สามีจะไถนาภรรยารอปลูกผักเถอะ

ตอนที่9 แปลงผักของครอบครัว

ตอนที่9 แปลงผักของครอบครัว

สามวันต่อมาครอบครัวเล็กๆ ที่อยู่ท้ายหมู่บ้านตอนนี้นั้นกำลังช่วยกันปลูกผักกันตั้งแต่เช้า เมล็ดผักที่ถูกแช่น้ำค้างคืนมาวันวันนี้แตกยอดเล็กๆ เขียวๆ ให้คนทั้งสองนั้นได้เห็น ถังซานเเละไป๋ซือซือช่วยกันปลูกผักทั้งสามชนิดจนเต็มเเปลงผักหลังบ้าน ก่อนจะพากันไปทานอาหารมื้อเช้าที่ปรุงเสร็จตั้งเเต่เช้าตรู่

ถังซานที่ปลูกผักเสร็จแล้วก็ไปช่วยภรรยาตัวน้อยที่กำลังปลูกอยู่ให้เสร็จเร็วขึ้น จะได้รีบไปทานข้าวเช่าได้เร็วขึ้น ทันทีที่เสร็จแล้วทั้งสองก็ไปล้างมือที่ตุ่มน้ำ ก่อนจะเดินเข้าประตูหลังบ้านเพื่อเข้าไปในกระท่อมหลังน้อยที่เป็นที่ซุกหัวนอนของทั้งสองคนในตอนนี้

"ท่านพี่มายกหม้อข้าวหน่อยเจ้าค่ะ"

"ได้ๆ"

ถังซานอดจะขำภรรยาไม่ได้แรกๆ นางบอกว่าหน้าที่รับใช้ต้องเป็นของภรรยาหลังๆ พอได้สนิทกันก็กลายเป็นหน้าที่ของสามีในการยกหม้อข้าวช่วยทำกับข้าวไปโดยปริยาย ร่างหนาไม่อิดออดยกหม้อข้าวอุ่นๆ มาวางไว้บนโต๊ะเพื่อรอภรรยายกกับข้าวมาวาง อาหารวันนี้ง่ายๆ ผัดผักใส่ไข่ ไก่ที่เลี้ยงได้สามวันนั้นไข่ให้ได้กินทุกวันทำให้ในครัวมีไข่ตั้งอยู่สองสามฟองในตะกร้า

"ท่านพี่ทานเถอะ"

"อืมๆ เจ้าก็ทานเถอะ"

"เจ้าค่ะ"

อาหารร้อนๆ หอมๆ ทั้งสองร่างนั่งทานกันอย่างเงียบๆ วันนี้ไป๋ซือซือนางจะเย็บชุดอีกตัวให้เสร็จ สามวันที่ผ่านมานางนั้นไม่ได้หยุดอยู่ว่างๆ นั่งตัดเย็บเสื้อผ้าชุดใหม่ตลอดทั้งวันจนเสร็จ เหลือแค่ตัวสุดท้ายวันนี้ก็จะตัดให้เสร็จจะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่น ส่วนสามีก็นั่งทำเล้าไก่อย่างดีมีหลังคาและประตูปิดแน่นหนาชีวิตของทั้งสองๆ วันๆ ทำแต่งานทั้งวันไม่ไปไหน

"อิ่มมาก"

"ข้าก็อิ่มแล้วเจ้าค่ะผัดผักอร่อยจริงๆ"

"ใช่กินกับข้าวร้อนๆ เข้ากันดีนัก"

"เก็บถ้วยชามเถอะเจ้าค่ะวันนี้ก็ได้พักสบายๆ แล้ว"

"ฮ่าๆ ไปๆ เก็บถ้วยชาม"

ร่างบางยกถ้วยชามเพื่อนำไปเก็บที่หลังบ้านเพื่อรอล้างทำความสะอาดก่อนจะมองไปทางเเแปลงผักของตนเองนางยกยิ้มอย่างดีใจก่อนจะเจอเข้ากับฝูงไก่หลายตัว กำลังพากันคุดคุ้ยแปลงผักอย่างบ้าคลั่ง ไป๋ซือซือหุบยิ้มทันทีก่อนจะวางถ้วยชามไว้แล้วรีบวิ่งไปไล่ไก่ทันทีด้วยความเสียงดังของนาง ทำให้ถังซานที่กำลังกวาดบ้านด้านในอยู่รีบวิ่งออกมาทันทีร่างบางที่เห็นผู้เป็นสามีออกก็รีบฟ้องทันที

"ท่านพี่ไก่ป่ามันมากินเมล็ดผักหมดเเล้วเจ้าค่ะ"

