สมยอมรักเมียครึ่งคืน

3

ร่างกายสูงใหญ่กำยำแหวกว่ายตามแนวยาวสระว่ายน้ำในคอนโดมิเนียมริมชายหาดเมืองพัทยา

ท่อนแขนแข็งแรงสองข้างว่ายช้าสลับเร็ว ขับไล่ความคิดบางอย่างออกไปจากสมอง คิดว่าออกกำลังกายหนักจะขับไล่ความคิดนั้นออกไปได้ ผลกลับกลายเป็นยิ่งเหนื่อยยิ่งคิดมาก

ติณณภพ ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปดปีหยุดพักริมขอบสระ สะบัดน้ำออกจากเส้นผม นั่งหายใจถี่สะท้านซิกแพคขยับขึ้นลง

เช้าๆ อย่างนี้ไม่มีลูกบ้านคนอื่นเข้ามาใช้บริการ ติณณภพกดลิฟต์ขึ้นมาตั้งแต่เจ็ดโมงตรง มาถึงก่อนพนักงานเปิดประตูเสียอีก เขาโยนผ้าเช็ดตัวลงเปลยาวก่อนถอดเสื้อเหลือแค่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว กระโดดลงสระน้ำ ว่ายไปกลับเกือบหนึ่งร้อยรอบจนแสงอาทิตย์ช่วงสายแยงเข้าดวงตา

‘ไอ้เชี่ยติณ! มึงหายไปไหน ไม่ออกไปดูเพื่อนรักของมึง มันไปอ้วกใส่ร้านเนื้อย่าง แม่ง เนื้อที่แม่ค้าย่างไว้ขายเลอะอ้วกมันเกือบหมด’

ร้านเหล้าในถนนคนเดินเมืองพัทยาทั้งเล็กและอับ ติณณภพอยากกลับจะแย่ รสนิยมของเขาชอบเที่ยวตามผับบาร์ในโรงแรมมากกว่า แต่ร้านเหล้าตามตลาด ไม่เคยจริงๆ จึงหลบออกไปสูบบุหรี่แก้เซ็ง

เขากลับมารวมกลุ่มกับเพื่อนๆ มีคนหายไปจากโต๊ะเกินครึ่ง คนที่เหลือก็เมาเกินกว่าจะตอบคำถามได้

ตามหาสักพัก ไปเจอเพื่อนส่วนที่เหลือเดินย้อนกลับเข้ามาทางหน้าร้าน บ่นถึงวีรกรรมของเจตนิพัทธ์ ที่มันเมาไปอ้วกใส่ร้านแม่ค้า จนเพื่อนอีกสองคนต้องช่วยกันหิ้วปีกมันกลับมา

‘เขาเอาเรื่องไหม’

ติณณภพถามไม่คิด ใครล่ะจะไม่เอาเรื่อง

‘กูเอาเงินตัวเองให้แม่ค้าไปหนึ่งพัน คิดว่าน่าจะพอ’

‘น้องหนูจ๋า ไปต่อกับพี่ไหมจ๊ะ มาๆ ให้พี่จูจุ๊บที่ปากสักทีสองที’

เมาไม่รู้เรื่อง ขอบปากยังเลอะคราบอาเจียน แต่ไม่ทิ้งลายเสือ จะยื่นมือไปคว้าผู้หญิงที่เจอในงานเลี้ยง

‘ยืนดีๆ ไอ้เจตน์ ตัวหนักจะแย่เดี๋ยวพ่อปล่อยทิ้งให้นอนหน้าร้าน’

‘พามันไปนอนรอในร้าน กูไปดูแม่ค้า เผื่อเขาไม่พอใจถ่ายคลิปมันเมาแอ๋ไปโพสต์เฟซบุ๊ก พ่อแม่มันด่าลามมาถึงพวกเราจะซวยเอา’

‘เออ ร้านรถเข็นตรงนั้น ที่มีป้ายเนื้อย่างเสียบไม้ ลองเดินไปดู’

เจตนิพันธ์ตัวหนักแถมยังพูดมาก เพื่อนๆ ช่วยกันหิ้วปีกกลับเข้าร้าน ส่วนผู้หญิงคนที่มันหิ้วมาด้วยตั้งใจจะพาไปต่อที่โรงแรม สะบัดบ๊อบ ทำหน้าตาสะอิดสะเอียนใส่ก่อนสยายผมออกไปอย่างไม่แคร์

ร้านรถเข็นที่มีป้ายเนื้อย่างเสียบไม้

ติณณภพทวนคำพูดเพื่อนพลางสอดส่องสายตามองหา ถนนคนเดินลักษณะเป็นเส้นตรง ไม่รู้ว่าร้านอยู่ตรงไหน ติณณภพปรับมุมมองสังเกตจากการเก็บร้าน พบแม่ค้าสวมผ้ากันเปื้อนยืนหันข้างเช็ดน้ำตาป้อยๆ พลางเก็บข้าวของขึ้นรถเตรียมตัวกลับบ้าน

ยังเด็กอยู่เลย ติณณภพคิดในใจ เขาก้าวอาดๆ ตั้งใจจะเข้าไปขอโทษและชดใช้เงินค่าเสียหายให้เพิ่ม แต่แล้วใบหน้าเต็มๆ ของแม่ค้าสาวขณะหมุนตัวกลับมา สะกดนิ่งเท้าเขาไว้

ติณณภพหลบมุม ไม่กล้าให้อีกฝ่ายมองเห็นตนเอง เขาไม่อยากเชื่อว่าจะได้พบอดีตพนักงานในร้านอาหารพ่อแม่อีกครั้ง

หล่อนร้องไห้จนพอใจแล้วจึงรวบรวมเนื้อย่างที่สกปรกไปทิ้งให้สุนัขจรจัด นั่งมองพวกมันกินจนอิ่ม ก่อนกลับมาเก็บเก้าอี้ขึ้นรถพ่วงข้าง ยกขาขึ้นคร่อมเบาะรถมอเตอร์ไซค์เตรียมตัวกลับ

ซวยซ้ำซ้อน ประสบปัญหารถสตาร์ทไม่ติด ลำบากช่างมาซ่อมนานกว่าจะได้กลับบ้าน เสื้อตัวที่หญิงสาวสวมหลวมโคร่ง แต่เมื่อนั่งตรงๆ เขาสังเกตเห็นท้องที่ขยายใหญ่ออกมา