หลายวันต่อมา..
ปุยเมฆออกจากโรงพยาบาลแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องมาเผชิญหน้ากับเธอ ม่านมุกเก็บของเงียบ ๆ ภายในบ้าน แม้นว่าคุณปู่จะสิ้นอายุขัยไป แต่คนเป็นสามีก็ไม่มีความคิดอยากย้ายไปบ้านหลังใหญ่ ซึ่งเธอก็ไม่ได้มีสิทธิ์ตัดสินใจอะไร แม้นบ้านหลังนั้นจะเป็นชื่อเธอก็ตามแต่
เขาไม่ได้กลับบ้าน แม้นเธอจะโวยวายให้เขากลับมานอนบ้าน แต่นั่นก็ยิ่งทำให้เขาต่อต้านมากขึ้น ดวงตาคู่สวยนั้นเต็มไปด้วยความหม่นหมอง เธอได้ข่าวจากพลรบเลขาฯ ส่วนตัวของเขา ว่าอีกฝ่ายนั้นไปไหนมาไหนด้วยกัน พาหล่อนไปช็อปปิง ซื้อของแบรนด์เนม เปย์เธอคนนั้นไม่อั้น ย้อนกลับมาที่ตัวเอง ของสักชิ้นเขาก็ไม่มีให้
แสงแดดยามบ่ายค่อย ๆ อ่อนขึ้น ม่านมุกหันไปมองนาฬิกาก็พบว่าถึงเวลาที่ลูกสาวเลิกเรียนแล้ว เธอถอดผ้ากันเปื้อน เก็บของด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะเดินออกจากบ้าน เห็นคุณลุงมานพกำลังชี้มือชี้ไม้บอกคนสวนอยู่ ถ้าไม่มีคุณลุงมานพ เธอก็ไม่ต่างจาก
