของคนในห้วงความคนึงหา

ชินกิ : คุณแจน ขอข้อมูลติดต่อคุณณัฐณิชาให้ผมที

ทันทีที่คนปลายสายรับสาย เขาไม่รอช้าให้เธอนั้นได้อ้าปากพูดแม้แต่น้อย

แจน : ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ

เมื่อจบการสนทนา เลขาสาวจึงรีบต่อสายหา ผจก.ฝ่ายบุคคลทันทีเพื่อเอาข้อมูลที่เจ้านายนั้นต้องการ

แพรว : สวัสดีค่ะ พัทธีรา พูดสายค่ะ

แจน : น้องแพรว พี่ขอข้อมูลติดต่อน้องเอมหน่อยสิ

แพรว : พี่แจนหรอ

แจน : ใช่จ๊ะ

แพรว : พี่แจนเอาไปทำไมคะ ในเมื่อเราก็มีเบอร์ มีไลน์เอมอยู่แล้ว

แจน : คุณชินกิขอหน่ะ...

แพรว : เอ๋ !!...(เธอตอบกลับด้วยความสงสัยทำไมเจ้านายถึงต้องการข้อมูลเพื่อนเธอ)

แจน : เออน๊า ไม่ต้องสงสัยเดี๋ยวเราค่อยมาสงสัยต่อด้วยกันตอนพักเที่ยง เคไหม ? แต่ตอนนี้ขอก่อน เอามาทั้งแฟ้มประวัตินั่นแหละ

แพรว : ค่ะๆ เดี๋ยวส่งเข้าเมลให้

ทั้งคู่จึงวางสาย แต่ยังมีอีกคนที่ยังไม่หายสงสัยว่าทำไม (บอส) ถึงขอข้อมูลติดต่อเพื่อนของเธอ

ตึ๊ง !! เมื่อเลขาหน้าห้องได้ข้อมูลที่เจ้านายของเธอต้องการจึงรีบนำไปให้ทันที

ก๊อก ๆ ๆ ๆ เชิญ !!

แจน : Contract น้องเอมค่ะ

ชินกิ : ขอบคุณครับ

หลังจากที่เขาได้สิ่งที่ต้องการแล้ว จึงรีบดูข้อมูลที่เลขาเอามาให้ "เบอร์มือถือ" เขารีบเมมไว้ทันทีพร้อมกดสายโทรออกทันที ไม่นานปลายสายก็รับ

..... : สวัสดีค่ะ

ชินกิ : เอม นี่ผมนะ

... : ผมไหน ?

ชินกิ : ชินกิ อีชินกิ เจ้านายคุณหน่ะ จำได้หรือยัง (()กวนจังเลยนะแม่สาวน้อย...อย่าให้เจอเดี๋ยวจับตีก้นให้เข็ด ())

=อ๋อค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ=

ชินกิ : ทำไมไม่มาทำงาน

=มาหาหมอค่ะ เอมปวดข้อมือมาก=

ชินกิ : อยู่ไหน !!

=รพ.×××=

ชินกิ : เดี๋ยวผมไปหา

=ไม่ต้องค่ะ เอมเสร็จละกำลังกลับ=

ชินกิ : ทำไมดื้อจังห๊ะ !! แล้วนี่ไปหาหมอยังไง

=แท็กซี่เมืองไทยเยอะแยะ มาแท็กซี่สิ=

ชินกิ : ณัฐณิชา !!! (เขาตะคอกปลายสายเสียงแข็งทำเอาคนในห้องอย่างโชถึงกับสะดุ้งตกใจ ด้วยอะไรเจ้านายถึงหัวร้อนได้ขนาดนี้)

=กลัวลืมชื่อเอมหรือไง เรียกจัง=

ชินกิ : หยุดกวนผมสักที ก่อนได้ไหม เสร็จแล้วคุณจะไปไหน (เขาถามปลายสายด้วยน้ำเสียงที่เย็นลง ด้วยพยายามข่มใจ)

=กวนที่ไหน เอมพูดความจริง=

ชินกิ : ตอบผมก่อน ผมเป็นห่วง

=เอมจะไปกินข้าวแล้วเข้าออฟฟิตค่ะ เจ้านาย=

ชินกิ : วันนี้ไม่ต้องมาทำงานหรอก

= ไม่ได้ค่ะ วันนี้เอมต้องรีเช็ค เช็คจ่ายซัพฯ เดี๋ยวไม่ทัน .... อ่อ เอมขอถามหน่อยได้ไหมคะ =

ชินกิ : ว่า...

= คุณจุนซา จะมาเมื่อไหร่ ? =

ชินกิ : ทำไม ?....(เขาถามกลับเสียงนิ่ง อย่างขุ่นเคือง) (()ผมรู้สึกหงุดหงิดทันทีเมื่อเธอถามหาพี่ชายของผม จะด้วยเหตุผลใดก็ช่าง ผมไม่ชอบ รู้สึกหงุดหงิด ())

=ต้องเซ็นเช็คค่ะ...เพราะเรานัดจ่ายเช็ควันที่ 15 ของเดือน=

ชินกิ : เดี๋ยวผมถามให้

=ขอบคุณค่ะ...งั้นแค่นี้นะ แท็กซี่มาละ= ตู๊ด ตู๊ด

ยัยดื้อนี่... ชายหนุ่มได้แต่สบถออกมาคนเดียวพร้อมยิ้มมองหน้าจอโทรศัพท์ ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาทำงานตรงหน้าต่อไป