ประตูถูกเปิดออกด้วยแรงผลักจากด้านนอกก่อนมือบางจะเอื้อมไปจับลูกบิด และเผยให้เห็นว่าคนมาใหม่นั้นคือใครและเรามองหน้าสบตากันก่อนที่ฉันจะก้มหลบสายตาเขาที่จ้องมอง
ชิน : เอม ...(เขาเดินเข้ามาจับมือและเอ่ยเรียกชื่อเสียงแผ่วแต่ฉันชักมือหลบ)
เอม : ขอโทษนะคะ...ดิฉันขอตัว (ฉันบอกออกไปและก้มหัวเล็กน้อยอย่างให้เกียรติเขา ที่สถานะของเราตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว)
ชิน : เอมเดี๋ยวก่อน ทำไมพูดห่างเหินแบบนี้ล่ะ (เขาเดินมาดักหน้าและถามด้วยเสียงเศร้าแต่เราเป็นอะไรไม่ได้นอกจากเจ้านายและลูกน้อง)
เอม : มันควรจะเป็นแบบนี้ค่ะ ขอโทษนะคะ ...ขอตัวไปทำงานก่อน (ฉันพูดจบก็เดินออกจากห้องไป เจ้าของห้องที่ตอนนี้ยืนดูสถานการณ์ตรงหน้าเงียบๆ อยู่แต่ไม่พูดอะไรฉันเดาได้ไม่ยากเลย)
////////
จุน : แกมีอะไร
ชิน : ผมมีเรื่องจะถามพี่
จุน : เรื่อง ?
ชิน : พี่ชอบใครอยู่ที่นี่
คนเป็นพี่ยืนประจันหน้าด้วยแววตานิ่งขรึม ส่วนน้องชายสองม
