Chapter 3

1916 Words
Chapter 3: The Danger Reeve Lowel's Point of View "You are so lucky! Tell me, how was it?" Nanghihina akong humiga sa kama ko nang biglang pumasok si Colleen sa kwarto ko. I'm sweating bullets right now and I'm literally catching my breath. Matapos kong tumakas sa lugar niya ay agad akong tumakbo sa aming building. I'm praying to all Saints na hindi na niya ako makita. I don't want to cross path with him, ever! "I'm starting to regret my decision, Colleen!" Napahawak ako sa ulo ko ay sinabunutan ang aking sarili. What matters to me right now is how am I supposed to live, without Stevan. At ang pagkawala ng aking puri. Goodnight, I'm such bad girl. "Don't think that way!" Napatingin ako kay Colleen na para bang nababasa niya ang aking isipan. "Your face says it all! Reeve, hindi naman dahil hindi ka na virgin ngayon ay mababang tao ka na! Anong klaseng mind set ba 'yan? You should change the way you think. Your worth as a woman doesn't depend if you're virgin or not." I crossed my arms and looked at her, pissed. "Easy for you to stay because you are still a virgin." She sticks her tongue out. For me, virginity is the valuable thing to have as a woman, this is how female are being treated in the society. Kapag nalaman nilang ilang lalaki na ang nakakama saiyo ay hindi ka na nila rerespetuhin. Bakit kasi bigla na lang akong pumayag sa suggestion ni Colleen. And I blame myself for being attracted to that gorgeous guy! Hinampas ko ang sarili ko. "I mean, virginity means your hymen is being intact. So what if it's no longer intact? It doesn't matter now. Don't consider yourself less, virgin or not you can be more." Napasimangot ako dahil sa sinabi, at dahan dahan nagsi-sink in sa utak ko ang lahat. "And I just want to remind you that, that's why you did that is to have revenge. Trust me, Reeve. The only revenge is to deflate a man's ego." Napatahimik ako sa sinabi niya. "So are you going to his wedding or not?" Napaisip ako nang mabuti. It's now or never, Reeve. The wedding is set one week prior. "I'm going." I said, determined. Kahit masakit na makita ko siyang ikasal sa iba, pupunta ako. I don't want to looked like a loser. I want to show him that even without him I can be happy, even if I'm just pretending. We've been together for four years and it's hard to just forget everything. "I want to sleep now, Colleen. Do you mind if..." I asked her and looked at my door, I didn't want to sound offensive, but I guess she already get what I am trying to say. "I think it's a good idea. Matulog ka na kesa naman patuloy ka lang umiyak diyan." She said and leave the room. I need to have a rest, dahil may trabaho na naman ako bukas. I am working at Stanislaski Enterprise. And they don't want employees that are incompetent. That's why I always separate my personal life to my workplace. Ayokong maapektuhan ng emotional side ko ang aking trabaho dahil once na mangyari iyon ay matatanggal ako sa trabaho. Kaya naman tuwing umuuwi ako mula sa trabaho ay doon lang bumubuhos ang lahat ng sakit. "Please, let me sleep." I whispered to myself when memories of me together with Stevan starting filling my head. I don't know myself anymore, I am lost in the idea of love. *** I woke up early in the morning, feeling tired. Umaga pa lang ay pagod agad ang katawan ko. Colleen is no longer here dahil seven ang simula ng class niya. She is a high school teacher in a private school. I did my morning rituals and I started going to work. Dahl walking distance lang naman ang working place ko ay napagpasyahan ko na lang lakarin. I'm walking in the side walk when I heard a loud noise coming from the background. I felt something sticky splashes my skin and into my dress. Napatigil ako at tiningnan ang nangyari. There's an accident, five feet away from me. Kaya naman pala hanggang sakin tumalsik ang dugo. The sight is just too much for me. I gripped my dress with a trembling hand and started to wipe of the blood. May isang lalaking bigla na lang tumawid habang nagpophone, hindi niya siguro akalain na naka green button pa rin ang mga sasakyan. Nabangga ito ng isang kotse at tumilapon malapit sa pwesto ko. Humawak ako sa isang puno na nakalagay sa gilid ng sidewalk upang makakuha ng lakas. I just witnessed someone else's death. Someone screamed and I walk away from the scene. But I'm about to turn my heel when I saw him! 'Yung lalaking binigyan ko ng virginity ko! Bigla akong tumago upang hindi niya ako makita. His car is park meters away from an accident. Nakasandal ito sa kanyang kotse habang pinaglalaruan ang susi ng kotse sa kanyang kamay, at hawak naman niya ang phone niya sa kabilang kamay. Nakatingin siya sa lalaking na-aksidente while smiling from ear to ear. Am I looking at him? Bigla akong natauhan dahil tinitingnan ko siya. I'm checking his out! Napaka gwapo kasi ito lalo na sa suot nitong mamahaling damit. He's just wearing a casual wear and he's so good looking. Akalain mo 'yun, even if he look so weird right now, he's still stand out in the crowd. Pinagmasdan ko muna siya hanggang pumasok na siya sa loob ng kotse niya. I let out a sigh, now what? I looked at the splattered blood on my dress. I don't have any time to change. Limang minuto na lang at malilate na ako sa trabaho ko kaya