"ข้าเห็นแล้วเห็นทีต้องทำรั้วล้อมรอบแปลงผัก"

"ใช่เจ้าค่ะวันนี้จะพักก็คงไม่ได้พักเห้อ~~"

"ไม่เป็นไรๆ ข้าไม่เหนื่อยหรอก"

"เจ้าค่ะท่านรอข้าล้างถ้วยชามก่อนข้าจะเข้าป่าไปช่วยท่าน"

"ได้ๆ ทำเถอะข้าจะไปเตรียมมีดเตรียมรถเข็น"

"เจ้าค่ะ"

ร่างหนาเดินไปเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ ก่อนจะเดินไปที่เเปลงผักชายหนุ่มรู้สึกเสียดายเมล็ดพันธุ์ผักที่ไก่ป่ามาเขี่ยตรงหน้าไม่น้อย ก่อนจะไปรอภรรยาที่เเคร่ข้างบ้านเพื่อเข้าป่าตัดไม้ล้อมรั้ว ร่างหนาตัดสินใจจะทำรั้วล้อมรอบบ้านให้มิดชิดทั้งบ้าน เพื่อป้องกันสัตว์ป่าเเละผู้คนไปด้วย ไป๋ซือซือเดินมาหาสามีผมก็มัดโดยเชือกอย่างเเน่นหนาเตรียมพร้อมสำหรับการทำงานอีกครั้ง

"ไปกันเจ้าค่ะท่านพี่"

"อืมไปกันเถอะ"

"ท่านพี่ไหนๆ ก็ทำรั้วแปลงผักเเล้วไม่สู้ทำรั้วบ้านด้วยเลย"

"ข้าคิดจะทำอยู่เเต่เราต้องใช้เวลาสามวันน่าจะพอนะ สำหรับการทำรั้วไปด้วย"

"ดีเลยเจ้าค่ะ"

"รีบเดินเถอะระวังตัวด้วย"

"ท่านพี่ไม่ต้องห่วง"

สองร่างเดินเข้าป่าอย่างคล่องเเคล่วอีกคนเข็นรถอีกคนเเบกตะกร้าในหลัง ทั้งสองเดินไปทางป่าไผ่เช่นเดิมไม่นานก็ถึงดงป่าไผ่ที่เต็มไปด้วยไผ่ลำสวยๆ ให้เลือกตัด ถังซานไม่รีรอลงมือตัดทันทีส่วนร่างบางที่รออยู่ว่างๆ ก็ไปตัดหน่อไม้ใส่ตะกร้าเพื่อเอาไว้ปรุงอาหารในมื้อต่อไปหลังจากที่ร่างหนาตัดเสร็จไป๋ซือซือนางก็ไปช่วยสามีตัดกิ่งเล็กๆ ตามลำไผ่จะได้ไม่ให้สามีเสียเวลาไปตัดเเต่งที่บ้านอีก

"ขนกลับกันเถอะ"

"เจ้าค่ะ"

"เอาตะกร้ามาพี่แบกเอง"

"นี่เจ้าค่ะ เหนื่อยท่านพี่แย่เลย"

"ไม่เป็นไรแค่นี้ข้าก็พาเจ้าทำงานหนักทุกวันอยู่แล้ว"

"ดูพูดเข้า ข้าไม่ใช่ลูกคุณหนูที่ไหนจะทำงานหนักไม่เป็น"

"อดทนก่อนนะอีกไม่นานชีวิตของพวกเราจะดีกว่านี้พี่สัญญา"

"เจ้าค่ะท่านพี่"

ถังซานให้คำสัญญาเเก่ไป๋ซือซือผู้เป็นภรรยา ทำให้ร่างบางดีใจและรู้สึกดีกับผู้เป็นสามีไม่น้อย ก่อนที่ทั้งสองจะช่วยกันขนไม้ไผ่ขึ้นลงเขาไปๆ มาๆ เกือบสิบรอบได้ไม้ไผ่กองใหญ่ถูกวางกองข้างๆ ของกระท่อมน้อยเป็นกองใหญ่สองสามีภรรยาตามหาเชือกป่าที่เป็นเถาวัลย์เหนียวๆ ที่เหมาะแก่การผูกต้นไผ่กับเสาหลัก เชือกเถาวัลย์สามารถพบได้ง่ายตามข้างทาง ทั้งสองช่วยกันตัดจนได้หนึ่งรถเข็นถึงพากันกลับกระท่อม วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ทั้งสองทำงานจนมืดค่ำความขยันของทั้งสองนั้นหาได้ยากในรุ่นบ่าวสาวในหมู่บ้านหนานจงแห่งนี้