สามีจะไถนาภรรยารอปลูกผักเถอะ

ตอนที่11 ฝนตก

ตอนที่11 ฝนตก

ร่างทั้งสองนั้นเปียกปอนไม่น้อย ไป๋ซือซือที่อยู่ในถ้ำหนาวสั่นอย่างแรงถังซานที่เห็นดังนั้นก็รีบไปดูของในตะกร้าทันที ก่อนจะรีบหาหินเหล็กไฟที่ใส่ไว้ในกระบอกไม้ไผ่เล็กๆ ที่วางไว้ในตะกร้า ร่างหนาใช้มือหยาบเปิดดูมือก็สัมผัสตัวหินไปในตัวแต่สิ่งที่สัมผัสได้นั้นคือความแห้งชื้นเล็กน้อยไม่เปียกก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกโล่งใจไม่น้อยก่อนจะบ่นในใจในความโชคดีของตนเอง

'ดีที่ไม่เปียกฝน'

ถังซานรีบหาเศษไม้ในถ้ำอย่างทุลักทุเล เพราะด้านในถ้ำทั้งมืดและน่ากลัวไม่น้อย ถังซานรีบปั่นหินเหล็กไฟไม่นานกองไฟก็ถูกเผาขึ้นจากถ้ำที่มืดมิดก็สว่างเป็นวงกว้างไม่น้อย

"หนาวไหมซือซือ"

"นิดหน่อยเจ้าค่ะ"

"ถอดเสื้อมาพี่จะตากไว้ใกล้ๆ ไฟ"

"ขะ..ข้าเขินเจ้าค่ะ"

"จะเขินไปใย...ผัวเมียก็เป็นมาแล้ว"

ถังซานที่เห็นภรรยาเขินอายก็ไม่ได้ให้ร่างบางถอดเสื้อ ถังซานเดินไปถอดเสื้อบิดน้ำก่อนจะสลัดเบาๆ ไปตากไว้บนรถเข็นที่ใกล้กองไฟเพื่อตากให้เสื้อแห้ง บรรยากาศข้างนอกฝนยังคงตกหนักไม่มีทีท่าจะหยุดง่ายๆ ไม่ถึงหนึ่งเค่อเสื้อของร่างหนาก็แห้งดีก่อนจะไปหยิบให้ภรรยาสาวนำไปใส่รอ

"เจ้าใส่เสื้อพี่ก่อน"

"เจ้าค่ะท่านพี่"

ไป๋ซือซือถอดเสื้อของตนเอง แล้วสวมเสื้อผ้าของสามีไปแทน อาการหนาวสั่นก็หายไปนานแล้วเพราะตอนนี้นางได้ทั้งสวมทั้งเสื้อที่แห้งสนิทและพิงกองไฟที่อบอุ่นข้างๆ สามีตัวใหญ่

เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วยามทั้งสองยังคงนั่งพิงไฟอยู่จากเสื้อผ้าที่เปียกชื้นตอนนี้ก็แห้งสนิทแต่บรรยากาศด้านนอกทั้งฝนและฟ้าผ่ายังคงนักหนวงเต็มที่ไป๋ซือซือกังวลไม่น้อยกลัวจะไม่ได้กลับบ้านต่างจากถังซานที่ไม่ได้วิตกกังวลอะไร

~~~โครก คราก~~~

เสียงท้องร้องของไป๋ซือซือดังไม่น้อยร่างบางรู้สึกเขินอายผู้เป็นสามียิ่งนัก ถังซานที่ได้ยินเสียงท้องร้องก็รู้สึกสงสารภรรยาและโมโหสภาพอากาศฝนตกไม่น้อย ก่อนจะเดินไปหาข้าวที่เหลือจากมื้อเที่ยงว่ายังอยู่ดีไหม ร่างหนารื้อไม่นานก็เจอเข้ากับสภาพข้าวทีเปียกปอนไปด้วยน้ำและไม่สามารถจะนำกลับมาทานได้

"เจ้าหิวมากหรือไม่"

"ไม่มากเจ้าค่ะอดทนได้"

"เห้อ!! เป็นเพราะข้าไม่ดีเอง"

"อย่าโทษตัวเองไปเลยท่านดีที่สุด"

หนึ่งชั่วยามผ่านไปทั้งสองคนยังนั่งซุมไฟกันอยู่ฝนยังคงตกหนักต่อเนื่องบริเวณปากถ้ำไม่สามารถมองฝ่าออกไปได้แม้แต่น้อยถังซานได้แต่ภาวนาให้ฝนหยุดตก เพราะตอนนี้ไม่รู้เวลาผ่านมาเท่าใดแล้ว

"ท่านพี่"

"อะไรหรือ"

"มานั่งเถอะเดี่ยวฝนคงจะหยุดเอง"

"อืม"

ถังซานก้าวเท้าหันหลังกลับมาหาผู้เป็นภรรยาสาวที่นั่งข้างๆ กองไฟอยู่ใบหน้าของหญิงสาวไร้การปรุงแต่งใบหน้าขาวกระจ่างน่าเอ็นดู ร่างหนาเดินไปหาก่อนจะนั่งอยู่ข้างๆ อีกครั้งนั่งได้สักพักทั้งสองก็ได้ยินเสียงดังของบางอย่างกลิ้งออกมาจากด้านในถ้ำก่อนที่ของกลมๆ นั้นจะหยุดสนิทข้างกองไฟของทั้งสองถังซานหยิบขึ้นมาดู ไป๋ซือซือที่อยู่ข้างๆ ก็พูดชื่อสิ่งของตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ

"ผิงกั่วหรือ"

"ใช่มันกลิ้งมาจากด้านใน"

"เราไปเก็บมากินดีไหมเจ้าคะ ท่านพี่"

"อืมไปกัน"

ร่างหนาคว้าไม้จากกองไฟมาหนึ่งท่อนเพื่อใช้เป็นแสงสว่างนำทางไปไปยังต้นผิงกั่ว ด้านหลังของชายหนุ่มตามมาด้วยภรรยาสาวที่เดินตามติดๆ ภายในถ้ำมีกลิ่นอับชื้นทั้ง ภายในถ้ำมืดสนิททั้งสองเดินไปเรื่อยๆ ก็เจอเข้ากับต้นผิงกั่วจริงๆ ด้วย มันน่าแปลกที่มีต้นไม้มาเจริญเติบโตในถ้ำได้แถมยังเติบโตได้ดี

"ท่านพี่ผิงกั่วจริงๆ ด้วยผลเต็มไปหมด"

"เจ้าถือคบเพลิงนี้ไว้ข้าจะไปเด็ดให้"

"เจ้าค่ะท่านพี่"

ถังซานเดินไปที่ต้นผิงกั่วที่ตั้งตะหง่านยืนต้นอยู่ในถ้ำ ภายในต้นนั้นมีผลไม่มากถังซานเดินสำรวจรอบๆ ต้นก็ได้ผิงกั่วมาประมาณสามลูกใหญ่ๆ ไป๋ซือซือดีใจไม่น้อยก่อนจะรอคอยสามีอย่างดีใจที่จะได้ทานผิงกั่วรองท้อง

"ท่านพี่"

"ได้มาสามลูกใหญ่ๆ"

"ดีเจ้าค่ะ"

"กินสิกว่าฝนจะหยุดตกอีก"

"เจ้าค่ะท่านก็กินด้วยกัน"

"ได้ๆ"

ผิงกั่วลูกอวบๆ กัดไปคำแรกก็หวานฉ่ำละมุนลิ้น ทั้งสองยืนกินไม่นานก็อิ่ม ก่อนจะตั้งใจพากันไปนั่งที่กองไฟดังเดิม ถังซานจับจูงมือภรรยาจะพาออกไปร่างบางที่กำลังจะเดินตามไปตาก็สดุดเข้ากับบางอย่างที่อยู่เหนือศรีษะ เวลาแสงจากคบไฟกระทบก็จะส่องแสงสะท้อนกลับมาไป๋ซือซือหยุดมองอย่างสนใจก่อนจะดึงมือสามีให้หยุดเดิน

"ท่านพี่ข้าเจออะไรบางอย่าง"

"อะไรหรือถ้ำนี้จะมีอะไรได้"

"ท่านมาดูสิ"

ร่างบางเอ่ยเรียกให้ผู้เป็นสามีมาดู ถังซานก็มาดูโดยดีชายหนุ่มยกคบเพลิงขึ้นไปใกล้ๆ ด้วยความไม่ตั้งใจมือของชายหนุ่มยกขึ้นอย่างเร็วทำให้ไปชนกับหินด้านบนอย่างแรงทำให้ได้เลือดโดยไม่ตั้งใจแต่ชายหนุ่มหาสนใจไม่เพราะสิ่งของตรงหน้านั้นน่าสนใจกว่าไม่น้อย

"ท่านพี่นี่คืออะไร"

"เหมือนจะเป็นหีบอะไรสักอย่าง"

แมะ แมะ แมะ

เลือดของชายหนุ่มที่ไหลโดนหีบไม้เก่าๆ โดยที่ร่างหนาไม่รู้ตัวไป๋ซือซือมองดูรอบๆ หีบมองๆ ไปก็เหมือนหีบธรรมดาๆ แต่มันไม่ธรรมดาตรงที่มันมาอยู่ในถ้ำได้อย่างไร

แต่ไม่ทันที่ทั้งสองจะได้พูดอะไรภายในถ้ำก็สั่นไหวอย่างแรง ถังซานรีบมาประคองภรรยาสาวทันที ผมเพ้าของทั้งสองปลิวไปปลิวมาไม่นานภายในถ้ำก็สงบเป็นปกติจู่ๆ ภายในถ้ำก็ส่องแสงสว่างเจิดจ้าจนทำให้ทั้งสองต้องเอามือปิดตาเอาไว้ป้องกันแสงอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากที่แสงเริ่มอ่อนลงทั้งสองก็ตาโตกับสิ่งที่ปรากฏตรงหน้า

'นั้นคืออะไรนะ?!'