naman kinuha ko na lang ang panyo sa aking bag at nagsimula nang maglakad papunta sa aking trabaho. I belong in the HR Department here in Stanislaski Enterprise. Our boss is the famous Kalev Stanislaki and his secretary is Erin. I felt bitter all of a sudden. Erin belongs to the HR Department once pero dahil napromote siya ay naging secretary na siya ng CEO. Every employee in Stanislaski Enterprise is high profile. Kahit ang sekretarya niya ay hindi basta basta. But Erin is so good to her job and so committed, but she's a b***h for having s*x with my ex-f*****g-douchebag-boyfriend. "What happened, Reeve? Ayos ka lang ba?" Bungad na tanong ni Fred ng makita ako. "I'm fine. It's not my blood." I said. I sat down on my cubicle and started to sort out my job. "I heard Erin is getting married. It's her last today because she filed a maternity leave." I rolled my eyes and focus on what I'm typing. Unconsciously, I put the word b***h on the report. Agad kong dinelete iyon. "Whatever," I whispered. My entire body is feeling cold from madness. Gusto kong umiyak dahil nasaskatan ako pero pinigilan ko ang sarili ko. I don't want to break down in front of mg co-employees. "You looked so worn out, Reeve. Umaga pa lang, mukha ka ng pagod." Yeah, right Fred! I am not f*****g okay! I'm trembling inside. I just couldn't help but to feel bitter. Erin just filed a maternity leave dahil magpapakasal na sila sa ex ko at magkakaroon ng anak. Happy ending! I felt so betrayed right now. Humigpit ang hawak ko sa mouse. "I need to go to the bathroom." I excused myself at agad tumayo. I couldn't help it. Hindi ko maiwasan magisip ng masama. Hindi ko lang kayang maging masaya para sa kanilang dalawa. I walked inside the female's bathroom and splash my face with water. Tinanggal ko na rin ang stain ng blood sa damit ko at tiningnan ang aking sarili sa salamin. "Jesus! I do really look like shit." I mumbled when I saw dark circles on my eyes. Magulo rin ng kaunti ang aking buhok. Inayos ko ang aking suot at lumabas ng comfort room. Lumiko ako sa kanan papunta upang makabalik sa aming office nang bigla kong nakita si Erin. She's wearing a cute pastel pink dress at may hawak itong kahon. She's walking with a big smile on her face as someone approached her. Napatanga ako habang nakatingin sa dalawang bulto sa harapan ko. "Ito lang ba ang gamit mo, love?" His voice is so familiar. It came from Stevan. Love? Really? Pati endearment sa akin ni Stevan ay tinatawag na rin niya kay Erin? "Asshole!" Sigaw ko sa kanilang dalawa at laking gulat nila dahil hindi nila akalain na nandito lang ako at pinagmamasdan silang dalawa. Dahil sa galit ay sinugod ko si Stevan at sinampal siya nang malakas. Dahil sa kapal ng kanyang mukha ay pati kamay ko ay nasaktan dahil sa ginawa kong pagsampal kay Stevan. "Reeve..." "b***h!" I said and pulled out Erin's hair. Erin cried habang pilit na tinatanggal ang pagkasabunot ko sa kanyang buhok. "Reeve!" Hindi pa ako nakuntento at sinampal ko ang kanyang mukha gamit ang isang kamay ko. "Hey, Reeve." I was back in reverie when someone called my name. Bigla akong natauhan sa iniisip ko. "H-hey." Bulong ko dahil nasa harapan ko na sila Erin at Stevan. Am I day dreaming? Tinago ko ang nanginginig kong kamay sa aking likuran. "I told you, love. Reeve is cool about us." Nakangiti na sabi ni Stevan kay Erin. Nanatili akong nakatanga habang nakapwesto sa harapan nila. My heart is trembling and I know what to do, I want to punch Stevan and pull out Erin's hair. Pero ayaw makisama ng katawan ko. Nakatayo lang ako sa harapan nila na parang tanga. "Really, Reeve? Thank you so much." Masayang turan ni Erin. Ramdam kong naluluha na ang mga mata ko pero pilit kong pinigilan ito. No, don't cry Reeve. "C-congratulations." I muttered. I thought for a second, na kaya kong gawin ang iniisip ko. Pero buong akala ko lang iyon dahil hindi ko man lang kayang gawin ang nasa isip ko. I want to hurt them. I want them to feel how hurt I am. Pero heto ako ngayon, wishing them the best. "Good morning Sir Stanislaki." Bati ni Erin sa likuran ko. I bet Mister Kalev Stanislaski is already here. Kaya naman ay tumalikod na rin ako upang bumati na rin sa aming boss pero hindi ko akalain na tatama ang maliit kong katawan sa isang matigas na bagay. "What the fu—," I bumped at someone else's chest. "Sir Nikos—," hindi ko na napakinggan ang sinasabi ni Erin nang tumingala ako at nakita kung kanino ako bumunggo. He's the guy! Siya ang lalaking kinatok ko sa loob ng kanyang condominium. He's the guy who got my virginity. He's the guy I saw this morning. Why is he walking with Sir Kalev Stanislaski? "Reeve, are you okay?" Stevan asked. And my heart hurts hearing his voice. I looked at the guy who got my virginity and from the look of his eyes, he recognized me. "Please..." humigpit ang hawak ko sa kanyang damit. "Please get me out of here." I muttered at buried my face on his chest. I want to get out from this place because it's so suffocating. Seeing Stevan and Erin together makes my heart ache. "Please." I muttered again. "Okay." My heart jumps in glee when I heard his deep baritone voice. Pero ang hindi ko inaasahan ay bigla niya akong binuhat na parang bagong kasal. ***
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD