“มานั่งทำอะไรมืดๆ ตรงนี้ ยุงกัดตายกันพอดี”
หล่อนที่นั่งเหม่อสะดุ้งเมื่อเสียงตำหนิเข้มๆ ของเคลวินดังขึ้น หล่อนรีบหันไปมองเขา และเมื่อเห็นว่าเป็นใคร ก็รีบคว้าแก้วน้ำที่ความเย็นเหือดแห้งไปแล้ว ส่งให้กับเขา
“น้ำค่ะพ่อเลี้ยง”
หล่อนได้ยินเสียงเขาถอนใจเบาๆ และยกแก้วน้ำขึ้นดื่มจนหมดแก้ว จากนั้นก็ส่งแก้วเปล่าคืนมา
“ทำไมไม่ไปนั่งรอบนบ้าน”
“เอ่อ... ตรงนี้ลมเย็นดีน่ะค่ะ”
“แต่ยุงก็เยอะไม่ใช่หรือ”
เขาพูดเหมือนเป็นห่วงหล่อน ซึ่งก็ทำให้หล่อนอดที่จะอมยิ้มหวานออกมาไม่ได้
“ไม่เยอะเท่าไหร่หรอกค่ะ”
เขาดึงหล่อนเข้ามากอด ปากร้อนผ่าวกดนาบลงมาบนแก้มนวล ก่อนจะจูบมาจนถึงกลีบปากอิ่มที่เผยอรับอย่างรอคอย เขาจูบหล่อนอย่างหิวกระหาย บดคลึงดูดลิ้น ก่อนจะซุกไซ้ลงมายังซอกคอนุ่มหอมกรุ่น
“หอมจัง”
เขาทั้งดูด ทั้งขบ ทั้งเลีย ซอกคอของหล่อน จากนั้นก็กัดฟันเงยหน้าขึ้น
“ขึ้นห้องเถอะ ฉันหิว”
เขาหิว...
พวงแก้มนวลแดงระ
